“Het is nog maar 8 graden als ik om 6 uur ’s morgens op de fiets stap. Ik moet 9 km fietsen naar de start die om 7 uur gepland staat, een ideale warming-up. Als ik langs het strand rijd, word ik getrakteerd op een prachtige zonsopgang. Een mooier en meer ontspannen begin van deze halve marathon op Cyprus kan ik me niet wensen”.
Ik heb kriebels in mijn buik van de spanning. Mijn zusje, vriend en ik lopen startvak 5 in en blijken helemaal achteraan te staan. Iets voor tienen klinkt Lee Towers’ ‘You’ll never walk alone’ uit de speakers op de Coolsingel en er ontstaat kippenvel op mijn armen. Exact om tien uur klinkt het kanonschot. De toplopers mogen van start. Ruim een half uur later ben ik aan de beurt en gaat mijn langste loop ooit beginnen. Mijn deelname aan de Rotterdam Marathon is gestart.
Ik ben jarig en ga naar Zandvoort! Zandvoort Circuit Run is voor mij een jaarlijks terugkerend evenement. Dit jaar is er naast de 5 km en de 12 km een jubileumafstand, een halve marathon. Vol goede moed heb ik me daarvoor ingeschreven, toen nog niet wetende dat blessures toch nog wel wat roet in het eten zouden gaan gooien.
Vier weken geleden plaatst Annemerel een bericht op haar Instagram dat ze op zoek is naar deelnemers aan de Subway Running Club. Samen met negen hardlopers gaat ze de CPC halve marathon rennen. Dat lijkt me leuk! En het past ook nog eens goed in mijn schema voor de Rotterdam Marathon op 9 april. Ik gaf me op en bleek, samen met mijn zusje, een van de gelukkige winnaars. Op 12 maart was het zo ver: ik stond aan de start van mijn tweede halve marathon ooit.
Mijn ademhaling gaat sneller als ik steeds moeizamer het klimmende grindpad op ren maar een hap gezonde Noorse lucht geeft me de benodigde energie om door te gaan. Het uitzicht over de fjord met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond is overweldigend en maakt dat ik me nietig en klein voel maar tegelijkertijd groots, omdat ik deze plek rennend bereikt heb.
