Ik heb kriebels in mijn buik van de spanning. Mijn zusje, vriend en ik lopen startvak 5 in en blijken helemaal achteraan te staan. Iets voor tienen klinkt Lee Towers’ ‘You’ll never walk alone’ uit de speakers op de Coolsingel en er ontstaat kippenvel op mijn armen. Exact om tien uur klinkt het kanonschot. De toplopers mogen van start. Ruim een half uur later ben ik aan de beurt en gaat mijn langste loop ooit beginnen. Mijn deelname aan de Rotterdam Marathon is gestart.

Anderhalf jaar eerder liep ik mijn eerste 5 km-wedstrijd en een jaar eerder de kwart marathon van Rotterdam. Ik had nooit gedacht dat ik zo snel een marathon zou gaan lopen, maar toen de halve marathon lukte, gaf ik de Rotterdam Marathon ook een kans. En daar ga ik dan, over die mooie Coolsingel, langs het Rotterdamse stadhuis, op de plek waar ik hopelijk ruim 42 km later een einde maak aan dit fantastische avontuur.

Van de Coolsingel naar Zuid

Mijn zusje, vriend en ik besluiten zo lang het lukt samen te lopen en dat gaat ons lang goed af. Vanaf de Coolsingel lopen we naar de Erasmusbrug, waar het bijna net zo’n groot feest is als met Oud en Nieuw wanneer het vol staat met feestvierders die naar de grote vuurwerkshow kijken. Via de Laan op Zuid, de Kuip en het Zuiderpark maken we een rondje in Rotterdam-Zuid. De eerste 10 km vliegen voorbij. Langs het hele parcours staat publiek, echt waanzinnig. Je hebt geen moment de tijd om je vervelen. Er is zoveel te zien. Mensen met spandoeken of confetti, hardlopers op blote voeten of met klompen aan (waarom?) en ondertussen kletsen we. Voor ik het weet is het 20 km-punt al in zicht.

Enorme hitte

De dagen rond de marathon is het zo’n 12 graden en bewolkt. Ideaal marathonweer. De weergoden besluiten voor de marathondag anders want de zon staat hoog aan de hemel en het is ruim 20 graden. Rond het halve marathon-punt besluiten we even te wandelen om genoeg water binnen te krijgen. Het is inmiddels 12 uur geweest en de temperatuur stijgt in rap tempo. Wonder boven wonder voel ik me helemaal prima. Geen zware benen, geen uitdroging. Hoewel het me prachtig had geleken met zijn drieën te finishen, besluit ik het wandelen zo lang mogelijk uit te stellen en ga ik zonder vriend en zusje verder.

Support

Ik heb de route uit mijn hoofd geleerd en als geboren Rotterdammer is de stad niet nieuw voor me. Als ik de Laan op Zuid voor de tweede keer op ren, weet ik dat ik al 25 km in de benen heb. De adrenaline giert door mijn lichaam. Soms lijkt het of ik vlieg. Ik blijf zwaaien naar vrienden en familie langs de kant (duizend maal dank!) en naar onbekend support dat mijn naam roept. Het bezorgt me steeds weer kippenvel en maakt het zo veel gemakkelijker om door te gaan.

Kralingse Bos

Helaas komt dan het gevreesde stuk in zicht: het Kralingse Bos. Normaal gesproken is dit een fijne plek om op een zonnige dag als vandaag aan de plas te liggen of rond te wandelen, maar vandaag niet. Ik was gewaarschuwd. De man met de hamer, het minste publiek, bijna bij het einde, maar stiekem nog zo ver weg. Ik laat me niet gek maken, maar als ik het bos in loop en voor het eerst meer dan 30 km heb gelopen, moet ik toch even wandelen. En dan is het lastig om weer verder te gaan. Ik ben blijkbaar niet de enige die het moeilijk heeft, want om me heen wandelen veel meer lopers. Ik mag 30 seconden wandelen van mezelf en moet dan weer minimaal 2 km rennen. Zo kom ik deze kilometers door en ik ben blij als het Kralingse Bos erop zit.

Kippenvel

Als ik de iconische Kubuswoningen zie, weet ik dat ik er nu echt bijna ben. Hier bevindt zich ook de Oude Haven vol leuke terrassen en de club Plan C, waar ik in mijn middelbare schooltijd heel wat avonden heb gedanst. Ik ga de gele blokken onderdoor en ben al bijna op de Coolsingel. Het kan niet meer fout gaan. Toch lijken die laatste meters een eeuwigheid te duren. Alle kleine pijntjes en de warmte vergeet ik. Het publiek is waanzinnig, ik hoor mijn naam van alle kanten. Ik ren door en door en word plotseling emotioneel van het idee dat ik dit straks echt gedaan heb. Een laatste keer zwaai ik naar mijn ouders en nichtje langs de kant. Na 42,195 km en 4 uur, 46 minuten en 32 seconden stromen de tranen over mijn wangen en kom ik huilend over de finishlijn.

Heb jij ook de Rotterdam Marathon gelopen? Hoe is het bij jou gegaan? Laat het ons weten in de comments.

Eleni Hoefsloot

Na een baan als redacteur bij een reisvakblad en een wereldreis van zeven maanden kan je wel zeggen dat Eleni (28) graag de wereld ontdekt. Het liefst op hardloopschoenen natuurlijk. Haar grote droom: de New York Marathon samen met haar zusje uitlopen.

More Posts

Follow Me: