De weg via min-kilo’s en een pr naar de Spaanse Sevilla Marathon

Sri Chinmoy Marathon

De Sevilla Marathon staat al meer dan een jaar op mijn agenda. In 2019 ging deze voor mij, vanwege een kleine peesblessure, helaas niet door. Doordat mijn blessure drie maanden duurde en ik daarna veel op inkoopreis was, was mijn training niet één van de beste. De zin was er wel, maar de door alle drukte waren de prioriteiten niet bij het trainen. Wel liep ik als verrassing een hele goede (verregende) Berlijn Marathon uit zonder de optimale training. Zo ook staan er nog veel “blogs on hold” (die van Berlijn staat nog steeds niet online), maar ach, dat is dan maar zo…

Vandaag sta ik, als training voor de Sevilla Marathon aan de start van de Sri Chinmoy Half Marathon.

Acht (halve) marathons in acht dagen in acht continenten

Na een tijd gezocht te hebben naar een halve marathon in dit weekend, die enigszins aan te rijden is, sta ik nu aan de start voor rondes om de Bosbaan bij in het Amsterdamse Bos. Ik hou niet van rondes, maar ik kon niet uit heel veel halve marathons kiezen en ik kreeg een tip, dat deze zeker wel een aanrader was. Aan deze marathon doen deelnemers mee die acht halve of hele marathons lopen, op acht continenten en in acht dagen. Respect voor deze deelnemers! Het is denk ik een hele leuke en kneuterige organisatie, maximaal 100 deelnemers, maar wel internationaal.

Rondes om de Bosbaan

Na het startsein ben ik vertrokken, voor eerst een heen en weertje, om vervolgens  aan onze rondes op de Bosbaan te beginnen. Heel gemoedelijk en samen met heel veel nationaliteiten lopen we deze halve marathon. Een half uur eerder is de hele marathon vertrokken. Ik bedenk me dat ik mijn vier rondes Bosbaan al verschrikkelijk vind, laat staan als je er acht moet lopen.

inkoopreizen, #max4kmrondjes en minder kilo’s

Ik loop op 5.30 per kilometer, dit is vrij hard, maar ik zie wel hoe lang ik het ga volhouden. Ik heb inmiddels gelukkig minder kilo’s mee te slepen dan een half jaar geleden. Tijdens mijn inkoopreizen deed ik er veel aan om toch nog af en toe de hardloopschoenen aan te trekken. Daarnaast probeerde ik ook zeker op het eten te letten. Maar iedere avond buiten de deur  eten, waarbij het eten vaak toch iets minder gezond is dan wanneer je zelf zou koken, helpt ook niet mee. Op een paar lange afstanden na werden het vaak maar maximaal vier kilometers. Als je om 20.00 uur eindelijk op je eindhotel arriveert en dan nog moet eten en je mail moet doen, dan is om 6 uur ’s ochtends de hardloopschoenen aandoen wel een uitdaging. Alhoewel het me zeker een paar keer gelukt is.

Schrikken van foto’s, eerste marathon en voeding

Van de zomer, begin juli, was ik nog nooit zo zwaar geweest, ondanks dat ik wel weer regelmatig liep. Gewicht is maar een getal, maar als ik foto’s terug zie, schrik ik gewoon. Voor mijn eerste marathon in 2016 ben ik destijds in de wereld van voeding, energie en hardlopen gedoken. Ik rakelde dat weer een beetje op en soms werd ik heel creatief op mijn hotelkamer tijdens mijn inkoopreis. Dan bracht ik een bezoek aan de supermarkt waarbij ik allerlei gezonde dingen haalde in plaats van naar een restaurant te gaan. Gelukkig hou ik van groente.

“Het moet wel leuk blijven”, Veganswitch en eigen houtje

Mijn doel was afvallen en fitter worden, discipline maar wel met “Het moet wel leuk blijven-kenmerk”. Na vijf kilo op eigen houtje af te zijn gevallen, had ik weer contact met Bianca. Zij begeleidde mij in 2016 qua voeding voor mijn eerste marathon en lukte mij het om anders om te gaan met energie. Ondanks dat ik niet veel suiker eet en vrij gezond at, liep ik toch teveel op “snelle suikers”. Elk lichaam is anders en zal op dingen anders reageren. Zonder voedingscoach kun je ook echt veel bereiken. Je doet alles zelf maar met een coach heb je een stok achter de deur en heb je ook feedback of je wel of niet goed bezig bent. In 2016 kreeg ik bijvoorbeeld van coach Bianca te horen dat ik te weinig vitamine C binnen had gekregen. Ook kun je naast dagelijkse dingen aanpassen in je voeding ook gaan voor een tijdelijke kuur. Naast Bianca heb ik ook Li-Ann als voedingscoach gehad. Via Li-Ann mocht ik de Veganswitch gaan volgen. Je ziet meer en meer vegan voorbij komen in het dagelijkse leven.

Tien dagen bewustwording en het zelf ervaren

Deze tien dagen van de Veganswitch zijn helemaal niet persé bedoeld om echt vegan te worden. Voor mij bleek het voornamelijk een bewustwording hoeveel rommel we eigenlijk allemaal binnen krijgen en de ervaring wat plantaardige en onbewerkte voeding met je lichaam en energie doet. Je moet minimaal één keer in de sauna zitten en iedere dag sporten, dit zou onder andere het afvoeren van gifstoffen bevorderen. Ik doe alles braaf wat op mijn protocol staat en leef me uit met heerlijke vegan recepten en met mijn dagelijkse hardlooprondjes.

