Voor me ligt een oneindigheid aan asfalt. Ik ren. Ik ren totdat de baan ophoudt. Dit vliegveld is ooit ontworpen als belangrijk onderdeel van Hitlers Derde Rijk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stegen zijn vliegtuigen hier op. Daarna speelde het vliegveld een cruciale rol als eindpunt van de luchtbrug tussen Oost en West. Een vliegveld met een nogal turbulente geschiedenis. Sinds 2008 is het vliegveld gesloten en nu is het een recreatieoord, waar Berlijners fietsen, hardlopen of barbecueën.

Berlijn is altijd een goede keuze voor een weekend weg. Ik ben er inmiddels al drie keer geweest, maar door de grote keuze aan cultuur, geschiedenis en uitgaan verveelt de stad nooit. Deze keer verblijf ik bij een vriendin die in Neukölln woont, een wat rustigere, multiculturele wijk naast het alternatieve Kreuzberg. De wijk is in opkomst en her en der spot ik al wat leuke koffietentjes, restaurantjes en tweedehands winkels.

Vliegveld Tempelhof

Het leukste aan deze wijk is misschien wel dat ze grenst aan het voormalig vliegveld Tempelhof. Ik hoorde ervan, zocht plaatjes op en besloot al snel: dit is echt een ideale plek voor mijn hardlooprondje. Rust, natuur, geen vervelende verkeerslichten, maar wel dichtbij ‘huis’.

Vanaf de kant van de Hermanstrasse ren ik de baan op. Het is een mistige zaterdagochtend in oktober. Het is nog vroeg en er is slechts een enkele andere hardloper en wat mensen die hun hond uitlaten. Op het gras tussen het asfalt zie ik allemaal moestuintjes. In de zomer is het hier vaak erg druk. Mensen komen hier voor ontspanning, ontmoeting en het vlees op de barbecue wordt aangevuld met groenten uit eigen tuin. Tuinen die erg creatief zijn ingericht. Typisch Berlijn.

Militaire parades en picknicken

Doordat Tempelhofer feld nu een park is, gaat deze plaats terug naar haar originele bestemmingsplan. In het begin van de vorige eeuw werden hier parades gehouden en zodra de militairen klaar waren kwamen de families hier picknicken. Begin 1920 startte de bouw van het vliegveld en al snel werd het een van de drukste vliegcentra van de wereld.

Ik loop in één rechte lijn. In de verte zie ik de luchtverkeerstoren en het gebouw van waaruit een paar jaar geleden nog miljoenen mensen met spanning onderweg waren om de wereld te ontdekken. Vliegvelden hebben voor mij een magische status. Het is de plek waar alles mogelijk is. Waar cultuurverschillen vervallen, omdat je allemaal op reis bent.

Hitlers Derde Rijk

Sommige hardlopers vinden routes zoals deze vervelend. Doordat je uitzicht zo weids is lijkt het alsof je maar langzaam vooruit komt. Ik vind het juist heerlijk. Het geeft mij de mogelijkheid na te denken over de plek waar ik ben.

Een vliegveld dichtbij het centrum van een stad is niet alleen praktisch, voor Hitler was het ook een prestigekwestie. Het vliegveld werd herbouwd en in 1939 opnieuw geopend als onderdeel van de gedachte dat Berlijn de hoofdstad zou worden van Hitlers Derde Rijk. Tempelhof is er op ontworpen om mee te gaan tot het jaar 2000 en kreeg een enorme vluchtcapaciteit. Het is het grootste vliegveld dat zo lang niet aangetast is.

Luchtbrug

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het vliegveld gebruikt door de Duitse Luchtmacht. Daarna, in 1948 en 1949,  kreeg het een belangrijke functie als eindpunt van de luchtbrug naar West-Berlijn. De toegang hiertoe was namelijk geblokkeerd door de Sovjet-Unie en dit was de enige manier om dit deel van de stad te bevoorraden met voedsel en medicijnen. Hierdoor verdween het nazi-imago van Tempelhofer feld langzamerhand en vanaf de jaren ’50 werd dit vliegveld weer een ‘normale’ toegangspoort tot de Westerse wereld.

Inmiddels ben ik bij de vertrekhal aangekomen. Ik kan er helaas niet heel erg dichtbij komen doordat er een hek omheen staat. Ik weet niet of ik me echt realiseer hoe bijzonder deze plaats is. Helemaal als ik me bedenk dat dit leegstaande gebouw afgelopen jaar ook gebruikt is voor de opvang van vluchtelingen. Het heeft iets ironisch. Hitler bouwde Tempelhofer feld om zijn Arische Rijk uit te breiden. Het symbool van uitsluiting en onderscheid is nu een plek geworden die juist draait om saamhorigheid en verbinding.

Charme door ruigheid

Via de baan aan de andere kant ren ik terug richting het begin van mijn ronde. De open vlakte geeft de wind ruim spel. Tegenwind is altijd een verrassing. Het verbaast me elke keer weer dat ik de kracht van de wind haast niet voel wanneer ik hem mee heb. Het rondje is in totaal ongeveer vijf kilometer. De perfecte afstand voor mij, zeker wanneer ik op vakantie ben. Op het einde draai ik me nog even om en kijk ik nog even rustig naar deze plek. Berlijn dankt haar charme aan verlaten plekken zoals deze. Nu snel naar huis, zodat ik nog meer kan gaan ontdekken van deze ruige stad.

Marjolein Koster

Marjolein (28) is een enthousiaste hardloper en reiziger. Nog maar een paar jaar geleden begon ze met hardlopen en inmiddels gaat ze nooit meer zonder hardloopschoenen op pad. De vrijheid en het avontuur van nieuwe plekken ontdekken zorgen ervoor dat ze elke keer weer op bijzondere bestemmingen terechtkomt.

More Posts - Website