Spontaan wedstrijdverslag: Rainbow Fun Run Bangkok

Bangkok, een stad van drukte en enorme chaos. Naast alleen een dag toeristisch fietsen, wat echt een aanrader is, hebben we voornamelijk niet-toeristische dingen gedaan. “Go with the flow” en we zien wel waar het schip strand is het motto deze vakantie. Marleen, de vriendin waarmee ik op vakantie ben, staat er gelukkig ook zo in. Zo hebben we vandaag spontaan besloten hard te gaan lopen in het Lumpini Park.

Na een hectische rit met de taxi komen we rond 10.00 uur bij het Lumpini Park aan. We twijfelden nog of het misschien handig was om heel vroeg te gaan in verband met de tropische temperaturen. De temperaturen gaan in de nacht niet zo ver naar beneden, dus het heeft niet heel veel zin om mega vroeg te gaan lopen.

Lumpini Park, het park van Bangkok

Wat het Central Park van New York is, is het Lumpini Park een beetje voor Bangkok. We lopen het park in en al snel zien we allerlei fitnesstoestellen en ook een fitnessclub, maar dan in de buitenlucht. We besluiten een rondje in de toestellen te hangen. Gelukkig heeft Marleen een beetje een idee qua schema wat je per onderdeel “als beginner” kan doen. Braaf doe ik dit, maar voel de spierpijn nu al opkomen.

in shape blijven in het Lumpini Park
Waar is het terras bij de partytent en de parasol?

Na het rondje toestellen willen we wat kilometers gaan lopen. Inmiddels kan ik weer 10 kilometer lopen, maar Marleen nog niet. We gaan op zoek naar een terras zodat we afwisselend en in onze eigen tempo kunnen lopen.
We zien in de verte een partytent en parasol. Als we erheen lopen en er vlakbij zijn zie we helemaal geen terras. Verderop staan er mensen een start en finish op te bouwen. We hebben wel wat wielrenners aan de buitenkant van het park voorbij zien gaan en daar hingen ook veel bordjes met daarop dat men er niet harder dan een bepaalde snelheid mag fietsen. “Zal het voor een wielrenevenement zijn?”

Rainbow Room Foundation & Rainbow Fun Run

Ik loop naar één van de mensen die aan het opbouwen is, om te vragen wat er hier plaats gaat vinden. Helaas sprak ze geen Engels. Ze gebaarde dat we even moesten wachten want er was wel iemand anders die Engels sprak. Er kwam al snel iemand aangerend. Diegene vertelde ons dat de Rainbow Fun Run Bangkok ging plaatsvinden voor het goede doel de Rainbow Room Foundation. Het is een “charity run/walk run for special needs”. De Rainbow Room Foundation is een stichting welke ondersteuning biedt aan kinderen en hun ouders welke speciale zorg nodig hebben.

logistieke organisatie van tickets en bagage

De start zou om 17.00 uur plaats gaan vinden. Marleen en ik kijken elkaar aan. Gaan we dat redden? We hebben om 19.30 de nachttrein naar Chiang Mai gereserveerd. Als we nu meteen onze backpacks uit het hotel halen en daarvoor onze treintickets alvast ophalen, moet dat gewoon gaan lukken. We besluiten het gewoon te doen. De vrijwilligers van het evenement vinden het helemaal geweldig dat we mee willen doen. Althans, we weten niet wat ze allemaal zeggen maar iedereen begint wel heel enthousiast in het Thais tegen ons en elkaar te praten. Drie minuten later zijn we een startbewijs rijker en zijn we op weg naar het station voor onze treintickets om vervolgens meteen onze backpacks te halen.

zwaaiende vrijwilligers, ijsjes en cakejes

Het is aardig druk geworden in het Lumpini Park. We lopen richting de tasseniname en al snel staan er meerdere vrijwilligers naar ons te zwaaien. We worden herkend. Het is niet zo gek, want als bijna enige niet Thaise vallen we wel op en dan zijn we ook nog bepakt en bezakt.
Nadat we de bepakking hebben ingeleverd, gaan we richting een veld met allemaal kraampjes.
Daar aangekomen krijgen we ijsjes, cakejes en wat wel niet nog meer. Ik ben nog nooit voor een loop begonnen met ijsjes en cakejes. Maar aangezien we in Thailand van alles spontaan beslissen of er spontaan in bijzondere situaties belanden, kijken we niet zo snel meer ergens van op.