Klokje uit = #teamonvoorbereid

Inmiddels ben ik bezig met mijn tweede ronde. Ik zie op mijn klokje 5.20 per kilometer staan. Ik ga veel te hard en net wanneer ik dit denk, gaat mijn klokje uit. Vanmorgen had ik nog even mijn klokje dat leeg was opgeladen. Helaas zat hij niet heel goed in het stopcontact, dus hij was helemaal niet opgeladen. Ik moet weer om mezelf lachen en plaats mezelf weer in #teamonvoorbereid. Ik heb nog net gezien dat ik de 10 kilometer 30 seconden onder de 55.55 liep. Dit is een dik PR en een minuut sneller dan de tien kilometer van twee weken geleden.

Hondenriem en een heel oud pr

Ik zeg tegen mezelf: “Oké Fem dit is niet anders”, tweeënenhalf jaar geleden pakte een klokje dat uitging tijdens de Halbmarathon auf de Kö in Düsseldorf alleen maar goed uit. Dat pr stond nog steeds. De ene helft van het parcours is onverhard, de tweede helft is wel verhard. Eén keer moet ik over een riem van een hond springen. Maar gelukkig zijn er veel mensen die wel rekening houden met de hardlopende mensen op het pad en velen moedigen dan ook even aan.

Eigen teller met applaus en een topbuffet

Het enige voordeel met deze rondes is dat je een eigen teller hebt. Elke ronde hoor ik: “238 Femke! “ De opdracht was dan ook: zwaai altijd naar jouw teller. Ook was er een heel buffetje qua verzorgingspost neergezet. Naast cola, thee, sinaasappelsap, energydrank en chocolademelk kon je je ook tegoed doen aan: bananen, chocola, stroopwafels, rozijnen, gevulde koeken, ontbijtkoek met een beetje boter, boterham met pindakaas en ik ben vast veel vergeten. Als je langs loopt krijg je elke keer een applaus.

Mentaal versus fysiek

Mentaal is het misschien nog meer een uitdaging dan fysiek. Ik heb respect voor de lopers die een hele marathon lopen in rondjes. Het geeft me ook wel weer een “Fem niet zeuren”-gevoel. Ineens is het weer “hinkstapspring” voor mij, een hond aan een uitschuifriem en een baasje die staat te kletsen. Ik kon nog net de sprong maken en kreeg een excuus : “oeps sorry!” Ik moet er wel om lachen.  Even later kom ik weer voor de zoveelste keer langs de visserstentjes waar ook een groepje vissers de lol van het aanmoedigen inzien. Ik vraag nog: “Hé, let je nog op je hengel!?” Ik kreeg als antwoord: “Nou schatje,  hoe vaak kom je nog voorbij?”

De laatste ronde

Ik heb het idee dat ik tijdens het verharde deel van het parcours een stuk harder loop. “Laatste ronde”, zegt mijn teller. Ik voel mijn benen, maar ik weet dat ik zo goed ga finishen. Halverwege de bosbaan is een klok en ik zie daar 12.12 staan. Ik moet nog meer dan driekwart van de ronde denk ik. Ik begin te rekenen, maar ik weet niets zeker zonder mijn eigen klok. Ik voel dat ik mijn eindsprint al heb ingezet op de laatste drie kilometers. Of ik dit ga volhouden weet ik niet, maar dat maakt me ook niet uit, we zien wel.

En ja hoor, ik kom over de finish in 2 uur en 28 seconden. Ik kan dit gewoon niet geloven. Na tweeënhalfjaar is mijn pr dik verbroken. Ik was in Málaga zo blij met de 2.13 die ik liep na bijna alle halve marathons rond de 2.20.

https://www.instagram.com/p/B7Y6092nxwF/?utm_source=ig_web_copy_link

Dank aan mijn (voedings)coaches & Veganswitch die mij “de perfecte en gemotiveerde kandidaat” vinden. Dank ook vooral aan mezelf. En nee, ik ben niet nu ineens volledig vegan of enorm streng. Maar ik neem zeker veel dingen van de Veganswitch mee naast heel veel extra energie. Nog steeds heb ik geen tijddoel voor de Sevilla Marathon. Mijn doel is deze relaxt te lopen inclusief een weekje vakantie met veel sightseeing en ook zeker een wijntje ;-). Ik heb er zin in!

Femke de Jager

Enthousiast en ontdekken staat hoog in het woordenboekje van Femke (34). Naast gek op hardlopen is ze ook gek op Duitsland. Een kleine 3 jaar woonde ze in Berlijn en daarnaast heeft ze jarenlang vele plekjes in Duitsland mogen ontdekken, tijdens haar werk als inkoper Duitsland, Luxemburg, België en de Franse Elzas in de reisbranche. Soms hoef je helemaal niet ver te reizen om leuke plekken te ontdekken. Trek je schoenen aan en ga een keer linksaf in plaats van rechtsaf!

More Posts

Follow Me:
FacebookLinkedIn

Dit vind je vast ook leuk om te lezen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *