Zenuwachtig spring ik heen en weer in het lentezonnetje. Zenuwen gieren door mijn lijf, ik ga knallen. “Ja, ik zie ze, ga maar klaar staan, Esmar”, zegt Mark de vriend van Kirsten. Met een brede glimlach komt coach Petra aanfietsen op haar OV-fiets en daarachter geeft teammaatje Kirsten alles wat ze nog heeft tijdens haar laatste meters. Ze draagt het felgele estafette-stokje aan me over en stort neer in het gras. Ze heeft haar PR gehaald, nu ik nog.
Het is zondagmorgen en tijd voor de Schiedamloop. Ik loop naar mijn auto en zie ondertussen verschillende mensen in badjas en pyjama over straat gaan. Oh ja, het is nu Frühshoppen bedenk ik me. Iets met haring en bier op de vroege morgen… Het is namelijk carnaval en in Noordwijkerhout vieren we dat heel erg groot. Normaal ben ik zeker van de partij (behalve dat Frühshoppen, want haring vind ik niks en bier op de vroege morgen lijkt me ook niet echt aantrekkelijk). Gister heb ik heel lui uit mijn raam de optocht bekeken in plaats van uit een tent bij de kroeg. Daar ben ik mezelf vandaag wel dankbaar voor, want er staat een halve marathon op het programma. Aardig fit rijd ik inmiddels richting Schiedam voor de Schiedamloop.
Om 01.00 uur ‘s nachts gaat mijn wekker. Het is nog steeds een beetje onwerkelijk dat ik over een paar uur mijn derde marathon ga starten en niet zomaar één, maar die op Curaçao. Een hele gave, maar ik denk ook erg zware uitdaging. Esmar en ik zijn op uitnodiging van de KLM en Curaçao Tourism Board op studiereis (met marathon!) met 28 reisgenoten uit de reisbranche. Tot nu toe een geweldige ervaring: veel gezien en een fantastische groep.
Het is donker als we de avond voor de grote race het terrein van het Hilton oplopen voor de pastaparty. Er klinkt opzwepende muziek en degene die nog niet zenuwachtig was, is het nu. Precies als ik onder de boog doorloop waar morgen het startschot zal klinken, hoor ik mijn favoriete nummer. ‘Wild Wild Son’ van Armin van Buren. Als jongensmama en Armin-fan is dit echt ‘mijn’ nummer. Ik slik even van ontroering, dit kan geen toeval zijn, maar is een steuntje van boven.
Terwijl we van het station naar de Grote Markt lopen – de plek waar we ons startnummer moeten ophalen – word ik alweer een beetje verliefd op deze mooie stad. De grachten, de statige gebouwen, de details op de gevels… En dat allemaal versierd met de prachtige kleuren van de herfstbladeren die op het punt van vallen staan. Dit belooft veel goeds voor de eerste editie van Haarlem Urban Trail.
