Ogenschijnlijk is de skyline rechts van me er een van een grote stad in het Westen. Ik weet wel beter. Het zijn de grijze, betonnen sovjetflats van Kazan. Alexandra, die ik ontmoette in de trein hier naartoe, is in één van die flats geboren en kan er niets anders over zeggen dan: “it’s depressing”. Ik adoreer ze en terwijl ik over de bijzondere boulevard zweef, geniet ik van het uitzicht.