Een ererondje door het Gorkipark in Moskou

Op deze zonnige ochtend zijn het slechts de schoonmakers en tuinmannen die mij vergezellen tijdens mijn hardlooprondje. Ik kijk goed om me heen of ik ergens een spion van de KGB (de vroegere Russische geheime dienst) zie turen vanachter een krant. Die ene vrouw daar bij de fontein, zij ziet er verdacht uit. Ze doet net alsof ze aan het bellen is, maar misschien heeft ze wel iets te verbergen achter die zonnebril… Ik vertrouw het niet, ik moet hier snel weg.

Misdaadfilm

Een paar seconden later word ik wakker uit mijn dagdroom. Ik loop door het Gorkipark, dat in de jaren 80 het decor was van de gelijknamige Amerikaanse misdaadfilm. Door deze film heeft dit park voor mij een soort mythische status gekregen en ik besloot dan ook een AirBnB in de buurt te boeken, zodat ik tijdens mijn laatste hardlooprondje in Rusland mezelf even terug in communistisch Moskou kon wanen.

Elke keer weer verkijk ik me op afstanden in grote steden zoals Moskou. Op de kaart leek het park zo dichtbij, maar ik moet toch nog een stuk zigzaggen door de menigte die op weg is naar zijn werk. Het is ook elke keer weer zoeken naar een manier om aan de andere kant van een drukke weg te komen. Zebrapaden zijn schaars en de ondergrondse passages zorgen voor een extra training.

Rust en chaos

In tegenstelling tot in de film liggen er gelukkig geen lijken in de bosjes en ook de schaatsbaan ontbreekt bij deze temperaturen. Eigenlijk lijkt het Gorkipark helemaal niet op het park uit de film. Later kom ik er achter dat de opnames ook helemaal niet hier gedaan zijn. Wat een deceptie.

Dat maakt het huidige Gorkipark niet minder leuk, in tegendeel. Het is een oase van rust in het chaotische Moskou. En die rust heb ik nodig, merkte ik in voorgaande dagen. Jonge stelletjes spreken hier af voor een date. Ze varen in een bootje en eten een ijsje. Kleine kinderen mogen van hun ouders een rondje in de draaimolen. Puisterige pubers oefenen hun skateboardskills en voor de kunstliefhebbers is er het Garage Museum of Contemporary Art.

Kerken, wachtrijen en de hamer en de sikkel

Ik fladder langs de fleurige bloemen, langs de fontein en langs het zoveelste koffietentje. Ik doe het minder gracieus dan de gemiddelde Russin, maar ik kan mijn geluk niet op. Drie weken heb ik door Rusland gereisd en terwijl ik voor de vorm nog even onder de statige entree van het park doorren, denk ik terug aan alles wat ik gezien en meegemaakt heb.

Die onmogelijke taal, de vele uren die ik in de trein heb doorgebracht, het vreselijke eten uit de kantine, het ontelbaar aantal prachtige kerken en de aardige en onaardige mensen die ik ontmoet heb, de perfect aangelegde bloemenpatronen, alle wachtrijen voor alles, machtsvertoon in de vorm van grootste gebouwen en overal weer die hamer en sikkel. Ik zie het bijna allemaal terug in en rondom dit park. Een soort Rusland in het klein kan ik het misschien noemen. Het mooie aan reizen is dat je vaak vooral de positieve dingen onthoudt. Ik zeg Rusland nu gedag, maar kom ongetwijfeld binnenkort terug om iets langer dan een half uur rond te dwalen in het Gorkipark.

Marjolein Koster

Marjolein (28) is een enthousiaste hardloper en reiziger. Nog maar een paar jaar geleden begon ze met hardlopen en inmiddels gaat ze nooit meer zonder hardloopschoenen op pad. De vrijheid en het avontuur van nieuwe plekken ontdekken zorgen ervoor dat ze elke keer weer op bijzondere bestemmingen terechtkomt.

More Posts - Website

Dit vind je vast ook leuk om te lezen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *