Bilbao, het Guggenheim en de rivier

Even stop ik en kijk door de spijlen van de witte Zubisuribrug heen naar het paradepaardje van Bilbao, het Guggenheim. Nu zie ik duidelijk de staart van een vis in het silhouet van het museum. Mooi dat dit ultramoderne gebouw zich zo verbindt met de Baskische geschiedenis van vissers en walvisjagers.

Het is nog donker als ik rustig warm loop door de verlaten straten richting het Guggenheim. Op een paar overgebleven nachtbrakers na die wat lopen te lallen, kom ik niemand tegen. Ik kijk omhoog naar de oplichtende witte cijferplaat van de kerk, het is nog geen 8 uur. Doordat de klok een uur naar voren is gezet vannacht is het nog schemerig. Daar had ik gister geen rekening mee gehouden toen ik besloot voor het ontbijt een rondje te gaan rennen.

Mijn vroege opstaan wordt beloond want hoe dichter ik bij het Guggenheim kom, hoe lichter en rozer de lucht wordt. Om exact 08.04 uur komt de zon op en zij laat de heuvels die de stad omringen steeds feller groen kleuren en de titanen platen van het museum glanzen als spiegels in het ochtendlicht.

Rivier de Nervion

Ik doe mijn rekoefeningen en kijk naar de rivier de Nervion voor mij. De rivier is heel belangrijk in de geschiedenis van Bilbao. Begin 20e eeuw was de industrie nog in het centrum van de stad gevestigd. De schepen kwamen van zee de stad binnen om hun grondstoffen af te leveren en eindproducten op te halen bij de fabrieken. Tegenwoordig zijn de industrie en de haven verplaatst richting de zee.

Ik start mijn hardlooprondje langs de rivier en laat het pronkstuk van de stad achter me. Bilbao is opvallend schoon en fris, nergens rommel op straat, heerlijk om in te lopen. De boulevard is keurig aangelegd tijdens de grote renovatie van de stad in de jaren 90. Witte ijzeren hekjes langs het water, fleurige bloemen in plantenpotten en her en der palmen die altijd een tropische sfeer creëren. Ik steek de rivier over via de enige brug met tapijt in de wereld, de spierwitte Zubizuri-brug ontworpen door de controversiële architect Calatraba. De brug had oorspronkelijk een glazen bodem maar werd spekglad door alle regen dus het tapijt dat ik na 32 treden bereik is eigenlijk een noodoplossing, maar wel speciaal.

Positiviteit

Als ik onder een viaduct heen loop kan ik niet om een reusachtige beschildering heen. Ik houd even in om het de door lokale artiesten gemaakte kunstwerk te bewonderen. Het zijn twee vrouwen en uit hun harten komt een stroom van allerlei vrolijke kleuren en figuren naar elkaar toe. De titel is “The Key” en het schilderij wil de bewoners van Bilbao laten zien dat positiviteit het sleutelwoord is. Dat ze moeten praten in plaats van strijden en dat positiviteit bij jezelf begint. Dit heeft alles te maken met de de opstand van boze burgers eind jaren 80 toen er elke vrijdagavond flinke rellen in de stad plaatsvonden en de altijd aanwezige dreiging van de ETA.

Dan staat daar ineens tussen alle statige bouwwerken een prachtig oud klooster. De kapelletjes hebben gele kruizen waardoor de piloten in de oorlog konden zien dat ze daar niet moesten bombarderen. Het valt op omdat het een hele andere bouwstijl heeft dan de rest van de gebouwen en huizen die er staan.

Iberdrola

Ik kijk naar links en aan de andere kant van de rivier zie ik de wolkenkrabber Iberdrola met zijn glazen wanden stralend in de zon. De toren bedacht door de architect Richard Pele die ook Avenida Abandoibarra (boulevard voor Guggenheim) ontworpen heeft, is neergezet om de wereldse uitstraling van de stad te completeren. Pas nadat het gebouw klaar was ging Bilbao bedenken wat ze ermee zouden doen. Het energieconcern Iberdrola heeft de toren uiteindelijk gekocht.

Dat de route langs de ene kant van de rivier heen en de andere kant terug populair is merk ik aan het aantal hardlopers dat ik onderweg tegen kom. Het is ook ideaal, je kunt je rondje zo kort of zo lang maken als je zelf wil want er zijn voldoende bruggen om over te steken en om te keren.

Toeristen welkom

Ik wil graag verder rennen maar een enkelblessure beperkt mij in mijn loopmogelijkheden en ik moet mij helaas houden aan de voorgeschreven 5 km. De volgende brug is Puente Euskaldina maar ik twijfel of het ook een voetgangersbrug is aangezien er alleen auto’s rijden. “Oh yes dear, you can cross the bridge, just go to the stairs over there”, zegt een vriendelijke dame die mij zoekend ziet kijken. De inwoners van Bilbao zijn opvallend behulpzaam en vriendelijk, ik voel me echt welkom als toerist.

Mooie Carola

Ik beklim de 50 treden van de brug en steek de rivier over. Nog even rechtsaf langs de Carola-kraan die gebruikt werd bij de scheepsbouw en er nu staat als monument. De knalrode kraan is vernoemd naar een mooie dame met de naam Carola die elke dag voor haar werk de rivier overstak per boot. Ze was zo beeldschoon dat alle werkmannen haar nariepen en het werk even neerlegden als ze langs kwam. Ik voel me op dit moment geen mooie Carola met mijn bezwete hoofd, maar het is wel een leuk verhaal.

Over een stukje gras dat nog nat is van alle regen gister, vervolg ik mijn rondje langs het water over de Abandoibarra, de moderne boulevard met veel kunst en groen. Ik geniet van al het moois om me heen en de aanblik van het Guggenheim voor me. Mijn rondje voor deze morgen zit er helaas op. Ik kom zeker nog een keer terug zonder blessure voor een langer stuk hardlopen. Dan ga ik voor de 13 km van de stad langs het water naar de plek waar de rivier uitmondt in de Golf van Biskaie. Dat moet ook geweldig zijn.

Esmar van Langen

Esmar is 40-plusser, moeder en verslaafd aan hardlopen en reizen. Ooit gaat ze de hele marathon lopen...

More Posts

Follow Me:
FacebookLinkedIn

Dit vind je vast ook leuk om te lezen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *