Zakopane: Poolse gezelligheid en het Tatragebergte

Zakopane, gelegen in het uiterste zuiden van Polen, is een stadje met ruim 30.000 inwoners. Het is de toegangspoort tot het waanzinnig mooie Tatragebergte met haar rotsachtige toppen. Ik heb de kans er twee keer hard te lopen en ga op zoek naar de verschillende gezichten van het stadje.

Ronde één: Poolse gezelligheid

Vanaf het gloednieuwe appartement aan de rand van het dorp, ren ik langs de doorgaande weg richting het centrum van Zakopane. Het is midden op de dag en de auto’s rijden in een langzaam bewegende file af en aan. Er is maar één weg van Krakau naar Zakopane en deze is zeker in het hoogseizoen zeer populair bij de toeristen.

Wandelparadijs

Er zijn veel wandelaars op straat, dat is niet vreemd in dit wandelparadijs. Ik zie oude mensen met wandelstokken, gezinnen met kinderen aan de hand en in wandelwagens en sportieve jongelui. Ze hebben allemaal één ding gemeen en dat is de kleur van hun kleding. Ik spot blauwe, groene, grijze en zwarte typische outdooroutfits en voel dat ik aardig opval in mijn hardlooptop met fleurige bloemenprint.

Podhale bouwstijl

Zakopane staat bekend om de typische Podhale bouwstijl. Ik bewonder de puntige torentjes van de houten huizen met veel houtsnijwerk om mij heen. Vooral één bouwwerk springt eruit. Het huis heeft puntige, maar ook golvende dakjes en als het in roze of lila was geverfd kon het zo in smurfenland staan.

Zakopane, smurfenhuis
Als dit huis in roze of lila geverfd wordt, kan het zo in smurfenland!
Krupowkistraat

Ik kom aan bij de Krupowkistraat. Hier gebeurt het allemaal, het is het hart van Zakopane. Alles wat je nodig hebt voor toeristenvermaak, vind je in de Krupowkistraat: souvenirwinkeltjes, traditionele restaurantjes, snackgelegenheden en kledingwinkels. Even waan ik mij in Ponypark Slagharen. Dit komt vast door al het hout waarvan ik een wildwest-gevoel krijg.

Heerlijke zandkoekjes

De straat staat vol met gezellige kleine coconvormige kraampjes op wielen waar lokale lekkernijen verkocht worden. De glanzende paarden staan voor hun houten koetsen te wachten op toeristen, terwijl ze heerlijk met hun snoet in een zak haver zitten. Ik verbaas me over de grote hoeveelheid ijswinkeltjes. Het is 14 graden, maar bijna alle kinderen likken aan een ijsje. Bij het ouderwetse bakkertje waar ik gisteren een heerlijke zak zandkoekjes gevuld heb is het druk. De zak is al op, dus ik moet eerst weer calorieën verbranden voordat ik er weer naar binnen mag.

Zakopane, lokale lekkernij
Karretjes met lokale lekkernijen

Aan het begin van de straat staat de Church of the Holy Family, een witte, hoe kan het ook anders, houten kerk. De kerk is populair bij de vakantiegangers, ik ben niet de enige die de trappen opgaat en foto’s maakt (wel de enige die dit hardlopend doet).

Zakopane, witte kerk
Ik ben de enige die hardloopt rond de kerk
Groen park

Ik ben het zigzaggen door de mensenmassa beu en sla linksaf richting een groen park. Heerlijk om even te rennen zonder al die mensen om me heen. Ik zie een hardloper een stukje voor me en besluit dat ik die even in ga halen (familiekwaaltje…).

Onder de drukke autoweg is een tunneltje gemaakt zodat ik niet over hoef te steken. Ik ben beland op een grote markt met kraampjes, straatartiesten en veel, heel veel mensen. Dacht ik net in de drukte te lopen, dit is echt tien keer drukker. Overigens zijn het voornamelijk Polen die hier vakantie vieren, ik heb nog geen Engels of andere taal gehoord.

Gubalowka

“No, thank you, maybe some other time”, zeg ik tegen een reuzegrote knuffel die met me op de foto wilt. Mijn doel is even te kijken bij het de kabeltreintje naar de Gubalowka, aan het einde van de markt. Hier kun je omhoog naar 1123 meter vanwaar je een prachtig uitzicht over Zakopane hebt. Ik ren een stukje omhoog, maar het pad is veel te steil om te rennen. Morgen ga ik met mijn gezin de Giewont van 1894 meter beklimmen, dus ik blijf liever fit. Tijd om terug te gaan naar het appartement, ik heb vandaag genoeg Poolse gezelligheid gezien.

Ronde twee: Gezonde buitenlucht

Het is half zeven als ik zachtjes de deur van het appartement sluit om niemand wakker te maken. Tevreden kijk ik om me heen en snuif de gezonde buitenlucht op. Ik kijk naar de bergen in de verte. De hoogste spitse top in het midden is de Giewont die ik gister met de jongens beklommen heb. Een hond blaft in de verte, maar verder is het helemaal stil op straat. Het eerste stukje loop ik door het natte gras en vervolgens langs wat vriendelijk uitziende houten huisjes. Ik denk niet dat ik hier zou kunnen wonen zo ver van alles vandaan, maar de natuur is adembenemend mooi en elke dag wakker worden met uitzicht op die machtige bergen moet toch geweldig zijn.

Zakopane, vriendelijke huisjes
Een nat grasveld met vriendelijk uitziende huisjes
Rennen in de bergen

Een hond komt vrolijk kwispelend op me af en ik houd even in om de hond aan te halen. Zijn oude baasje komt aangesloft. “Is this the way to the mountains?”, vraag ik. Hij snapt er niks van dus ik gebaar met handen en voeten dat ik wil rennen in de bergen. Gebarentaal spreekt iedereen en de man wijst de kant op waar ik al heen wilde gaan. Mijn gevoel  laat me vandaag niet in de steek.

Zakopane, national park
Rennen in het national park
National Park

Ik zie een poort en daarachter een wachtershuisje, dat moet de ingang van het national park zijn. Het huisje is nog onbemand op dit tijdstip, dus ik loop door zonder entree te betalen. Wow, wat is het hier mooi. Ik waan me in de jungle. Hoge bomen met veel groen omringen mij en alles voelt vochtig aan van de ochtenddauw. In de verte hoor ik het prettige geluid van  stromend water van een riviertje of watervalletje en de vogels kwetteren tegen elkaar alsof het een wedstrijd is.

Grote keien

Ik ren op een oneffen pad met allemaal grote keien. Dit ben ik als Noord-Hollandse niet gewend, maar het voelt avontuurlijk en zolang ik goed kijk waar ik mijn voeten neerzet gaat het prima. Ik heb nog maar een klein stukje gerend en warm is het niet, maar de zweetdruppels stromen over mijn lijf van alle inspanning. Continu kom ik bordjes tegen met hoelang het nog is naar de verschillende hoogtepunten in dit gedeelte van het Tatragebergte. Heel prettig dat je weet waar je aan toe bent. Een vroege vogel schrikt als ik haar passeer. “Sorry”, zeg ik. Ze roept me wat toe in het Pools waar ik niks van begrijp, maar het eindigt met”Bravo”, dus ik vat het op als een aanmoediging.

Geen trailrunner

Het pad wordt steiler en vooral de grote keien hinderen mij lekker te lopen. Ik besluit dat ik nog geen trailrunner ben en bij het bordje “Giewont, 2h 50 ”, vind ik het mooi geweest en keer ik om. Naar beneden gaat een stuk lekkerder en ik dribbel behendig  als een berggeitje over de losse stenen heen. Als ik uit het nationaal park kom nodigt de lege asfaltweg mij uit voor een eindsprint. De weg loopt licht naar beneden, dus ik sprint in een aardig tempo en voel me fris, vrij en trots op mezelf.

Zakopane, met je imposante groene berglandschap, je reusachtige toppen en je toeristische centrum ben je een verrassende bestemming. Ik heb twee verschillende rondjes hardgelopen die duidelijk laten zien hoe veelzijdig en mooi je bent. Ik ben benieuwd hoe je eruit ziet in de winter, dat moet helemaal een sprookje zijn!

Esmar van Langen

Esmar is 40-plusser, moeder en verslaafd aan hardlopen en reizen. Ooit gaat ze de hele marathon lopen...

More Posts

Follow Me:
FacebookLinkedIn

Dit vind je vast ook leuk om te lezen

4 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *