Hardlopen in Londen, naar de finish van de Londen Marathon

Hardlopen in Londen is iets wat je ooit gedaan moet hebben. Ik ben één dag met mijn zoon in Londen, maar helaas geblesseerd. Lopen kan echter altijd, alleen deze keer dan niet hard. Mijn ontdekkingstocht gaat van de middeleeuwse Tower of London naar het eindpunt van de marathon van Londen, Buckingham Palace, ruim twaalf kilometer genieten van enkele highlights van de Britse hoofdstad. En als het rondje goed bevalt ga ik gewoon nog een keer terug als ik weer optimaal kan hardlopen!

“Daar is ie Bas, Tower Bridge, zie je ‘m?”, stralend kijk ik mijn zoon aan. “Ja mam, natuurlijk, die brug is niet te missen”, is het antwoord van mijn nuchtere puber. Wat heb ik toch met bruggen en iconische monumenten? Ik weet het niet, maar ook de aanblik van deze eeuwenoude brug maakt mij weer ongelofelijk blij.

Tower Bridge in vrolijke kleuren

Na de start bij de Tower of Londen, één van de laatste middeleeuwse kastelen in Europa zijn we aangekomen bij de Tower Bridge. De twee torens van de brug staan als opvallende pilaren stevig in de rivier de Theems. Het zijn eigenlijk al pittoreske kasteeltjes op zich, die met elkaar verbonden worden door blauw-wit geschilderde sierlijke stalen bogen. De vrolijke kleuren dankt de brug aan het zilveren jublileum van de koningin in 1977. Daarvoor was de Tower Bridge chocolade bruin, dat moet toch een stuk minder mooi zijn geweest. Het is overigens de enige brug over de Theems die geopend kan worden voor grote schepen. Tegenwoordig is dit niet vaak meer nodig, maar er waren tijden dat de brug wel 50 keer per dag open en dicht ging.

Verschillende geuren op Borough Market

Het is nog heerlijk rustig op de zuidoever van de rivier de Theems. Een straatartiest zingt en als ik mijn ogen dicht doe lijkt het net of ik in Pittstreet in Sydney loop en Joe hoor zingen, wat een heerlijke stem. Verschillende geuren prikkelen mijn neusvleugels als we over Borough Market lopen. Ik zie gezellige rode tafeltjes, eetkraampjes en alle soorten gekruid eten dat ik maar kan bedenken. Heel lekker, maar niet op dit tijdstip en zeker niet als ik aan het lopen ben.

Wiebelbrug Millenium Bridge

We passeren de Millenium Bridge, ook wel de wiebelbrug genoemd. De voetgangersbrug werd geopend in 2000 en vrijwel direct weer gesloten omdat de brug gevaarlijk wiebelde als er veel mensen op liepen. Critici vonden dat de bouwers alleen maar hadden gekeken naar het moderne uiterlijk van de brug, maar beter een voorbeeld hadden kunnen nemen aan de oude robuuste Tower Bridge. Een kleine twee jaar later werd de met dempers verstevigde brug opnieuw geopend en hoe hard de eerste passanten ook stampten, de brug wiebelde niet. De brug ziet er slank en modern uit en aan de overkant van de brug zie je de wereldberoemde koepel van St. Pauls Cathedral boven de gebouwen uitsteken.

Project 84, aandacht voor zelfdoding

Even voorbij de Blackfriars Bridge voel ik me bekeken en kijk links omhoog. Op het gebouw van tv-zender ITV staan beelden van personen met hun gezichten naar beneden gericht. Het blijkt om Project 84 te gaan, een kunstproject dat aandacht vraagt voor het voorkomen van zelfdoding. De 84 levensgrote beelden staan op de daken van verschillende gebouwen van ITV verspreid over de stad. Het aantal staat voor het gemiddeld aantal mensen dat in één maand zelfmoord pleegt in Groot Brittannië. Het project loopt maar tot 1 april. Jammer, want ik vind het een mooie manier om aandacht te vragen voor iets afschuwelijks.

