Aldea Beach: wind, jutten, een kasteel en bloemetjes

Half februari vertrek ik voor een paar dagen naar vrienden in Aldea Beach – Manilva in Zuid-Spanje. Wat een heerlijk weer bij aankomst. Snel een korte broek aan en bijkletsen in de zon! Wat ziet het er hier leuk uit! Geen hoogbouw maar witte Spaanse huisjes en er bloeien al allerlei bloemetjes.

Route Senda del Mediterráneo


Helaas is het de volgende dag wat minder weer en staat er aardig wat wind. Het huisje waar ik verblijf ligt direct aan zee en is precies gelegen in het midden van een wandelroute de Senda del Mediterráneo.
Ga je richting Punta Chullera dan kun je sommige delen niet hardlopen dat is meer klauteren,  richting San Luis de Sabinillas is prima te lopen.

De wegwijzer met de route.
Heftige overstromingen


Vandaag besluiten we deze dag met zijn drieën richting Punta Chullera te gaan. Al snel komen we een strandtent tegen, die helemaal scheef staat. Nog een overblijfsel van de heftige overstromingen van begin december. Je kunt het nog steeds goed zien,  vele bruggetjes moeten nog gerepareerd worden en op het strand zijn ze ook nog steeds bezig met opruimen. Onderweg kom je de gekste dingen tegen op het strand, voor jutters een paradijs na zo’n overstroming. Je kunt er bijna een volledig meubilair vandaan halen.

Deze strandtent heeft het noodweer helaas niet overleefd.
Af en toe klimmen en klauteren.

Na een pad door een uitgestrekt veld, naast het strand, komen we  langs allemaal witte huisjes en via een trappetje vervolgen we onze route op het strand. Jeetje wat is dat strand zwaar! En die wind niet te vergeten. We vinden nog een boei, die precies bij het jutters assortiment past van de vrienden waar ik verblijf. We verstoppen hem en besluiten hem op de terug weg mee te nemen.
Onderweg hebben we  wel een uitdaging om geen natte voeten te halen.

Op het strand komen we wat vissers tegen die heerlijk aan het genieten zijn van het vissen, ondanks de harde wind. We zijn alweer aan het einde gekomen van de route, maar besluiten toch verder te gaan naar Torreguardo.

jutten…

Het stuk over de weg is niet echt gezellig maar we willen in Torreguardo een pauze inlassen. Aan het begin van Torreguardo hebben we een korte stop, voordat we weer huiswaarts keren. Op de terugweg zien we  de boei nog liggen, die kan mooi bij de verzameling!

ja, een stukje blauw en de zon!
Schilderen, timmeren en schoonmaken, het seizoen is in aantocht!


De dag, dat ik met mijn hardloopschoenen de andere kant van de wandelroute ga verkennen,  is de wind helaas nog aardig sterk en de zon is ook helaas ver te zoeken. Terwijl de rest thuis blijft laat ik me niet door de wind ontmoedigen. Het eerste stuk loop ik via een wandelpad evenwijdig aan het strand. Ik voel door de storm zelfs het zeewater tegen mijn gezicht en dat terwijl de zee toch echt wel een stukje van het pad af ligt. Ik ren verder en kom al snel bij een haventje waar ik omheen moet lopen. Het gevoel dat het seizoen moet gaan beginnen zie ik overal in terug, mensen zijn aan het schilderen, timmeren en schoonmaken.  Oh kan ik hier echt niet langer blijven? Nog 1 kilometer loop ik rechtdoor en dan keer ik om.

La Duquesa Castillo


Ik neem vele andere straatjes op de terugweg en zo zie ik ineens een kasteel. La Duquesa Castillo, gebouwd in 1767. De poort staat open en zo loop ik ineens over de binnenplaats. Ik zie vanaf de binnenplaats meerdere deuren openstaan, al snel kom ik er achter dat er in de verschillende binnenruimtes,  zich een soort kleine musea bevinden.  Een  archeologisch
museum, een tentoonstelling over de sport schermen en een ruimte met allemaal wapens.  Ik voel me wel een beetje een insluiper, er is verder niemand te zien.

Inmiddels houd ik de tijd niet meer in de gaten, maar ben ik meer
bezig met het kasteel  dat gebouwd werd voor het verdedigen van de kust, douane controle, bescherming tegen overzeese aanvoer en als uitvalsbasis voor infanterie, cavalerie en artillerie.

Veel informatie rijker loop ik verder,  de wind is nog steeds niet gaan liggen.
Ik kom op een klein pleintje, waar  niemand te zien is, behalve een rode kat al zittend op het zebrapad. Ik moet er erg om lachen, typisch het gedrag van een kat.

Femke de Jager

Enthousiast en ontdekken staat hoog in het woordenboekje van Femke (34). Naast gek op hardlopen is ze ook gek op Duitsland. Een kleine 3 jaar woonde ze in Berlijn en daarnaast heeft ze jarenlang vele plekjes in Duitsland mogen ontdekken, tijdens haar werk als inkoper Duitsland, Luxemburg, België en de Franse Elzas in de reisbranche. Soms hoef je helemaal niet ver te reizen om leuke plekken te ontdekken. Trek je schoenen aan en ga een keer linksaf in plaats van rechtsaf!

More Posts

Follow Me:
FacebookLinkedIn

Dit vind je vast ook leuk om te lezen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *