Hardlopen in Edinburgh: oude verhalen en liedjes van nu

Over the castle on the hill, oehoehoe! De populaire song van Ed Sheeran blijft als een mantra in mijn hoofd klinken. De historische gebouwen, mystieke kerkhoven, het kasteel, veel groen en mooie verhalen uit het verleden die voor het oprapen liggen, maken Edinburgh het perfecte decor voor dit heerlijke nummer.

Hardlopen in Edinburgh

Ik begin mijn run in de wijk Lauriston, ten zuiden van de oude stad van Edinburgh, waar ik met mijn gezin en vrienden een paar dagen in een groot appartement verblijf. Buiten heeft de kasteelsfeer me direct te pakken. De schoorstenen die op de huizen staan lijken wel kleine torentjes. De rijtjes schoorstenen stammen uit vroegere tijden toen elk verblijf in de koude huizen zijn eigen kachel had met elk een eigen schoorsteenpijp.

Vermaak in de stad

Een klein stukje rennen en ik loop op de Grassmarket, een gezellig plein met allerlei pubs. Het fluorescerend geel van de vuilnismannen die de rommel van een uitgaansavond opruimen doet zeer aan mijn ogen. Dit kan ook liggen aan de pintjes die gisteravond erg goed smaakten in de pub. De Grassmarket is het plein waar ooit, toen er nog geen tv en internet waren, het vermaak in de stad plaats vond. Hier werden veroordeelden 30 minuten opgehangen voor een uitzinnig publiek. Op miraculeuze wijze overleefde ene Maggie Dickson, ten onrechte veroordeeld voor moord op haar kind, in 1724 de ophanging. Doodgewaand stond ze op uit haar kist, het was een wonder. Maggie werd vogelvrij verklaard en begon een café op de Grassmarket, nu een van de beroemdste pubs van de stad.

Geliefde baasje

Ik sla rechtsaf richting de straat Candlemaker Row en kom langs de begraafplaats Grey Friars Kirkyard. De poort is helaas gesloten op deze vroege zondagmorgen. Door de spijlen heen vang ik een glimp op van de grote grafstenen op dit mysterieuze kerkhof waarover veel spookverhalen met geestverschijningen worden verteld. Jammer, ik had graag even het graf bekeken van de voormalige bewaker van het kerkhof en zijn hond Bobby. De Skye Terriër hield zijn baasje gezelschap tijdens het werk en de twee waren onafscheidelijk. Toen de oude man overleed in 1858 bleef de hond nog veertien jaar, tot zijn eigen dood,  waken bij het graf van zijn geliefde baasje.

Edinburgh, Greyfriars Kirkyard
Greyfriars Kirkyard
Harry Potter

Ik loop door en zie aan de rechterhand de rode kozijnen van The Elephant House. Dit is het café waar schrijfster J.K. Rowling ooit begon met haar Harry Potter boeken. Zelf ben ik geen Potter-fan maar het is toch leuk om “de geboorteplaats” van de beroemde Harry gezien te hebben. Ik steek de straat over en keer om richting de Royal Mile, de belangrijkste straat van Edinburgh. De Royal Mile is een Schotse mijl (1,8 km) lang vanaf Hollyrood Palace (officiële residentie van het Schotse Koningshuis) in het oosten van de stad licht klimmend omhoog tot aan Edinburgh Castle.

Openluchtmuseum

Het voelt alsof je loopt in een openluchtmuseum met al die prachtige hoge zandstenen gebouwen. De keitjes onder mijn hardloopschoenen zijn oneffen en omdat ik door al het moois om me heen niet goed kijk naar waar ik mijn voeten neerzet steek ik over naar de andere kant waar het er een stuk vlakker uitziet. De straat loopt naar beneden en dat voelt lekker. Alleen jammer dat ik toch een keer terug zal moeten. Dat betekent klimmen en daar zijn mijn Hollandse kuiten niet zo aan gewend. Maar een echte runninggirl zeurt niet, dus ik ren vrolijk verder.