London Eye met 32 capsules

“Ik ruik suikerspinnen en wafels mam”, glimt Bas. Ik krijg een weeïg kermisgevoel van alle kraampjes, straatartiesten en hoeveelheid mensen. Dit is niet helemaal mijn ding, maar het is ook een stukje bekend Londen. Voor ons staan lange rijen voor het grote reuzenrad de London Eye. Een tip: als je in de London Eye gaat, regel dan vooraf je tickets, dan kun je rond een afgesproken tijd het rad in en hoef je niet zo lang te wachten. Het rad heeft 32 capsules (naar de 32 stadsdelen van Londen) van waaruit je in een half uur de stad aan je voeten ziet liggen. Ze zijn genummerd van 1 tot 33, want de Engelsen zijn ook bijgelovig en een capsule met nummer 13 wil niemand in.

In de file op West Minister Bridge

We lopen langs Sea Life en Dungeons. Ik ben blij dat Bas hier niks om geeft en we proberen door de mensenmassa heen een beetje tempo te houden. Dat dit onmogelijk is in dit gedeelte van Londen op zaterdag blijkt als we rechtsaf slaan over de West Minister Bridge en gewoon in de file staan. De spreuk “It always rains in London”, doet zijn naam eer aan, want het begint zachtjes te spetteren. Een oud mannetje met zonnebril zet begeleid door een jukebox een Engelse smartlap in. Iemand naast mij maakt het geluid van een afkeurende toeter, alsof we in het programma Idols zitten en deze meneer niet doorgaat naar de volgende ronde. Haha, Idols is overal bekend.

De Big Ben in de steigers

De wereldberoemde klokkentoren de Big Ben staat helaas in de steigers voor renovatie. Een ding is zeker: de barst in de bel van de klok zal niet gerepareerd worden. Deze barst is er al vrijwel vanaf het begin en zorgt voor het unieke hoge geluid waar de klok bekend om staat. “Wel jammer mam”, zegt Bas. “Nu kunnen we geen mooie foto van de Big Ben maken.”

Londen bruist van levendigheid en is ontzettend populair. Dat blijkt maar weer als we langs de rij mensen lopen die Westminster Abbey in willen. Het zijn Efteling-achtige wachtrijen, maar iedereen staat rustig met paraplu of regenkapje op te wachten in de regen tot zij de kerk in mogen waar al 17 koninklijke huwelijken zijn voltrokken. De laatste vond plaats in 2011 toen prins William met zijn Kate trouwde. Zijn broer prins Harry plant het net weer even anders. Hij trouwt in mei dit jaar niet in Westminster Abbey, maar in Windsor Castle.

Groen St. James Park

Een stukje verder lopen we het groene St. James Park in. Spontaan stopt de regen en probeert de zon de prachtige bloesembomen nog iets zachter roze te kleuren. De gele narcissen laten zien dat ook in Londen het voorjaar begonnen is. Het park is een oase van rust in vergelijking met het drukke gedeelte van Londen waar we net waren. De paden zijn keurig aangelegd en je kunt hier heerlijk relaxed hardlopen. Om even “het gevoel’ te krijgen ren ik ook hier een klein stukje. Wat geniet ik toch altijd van het hardlopen, ook al zijn het zoals vandaag maar korte afstanden.

Buckingham Palace

Dan staan we voor de officiële koninklijke residentie Buckingham Palace. Voor het paleis pronkt het indrukwekkende Queen Victoria Memorial. Het wit marmeren beeld is 25 meter hoog en gebouwd als eerbetoon aan koningin Victoria die stierf in 1901. Het gouden figuur boven op het beeld glanst van de regen en staat symbool voor overwinning.

Ik vind het een mooie locatie om ons rondje te beëindigen, omdat hier 22 april ook de finish is van de London Marathon. Wat een geweldig gevoel moet het zijn om na 42 kilometer bikkelen op deze koninklijke plek te finishen. Ik besluit spontaan dat ik hier ooit een marathon ga lopen. Sowieso ga ik nog een keer terug om een rondje zonder blessure hard te lopen. Mijn jongste zoon die ook hardloopt, wil namelijk ook een dagje met zijn moeder naar Londen. Ik kijk nu al uit naar een rondje samen rennen in Hyde Park, want daar ben ik vandaag niet aan toegekomen.