Het is druk en koud in het startvak voor de 10 kilometer op het Coolplein in Heerhugowaard. “Ik zie alleen maar mannen”, zegt een dame in felroze outfit tegen me. Ja, inderdaad, als ik om me heen kijk zie ik voornamelijk mannen, veel grote mannen. “Jullie zijn er toch”, zegt een vriend tegen me. Haha, zo is het, ik ga de eer van de dames hoog houden en 10 kilometer rennen tijdens de Heerhugowaard Cityrun by night in mijn eigen woonplaats.
Op 7 april 2019 was het zo ver. Ik liep de 1/4 Marathon Rotterdam met mijn vader. Mijn langzaamste wedstrijd ooit, maar absoluut een om nooit te vergeten. Ik heb nog nooit zo enorm genoten van een run.
De trein zit weer overvol met hardlopers en supporters. In de AH to go vraagt iemand of ze wc-papier verkopen. Onderweg naar het startgebied zie ik een moeder het startnummer opspelden bij een jonge man van een jaar of 25. Het duurt nog ruim een half uur voordat de kwart marathon van start gaat, maar de muziek klinkt al hard en de eerste zenuwachtige lopers staan al klaar in het startvak. Wat is Rotterdam toch een prachtstad voor de marathon en daar ga ik vandaag een klein beetje van proeven!
Ik ben op bekend terrein, tot mijn 18e jaar woonde ik namelijk op nog geen kilometer afstand van waar ik nu sta. Ik ben op het NDSM-terrein in Amsterdam-Noord. Dit is een oude scheepswerf die uit 1915 dateert. Ooit werd de NDSM wereldwijd gezien als een zeer succesvol en vooruitstrevend bedrijf in de scheepvaartwereld. Door de oliecrisis, politieke spelletjes en concurrentie moesten ze helaas in 1984 de deuren sluiten. Ik ken deze plek voornamelijk nog als plek met leegstaande grote vervallen hallen met veel graffiti, wat garages en een kleine bootwerf.
Zenuwachtig spring ik heen en weer in het lentezonnetje. Zenuwen gieren door mijn lijf, ik ga knallen. “Ja, ik zie ze, ga maar klaar staan, Esmar”, zegt Mark de vriend van Kirsten. Met een brede glimlach komt coach Petra aanfietsen op haar OV-fiets en daarachter geeft teammaatje Kirsten alles wat ze nog heeft tijdens haar laatste meters. Ze draagt het felgele estafette-stokje aan me over en stort neer in het gras. Ze heeft haar PR gehaald, nu ik nog.
