We ontwaken in de lieflijke bedstee van de pipowagen op het eiland de Woude. Omringd door kussens met fleurige bloemetjes- en streepjespatronen en bijpassend dekbed, voelen wij ons in de watten gelegd en heerlijk uitgerust. Als we de deuren openen, ruiken we de frisse geur van buiten. De vogeltjes fluiten verschillende deuntjes, een schaap blaat en verder is er niets dan rust.

De rode picknicktafel

“Goedemorgen, lekker geslapen?” De uiterst vriendelijke gastvrouw Christina komt aanlopen met een rieten mand met daarop een vrolijk rood-wit geblokt tafelkleed. “Hier is jullie ontbijt, geniet ervan!” We smullen aan de rode picknicktafel naast de pipowagen, met onze blote voeten in het nog vochtige gras, van warme broodjes, fruit, yoghurt en verse jus. Dit is vakantie op de Woude.

Het pontje

De Woude is een eiland van 220 hectare met 165 inwoners. Het is een oud veengebied en ligt aan het Alkmaardermeer tussen Alkmaar en Zaandam. De enige manier om op het eiland te komen is met het pontje. Op het moment dat je op de pont stapt en pontvrouw Syl je enthousiast welkom heet op het eiland, voelt het alsof je op vakantie bent. Syl is geboren en getogen op de Woude en vaart al jaren op de pont. “Ze is gewoon de beste”, zegt een trotse eilandbewoner.

Terug in de tijd

Rustig lopen Marco (mijn man) en ik vanaf de pipowagen richting restaurant het Kombof aan het water aan het begin van het eiland, waar we ons hardlooprondje starten. Alles om ons heen groeit en bloeit weelderig. De tuinen zijn keurig verzorgd en iedereen groet elkaar vriendelijk. Het voelt alsof je terug in de tijd bent, maar toch ook weer niet, want er staan werkelijk prachtige huizen. We lopen langs een  oude ophaalbrug, een heuse brandweer met blusmobiel, het lieflijke ijs- en snoepwinkeltje Di-Vers en het idyllisch houten kerkje waar je zelfs kunt trouwen.

Trailrun

Bij de waterkant aangekomen waar boten in allerlei formaten aan de steiger liggen, gaan we van start in noordelijke richting. We rennen over het ophaalbruggetje en het smalle sluisje dat nog gebruikt wordt door dorpsbewoners met een eigen bootje. Aan onze rechterhand lopen we langs de smalle camping met vaste staanplaatsen. Vlak voor we bij het oude stoomgemaal komen slaan we linksaf een trappetje af naar beneden. “Ik denk dat het een beetje een trailrun wordt vandaag”, zeg ik tegen Marco. Een pad is er niet, dus we hobbelen door het hoge gras met om ons heen vrolijk gekleurde wilde bloemen. Het gebied is een waar paradijs voor natuurliefhebbers met veel verschillende weidevogels. Ik ben geen vogelkenner, maar de grutto, de kievit en zelfs de kemphaan zijn hier kind aan huis.

Rustgevend uitzicht

Een landelijke geur dringt zich aan mij op, de boer is zijn land aan het bemesten. Het is benauwd en we zweten flink. De vliegen die eerst achter de gierkar hingen komen nu mij gezelschap houden. Alles kriebelt meteen, maar dat kan ook komen door het hoge gras. Ik loop op het dijkje en iets lager kan ik op een vlak zandpad lopen. Dan ben ik echter het prachtige rustgevende uitzicht over het meer kwijt, dus ik hobbel door. Het is bijna windstil en er dobberen wat zeilbootjes op de gladde uitgestrekte waterplas. wat een zaligheid.

Puur Holland

We lopen en genieten van de natuur, de rust, de stilte en komen niemand tegen. Dit is echt puur Holland: weiland, koeien, water en een afwisselend grijze en blauwe lucht. Na vijf en een halve kilometer komen we het eerste huis tegen. Even twijfelen we hoe we moeten lopen, want de hekken zijn dicht en er staan bordjes met ‘privéterrein’. Een ander klein bordje zegt ‘lopers die kant op’, dus we klimmen over het hek en rennen verder. Twee blaffende honden komen op ons af en we minderen even vaart, zodat ze zien dat we geen kwaad in de zin hebben.

Biologische boer

Links lopen we langs de laatste boerderij die nog in bedrijf is. Het is een biologische boer. Vroeger waren er veel meer boerderijen op het eiland, maar de meeste zijn inmiddels omgebouwd tot ware woonpaleizen. De laatste anderhalve kilometer is een asfaltpad, alsmaar rechtdoor. Tijd om nog even aan te zetten voor de eindsprint.

Een rondje de Woude is in totaal zeven kilometer. Dan volg je de contouren van het eiland. De Woude is prachtig, een uniek stukje Nederland, betoverend mooi en ongerept. Je komt er helemaal tot rust (na het rondje rennen dan natuurlijk).

Esmar van Langen

Esmar is 40-plusser, moeder en verslaafd aan hardlopen en reizen. Ooit gaat ze de hele marathon lopen...

More Posts

Follow Me: