De wekker staat vroeg, want er staat een hardlooprondje op de planning door het hippe Thaise plaatsje Pai. Dit plaatsje ligt in de bergen van Noord-Thailand. We logeren hier in een geweldige accommodatie met allemaal mooie houten huisjes. Het is nu al best warm, bewolkt en een beetje benauwd. Maar daardoor laten wij ons niet tegenhouden. Een medewerker van het resort bouwt het ontbijtbuffet op. Hij kijkt ons aan en je kan aan zijn gezichtsuitdrukking zien dat hij ons maar apart vindt in onze hardloopkleding.
Wij houden wel van hardlooptripjes naar het buitenland! En als je dan toch ergens naartoe gaat, waarom dan niet gelijk een marathon daar rennen? Ok, een marathon is natuurlijk niet niets en dan moeten we echt wel weer even trainen, maar van deze lijst van marathons in Europese hoofdsteden in 2019 worden wij wel erg enthousiast!
Terwijl we van het station naar de Grote Markt lopen – de plek waar we ons startnummer moeten ophalen – word ik alweer een beetje verliefd op deze mooie stad. De grachten, de statige gebouwen, de details op de gevels… En dat allemaal versierd met de prachtige kleuren van de herfstbladeren die op het punt van vallen staan. Dit belooft veel goeds voor de eerste editie van Haarlem Urban Trail.
“Zullen we maar teruggaan?” Ik kijk twijfelend om me heen. Er lijkt geen einde te komen aan de grote hoeveelheid toeterende scootertjes die langsscheuren. Zij dragen een helm, ik niet. “Dit is toch hartstikke gevaarlijk?” Ik keer al bijna om als mijn vriend me overhaalt om toch te gaan hardlopen in Hoi An in Vietnam.
“Stomme knie! Zal ik die halve dan maar omzetten in de 10 kilometer?”, onzeker kijk ik mijn sportfysiotherapeut Jos aan. “Daar ga je toch niet voor?”, is zijn vraag terug. “Eh, nee”, schud ik voorzichtig lachend mijn hoofd. “Nou dan, je gaat gewoon die halve marathon van Curaçao rennen en daarna kijken we waar dit nu weer vandaan komt.”