Fotogenieke steegjes

Ik zie veel fotogenieke steegjes (ook wel closes genoemd) tussen de huizen. Die leiden naar kleine binnenplaatsen waaraan  vroeger veel mensen woonden op verschillende verdiepingen. In die tijden kon het nogal roerig zijn ’s nachts op straat en de deuren naar de steegjes gingen dan op slot (closed), vandaar de naam “closes”.

Doedelzak

Het is al aardig bedrijvig op straat ondanks dat het nog vroeg in de morgen is. Groepjes toeristen staan op verschillende plekken klaar voor een van de vele stadstours. Een meneer in kilt maakt zijn doedelzak gereed voor een dagje muziek maken op straat. Hij speelt verschillende deuntjes die voor mij allemaal gelijk klinken. Maar het eigen geluid van de doedelzak past perfect in dit Schotse decor.

Ik ben aan het einde van de Royal Mile bij Hollyrood Palace en loop nog even door richting de groene berg met de naam Arthur’s Seat. Even twijfel ik of ik een stukje zal klimmen maar dat wordt teveel voor vandaag. Het weidse uitzicht over de stad vanaf de top heb ik gister al bewonderd toen ik met mijn reisgenoten de groene berg, met heel veel vrolijke gele bloemen, op geklommen ben.

Goudbruin kasteel

Ik ren terug de Royal Mile omhoog naar Edinburgh Castle. Aangekomen op het uitgestrekte plein voor het goudbruine kasteel bekijk ik met bewondering het eeuwenoude gebouw dat tot de 17e eeuw het koninklijk paleis van Schotland was.  Er is nog bijna niemand en dat is een verademing, want later op de dag krioelt het er van de mensen. Een Portugese vrouw met haar dochter lopen ook hard en maken foto’s van elkaar voor het kasteel. “Could you please make a picture of us running together”, vraagt de dochter. “Of course, if you can make a picture of me too for my runningblog”, is mijn antwoord. Het is nooit een probleem om op reis hardloopfoto’s te maken, er zijn altijd enthousiaste mensen die willen helpen.

Coldplay

Kijkend naar het kasteel komt ook spontaan een ander liedje bij me op, “Viva La Vida”, van Coldplay. Alsof de aantrekkelijke zanger van de band, Chris Martin, hier ooit echt de koning was die vanuit het kasteel heerste over de wereld, But that was when I ruled the world. Wat een heerlijk nummer.

Oase van groen met gele bloemen

Ik verlaat het plein via de zijkant en ren naar beneden via trappetjes en een kronkelend pad het park Princess Gardens in. Het verzorgd aangelegde park is een oase van groen met gele bloemen en ligt tussen de oude en nieuwe stad. Ik kijk naar boven en merk op dat de lucht ook een onderscheid maakt tussen oud en nieuw. Boven de mystieke oude stad zie ik grijze wolken en boven de nieuwe stad wordt de lucht blauw en komt het zonnetje door, heel typisch.

Edinburgh, routekaart
De route van 7,5 km

Ik ren 60 treden omhoog naar Castle Terrace en vandaar is het nog een klein stukje naar het appartement. Als ik de deur open doe komt de geur van gebakken eieren met bacon mij tegemoet. Mijn rondje hardlopen in Edinburgh is geslaagd. Het is een zeer afwisselend parcours in een inspirerende omgeving. Morgen ga ik weer, op zoek naar nieuwe verhalen.

Esmar van Langen

Esmar is 40-plusser, moeder en verslaafd aan hardlopen en reizen. Ooit gaat ze de hele marathon lopen...

More Posts

Follow Me:
FacebookLinkedIn

Dit vind je vast ook leuk om te lezen

20 reacties

  1. Ik ben ook geen Harry potter fan, maar zeker leuk om de geboorteplaats te zien! Ik vind de telefooncellen altijd wel wat hebben! Hey kasteel is echt schitterend!

  2. Ha Essie, wederom een zeer geslaagd blog. Juist die wetenswaardigheden maken het superleuk om te lezen. Ik ben al jaren niet meer in Edinburgh geweest, maar hij gaat nu weer op het verlanglijstje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *