Kun je leven zonder hardlopen? Had je me twee jaar geleden die vraag gesteld, dan had ik je absoluut voor gek verklaard. Maar alles is mogelijk als je positief blijft. Ik heb al zeven maanden niet hardgelopen en word nog steeds (bijna) elke morgen wakker met een glimlach. Toch gaat het weer kriebelen…
Mijn lust en leven
Hardlopen is mijn lust en mijn leven. Je kan me niet blijer maken dan me een rondje te laten rennen, met of zonder een van mijn lieve hardloopvrienden. En als ik alleen al denk aan het geluksmoment dat je ervaart als je na een inspannende hardloopwedstrijd in binnen- of buitenland over de finish gaat, pink ik al een traantje weg. Maar het leven loopt niet altijd zoals je zou willen.
Even rust
Na lange tijd lopen met steeds terugkerende ‘pijntjes’ die op een gegeven moment bij het lopen horen en na vele bezoeken aan de fysio met EPTE- en shockwavebehandelingen en loopscholing, besloot ik zeven maanden terug dat het even klaar was. De fysio adviseerde me een tijdje rust te nemen en een orthopeed naar mijn voeten te laten kijken. De rode dikke bulten op mijn hielen en het vocht bij mijn enkels gingen namelijk niet meer weg. Dat advies volgde ik op, maar ook de rust hielp niet en de orthopeed zag niks raars aan mijn voeten. Misschien was hardlopen niet meer voor me weggelegd, dacht ik bij mezelf. Ik ben tenslotte geen twintig meer en soms moet je gewoon accepteren dat iets niet meer kan, ook al is het hetgeen waar je het meest blij van wordt.
Van hardlopen naar fitness
Lang leve mijn abonnement bij Basic Fit! Van fanatiek hardlopen, stapte ik gewoon over naar fanatiek fitnessen. Want waarom zou ik niet in de sportschool gaan zorgen voor een sterk lichaam? Bijna elke dag was ik te vinden in de sportschool waar ik mezelf in het zweet werkte met kettlebells en cardio-apparaten. Een paar keer in de week, fietste ik na het sporten ook nog door naar het meer vlakbij mijn huis, voor een verfrissende dip. Wat bleek? Ondanks dat ik van het fitnessen niet hetzelfde geluksgevoel kreeg als van hardlopen, bleef ik toch blije Essie.
Lentekriebels
Tijdens de koude wintermaanden is de sportschool ideaal, maar zodra het zonnetje begint te schijnen wil ik eigenlijk buiten sporten. En waarom zou ik niet weer proberen te gaan rennen? Op de lopende band bleek dat ik al snel mijn voeten weer voelde. Mijn lichaam was wel een stuk sterker geworden, maar het hielp nog steeds niet tegen de pijntjes. Dus…tijd voor een andere aanpak: tijd voor voetentraining. En zo stuurde ik Petra Kerkhove, de super lieve trainster die mij vier jaar geleden aan een PR op de 10 kilometer had geholpen een appje. Twee weken later stond ik in de sportboetiek waar zij haar personal trainingen geeft voor een voetenintake. Petra keek, voelde en analyseerde en mat allerlei bewegingen en houdingen. En ze constateerde dat er genoeg te verbeteren was aan mijn voeten, houding en ademhaling.
Voetentraining en een betere versie van mezelf
Inmiddels ben ik drie weken bezig met een op maat gemaakt twaalf-weeks schema van Petra. Dagelijks doe ik oefeningen om mijn voeten en heupen los te maken. Drie keer per week doe ik speciale voetenoefeningen met behulp van een blackboard, een blackbox en een aquabag. De dagen dat ik in de sportschool ben, doe ik daarnaast nog speciale krachtoefeningen. Of het helpt? Ja! Mijn voeten voelen losser, leniger en het belangrijkste, ik heb er een goed gevoel bij. In juli word ik vijftig en hoe mooi zou het zijn als ik dan weer lekker een rondje kan rennen?
Ik ga ervoor! En ik onthoud wat mijn middelste zoon laatst tegen mij zei toen we het over winnaarsmentaliteit hadden: “Mam, jij sport niet om te winnen van anderen, maar om te winnen van jezelf.” En zo is het: ik sport om een betere versie van mezelf te worden. Een betere versie van mezelf die weer kan hardlopen, dat dan natuurlijk wel…
