“Go Essie”, zegt mijn kleine nichtje Mila vanuit haar fietsstoeltje. Vertederd kijk ik naar het twee-jarige meisje met het rode haar. Ze heeft mijn hart gestolen. Haar prachtige blauwe kijkers schitteren onder de knalroze fietshelm, die verplicht is in Australië. Hardlopen maakt mij gelukkig en bij familie zijn maakt mij blij. Hoe fantastisch is het als je dat kunt combineren? Ik ga hardlopen in Manly en mijn zusje Marike en nichtje Mila die daar wonen fietsen als supporters mee.
Kan ik gelukkiger zijn dan volmaakt gelukkig? Zal mijn glimlach ooit breder zijn dan nu? Ik staar in opperste aanbidding naar de majestueuze rots voor mij. De nu al brandende zon komt als een vuurbal op achter het hart van Australië en laat de rots steeds minder rood kleuren. Een zoute traan van geluk zoekt langzaam zijn weg over mijn wang naar mijn mond. Lekker, een beetje vocht. “Mam, je bent aan het verbranden!” Versuft knipper ik met mijn ogen. Druipend van het zeewater staat mijn jongste zoon naast me. Ik ben niet in Australië, maar lig op mijn handdoekje in Bergen aan Zee.
Wie zijn eigenlijk die meiden die blogs schrijven op Girls Run The World? Graag stellen Eleni, Esmar, Femke en Marjolein zich in 10 vragen aan jullie voor. Wat is hun favoriete plek om te hardlopen en wat staat er nog op hun bucketlist? Vandaag is het de beurt aan Esmar.
Sydney, droomstad aan de andere kant van de wereld. Iedereen sport en loopt rond met een glimlach. Maar wat wil je ook als bijna altijd de zon schijnt…
