De dauw hangt nog over de velden en de druppels versieren de spinnenwebben aan de hekken. Het is immers het hoogseizoen van deze voor sommigen angstaanjagende beestjes. Het enige geluid dat ik hoor is het getsjirp van een vogel. Wat jammer dat ik niet kan herkennen welke het is. “Kijk daar!”, zegt Johanna en ze wijst naar een reiger bovenop de lantaarnpaal. In de verte zie ik Pietje Potlood. We zijn nog maar een paar meter onderweg en ik weet nu al: dit wordt een mooi rondje.
Een verlaten middeleeuws Pools plein strekt zich voor mij uit. De eerste zonnestralen omringen de indrukwekkende Lakenhal met een gouden rand. Is dit hetzelfde plein dat ik gisterenavond bezocht? Toen vol met hordes toeristen die net als ik genoten van de historische gebouwen, verwarmde terrassen en kraampjes met lokale lekkernijen. Toeristen die zich lieten rondrijden in glanzende paardenkoetsen en speelse treintjes door talloze gidsen. Het voelt als een voorrecht om het plein helemaal leeg te zien. Vandaag ga ik hardlopen in Krakau.
Deel II van een driedelige serie over hardlopen in Transsylvanië
Kinderkopjes, ramen die knipogen en een elegante bouwstijl. Dat is Sibiu in een notendop. De stad grenst aan de Transsylvanische Alpen: hardlopen betekent hier klimmen en dalen. Maar Europa’s Culturele Hoofdstad van 2007 biedt ook een inkijk in het middeleeuwse verleden en hoe Roemenen daar tegenwoordig van genieten. Lekker lopen dus.
Vandaag ben ik met de trein aangekomen in Düsseldorf. Ik blijf gezellig een nachtje bij vriendin Gloria en haar man in Neuss slapen. Morgen is het 3 september. Deze dag staat al heel lang in de agenda. De Halbmarathon auf der Kö in Düsseldorf.
In het noordwesten van Roemenië ligt Cluj. Een stad met een middeleeuwse geschiedenis en veel kerken en monumenten. In het centrum vind je goed onderhouden parken en meren die zeker in de zomer heel aantrekkelijk om te…. Juist, hardlopen.
