Ik zit in het Beursgebouw op de grond op de expo van de NN Marathon Rotterdam te graaien in mijn tas, omdat iemand naar een pen vraagt. Mijn buurman moet de achterkant van zijn startnummer nog invullen. Ondertussen knip ik mijn rugnummer iets kleiner. Ik vraag aan de vrouw van een andere marathondeelnemer of ze mijn rugnummer even recht wilt opspelden. Al snel merkt iemand op dat mijn rugnummer een stuk kleiner is en dat dat toch wel fijner is. Dus al snel gaat mijn schaar in de ronde. Ik krijg de vraag: “Heb jij nog veiligheidsspeldjes?” Toevallig heb ik deze de avond ervoor nog in mijn tas gegooid. Ik sta uiteindelijk startnummers te knippen en op te spelden. Jemig, ik lijk wel een keer beter voorbereid dan de rest en mijn doel is niet eens een marathon uitlopen. Dat ik gister mijn last minute (eergisteren) ontvangen shirt van Rogelli, nog last minute moest laten bedrukken ziet niemand toch?
Ik ben op bekend terrein, tot mijn 18e jaar woonde ik namelijk op nog geen kilometer afstand van waar ik nu sta. Ik ben op het NDSM-terrein in Amsterdam-Noord. Dit is een oude scheepswerf die uit 1915 dateert. Ooit werd de NDSM wereldwijd gezien als een zeer succesvol en vooruitstrevend bedrijf in de scheepvaartwereld. Door de oliecrisis, politieke spelletjes en concurrentie moesten ze helaas in 1984 de deuren sluiten. Ik ken deze plek voornamelijk nog als plek met leegstaande grote vervallen hallen met veel graffiti, wat garages en een kleine bootwerf.
Het is zondagmorgen en tijd voor de Schiedamloop. Ik loop naar mijn auto en zie ondertussen verschillende mensen in badjas en pyjama over straat gaan. Oh ja, het is nu Frühshoppen bedenk ik me. Iets met haring en bier op de vroege morgen… Het is namelijk carnaval en in Noordwijkerhout vieren we dat heel erg groot. Normaal ben ik zeker van de partij (behalve dat Frühshoppen, want haring vind ik niks en bier op de vroege morgen lijkt me ook niet echt aantrekkelijk). Gister heb ik heel lui uit mijn raam de optocht bekeken in plaats van uit een tent bij de kroeg. Daar ben ik mezelf vandaag wel dankbaar voor, want er staat een halve marathon op het programma. Aardig fit rijd ik inmiddels richting Schiedam voor de Schiedamloop.
Sien, de hond van mijn moeder, heeft er enorm veel zin in. Uiteraard gaan we naar het bos en de duinen in Noordwijk, die deel uitmaken van het Hollands Duin. In dit gebied heb ik al vele trainingskilometers afgelegd. Bos, strand, duinen en zee: je hebt het hier allemaal. Ik, als echte Amsterdammer, heb mijn roots toch voor een groot deel in de gemeente Noordwijk liggen. En eerlijk gezegd: hier zou ik ook niet meer weg willen.
Met veel plezier, maar ook met wat jaloezie bekijk ik alle geposte berichten van de Egmond halve marathon. Dit jaar zat het er niet in. Ik heb een geïrriteerde pees in mijn heup. Het weekend in december waarin ik nogal veel liep te slenteren in diverse steden in Vlaanderen, was waarschijnlijk de druppel. Ik was voor mijn werk, ANWB Reizen, weer nieuwe dingen aan het ontdekken en door alle rondleidingen was slenteren wel de meeste beweging die ik kreeg. Na de hele marathon van Curaçao had ik nergens last van. (ja, oké, één dag) En nu ineens dit.