Zingen in het startvak

In het startvak voel ik me een reus en Marleen voelt zich voor het eerst groot. Voor de start is ineens iedereen stil en wordt er een lied gezongen. Op ons na zingt iedereen mee. Erg indrukwekkend. Wat voor lied het was? We weten het niet.
Nog onder de indruk van het lied en de stilte ervoor zijn we ineens van start gegaan. Al snel laat Marleen mij gaan, want het gaat iets te hard voor haar. Na een halve ronde ben ik al zeiknat van het zweet. Het is toch wel erg warm. De route bestaat uit rondes van ongeveer tweeënhalve kilometer. Je mag één, twee of drie rondes doen, dit mag je ook onderweg beslissen.

Is dit een obstakelrun of een gezellige avondvierdaagse of gewoon een combinatie van beide?

Marleen zou één ronde doen. Toen ik aan de tweede ronde begon, begon ik wel te twijfelen aan mijn plan om die 7,5 kilometer vol te maken, ik kreeg namelijk toch wel last van de warmte. Inmiddels na anderhalve ronde ging het erop lijken of ik in de avondvierdaagse was beland. Moeders, vaders, opa’s, oma’s en kinderen wandelen verspreid over het pad en allemaal in de fleurige shirts van de loop.
Het lijkt inmiddels een obstakelrun rennen tussen het gezellige Thaise gekakel en de kinderwagens door. Wat een tafereel, de hardlopers storen zich er ook niet echt aan, het lijkt of ze het slalommen wel prima vinden.

Ontmoetingsplaats de waterpost & een heel groot beest

Bijna begin ik aan mijn derde ronde, eerst kom ik gelukkig nog langs de waterpost, welke inmiddels meer een ontmoetingsplaats geworden is. Ik weet een beker water te scoren en ik spreek mezelf toe dat ik die derde ronde ook gewoon ga halen.
In de derde ronde kom ik een klein jongetje tegen die staat te wijzen naar het water. Ik kijk en schrik, ik zie een heel groot beest van wel twee meter in het water! Het lijkt echt op een krokodil, maar mij is wijsgemaakt dat er alleen varanen in dit park zitten.

De finish en haasten naar het station

Ik hoef nog maar een paar honderd meter en dan heb ik het gehaald. Zeveneneenhalve kilometer was voor dat ik mijn blessure kreeg, echt een peuleschilletje (alhoewel in deze warmte ben ik niet echt zeker van mijn zaak). Marleen staat me al op te wachten bij de finish en daar is het ook weer een gezellige drukte. Meteen loop ik door naar de marktkraampjes waar van alles te drinken is. Je kan ook nog van alles te eten krijgen dat hoort allemaal bij de loop. Helaas, na een liter water naar binnen te hebben gewerkt, moeten we snel onze backpacks ophalen en richting station.

Omkleden in het schoonmakershok

Op het station kun je douchen, maar bij de douches aangekomen zagen we dat ze niet zo fris waren. We hebben ons toen maar even in het schoonmakershok van de douches opgefrist met van die wegwerpwashandjes en omgekleed. Ik voel me nu wel echt een echte backpacker. Ruim op tijd zijn we op het perron waar de trein al op ons wacht.
Nog vol adrenaline zitten we in de trein. Wat een bizarre dag en wat een ervaring hebben we toch meegemaakt.

Femke de Jager

Enthousiast en ontdekken staat hoog in het woordenboekje van Femke (34). Naast gek op hardlopen is ze ook gek op Duitsland. Een kleine 3 jaar woonde ze in Berlijn en daarnaast heeft ze jarenlang vele plekjes in Duitsland mogen ontdekken, tijdens haar werk als inkoper Duitsland, Luxemburg, België en de Franse Elzas in de reisbranche. Soms hoef je helemaal niet ver te reizen om leuke plekken te ontdekken. Trek je schoenen aan en ga een keer linksaf in plaats van rechtsaf!

More Posts

Follow Me:
FacebookLinkedIn

Dit vind je vast ook leuk om te lezen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *