Het is 06.45 uur. Vanuit een diepe slaap schrik ik wakker. Het bed trilt. Ik schiet omhoog, zit rechtop in bed. Ook de muren trillen en als ik rondkijk besef ik dat ook de vloer en de deuren niet meer stilstaan. Half slaperig kan ik niet thuisbrengen wat er gebeurt, tot David ook wakker schrikt en roept: ‘Aardbeving!’ Het is een bizarre start van een dag waarop ik vervolgens vrolijk een rondje ga hardlopen op Bali’s mooie strand in Sanur.
Aardbevingen op Lombok
Een week terug maakte ik voor het eerst een aardbeving mee. Ook toen lag ik nog in bed en begon alles te schudden. Heel zacht en slechts een paar seconden. En toen hield het op. Dit keer is het heftiger. Alsof er een vrachtwagen langs de huis dendert, maar dan veel intenser. Omdat alles tegelijk schudt, heb ik eerst niet goed door wat er gebeurt. David gaat meteen in de deuropening staan (dat is een veilige plek tijdens aardbevingen) en ik wil met mijn slaperige hoofd op het balkon naar buiten kijken. Ik ben duidelijk niet de enige met dit stomme idee (het balkon is natuurlijk geen veilige plek), want meerdere toeristen zie ik op dit vroege tijdstip naar buiten staren.
Het trillen houdt lang aan. Seconden, minuten? Ik weet het niet meer precies, maar het voelde als of het niet meer op hield. Tot het dat wel deed en na een paar minuten weer trilde: een naschok. Na een minuut of tien was het over en ging het leven in Sanur door als of er niets gebeurd was. En ik? Ik ging hardlopen.
De boulevard van Sanur
Tijdens mijn wereldreis verblijf ik een maand lang op Bali. Het laatste weekje sluiten we, met vrienden die ons zijn komen opzoeken, af aan het strand van Sanur. Sanur ligt in het drukkere zuiden van Bali en voelt als een toeristenoord. Het is er luxe met veel hotels en duurdere restaurants. Er is weinig ‘Bali’ meer te vinden, maar het strand is prachtig en voor de laatste dagen op Bali is dit prima.
Ons hardlooprondje begint op de boulevard. Het valt me op dat de boulevard volgebouwd is met hotels, maar alleen maar laagbouw. Er zijn geen enorme hotels met tientallen verdiepingen te vinden. Later lees ik dat de overheid in Sanur heeft besloten dat geen enkel gebouw hoger mag zijn dan de hoogste palmboom. Grappig feitje, toch? Zelfs vroeg in de ochtend loopt de temperatuur al flink op, maar de bomen langs het smalle pad bieden uitkomst. Toch kan ik nog steeds niet wennen aan temperaturen boven de 30 graden (ik had op wereldreis moeten gaan naar IJsland, Groenland en Scandinavië ;)) en besluit slechts twee kilometer heen en twee kilometer terug te rennen op een laag tempo.
Het ontbijt roept
Sanur is de oudste badplaats van Bali. In 1906 was het de plek waar Nederlanders voor het eerst voet aan wal zetten op dit eiland. Vanwege de rustige en ondiepe zee is het nu een geliefde strandbestemming. Het strand is breed, staat vol met ligbedjes en parasols en er zijn voldoende eetgelegenheden aan de boulevard. Ideaal om een middagje te genieten van de Balinese zon. Terwijl de eerste zonliefhebbers zweten op hun strandbedje in de volle zon, lopen bij mij de druppels over mijn gezicht in de schaduw. Zigzaggend rondom andere vroege vogels probeer ik me te concentreren op mijn stappen. Gewoon de een voor de ander zetten, niks anders. En dan zit de heenweg er alweer op en is het tijd om om te keren. De terugweg gaat beduidend sneller dan het eerste stuk. Misschien ruik ik mijn ontbijtje wel en ren ik daarom een beetje door. Voor ik weet, sta ik weer aan het begin van de boulevard. De zee lonkt, ik kan niet wachten om een verfrissende duik te nemen.
Gevolgen van de aardbeving
Ik heb er genoeg van, maar David heeft energie voor tien en loopt nog een stuk door, terwijl ik op hem wacht op een strandbedje. Als mijn hardlooprondje erop zit, krijg ik een nieuwsbericht doorgestuurd van mijn vader: “Op dit moment 9 doden bij de aardbeving op Lombok.” Ik schrik ervan. De schokken waren op Bali best heftig, hoe moet dat wel niet zijn geweest op Lombok zelf? Het dodental van 9 loopt in de loop van de week op naar 17 en een paar dagen later, als ik inmiddels al in Vietnam ben, wordt Lombok weer getroffen door een nog heftigere aardbeving met verschrikkelijke gevolgen en honderden doden. Met een dubbel gevoel kijk ik terug op mijn tijd op dit prachtige eiland.
Een stukje van mijn hardlooprondje gefilmd met de drone:
Heb jij wel eens hardgelopen op Bali? Waar? Ik ben benieuwd!
Eleni Hoefsloot
Na een baan als redacteur bij een reisvakblad en een wereldreis van zeven maanden kan je wel zeggen dat Eleni (28) graag de wereld ontdekt. Het liefst op hardloopschoenen natuurlijk. Haar grote droom: de New York Marathon samen met haar zusje uitlopen.
Follow Me:
1 reactie