Cuba is in opkomst. Dat is niet gek ook. Het land verandert. Meer dan 50 jaar stond de ontwikkeling er stil en nu gaat het in rap tempo vooruit. Het land verandert en de Cubanen veranderen mee. Om bij te komen van de indrukken besluit ik mijn hardloopkleding aan te trekken.
Cuba is bijzonder, mooi en heftig tegelijk. Een dag eerder was ik in Havana. Dat kende ik van de foto’s met oude wagens in alle kleuren van de regenboog, van het plein Plaza de la Revolución met het Ministerie van Binnenlandse Zaken met het bekende gezicht van Chué Guevara erop. Maar ook van de straatmuzikanten en de lange boulevard Malecón vol jonge stelletjes. Het beeld wat ik van Havana had, klopt. Maar Havana is nog veel meer. Veel meer waar ik geen rekening mee had gehouden. Voor het eerst heb ik echt last van een cultuurshock.
Bijzonder Havana
Het is half 7 ’s ochtends als ik mijn hotel uitloop richting het strand. Het water ziet er in de schemering nog niet zo spectaculair blauw uit als overdag. Terwijl ik mijn eerste stappen zet, denk ik aan gisteren. Ik denk aan mijn eerste minuten in Havana. Bepakt en bezakt en met een grote camera om mijn nek wandel ik door de opengebroken straten in het centrum. Het is met geen enkele stad waar ik eerder ben geweest te vergelijken. Er is geen McDonalds, geen Starbucks, geen supermarkt, geen reclameposter. Er is geen terras, geen restaurant, geen winkelstraat.
Vakantieoord Varadero
Stap voor stap op het witte zand. Ondertussen heb ik er zo’n 2 kilometer opzitten. Rechts van mij de kalme zee, links tientallen gigantische all-inclusive hotels. Op het schiereiland Varadero zie je geen locals, het is een aangelegd toeristendorp. Ideaal om een paar dagen te relaxen aan het begin of aan het einde van je vakantie. Maar niet meer dan dat. Het echte Cuba is er ver te zoeken. Ik keer om voor de laatste 2 kilometer en mijn gedachten dwalen weer af naar gisteren.
Eten halen met coupons
Er staat een lange rij voor een piepklein winkeltje. Ik vraag me af waarom. Er is binnen weinig te zien. Dan zie ik de eerste mensen naar buiten komen. Ze hebben een beker ijs in hun handen. Op zich niets vreemd aan, behalve dat iedereen wel heel gulzig eet. Grote happen, snel eten en binnen enkele seconden is de hele bak leeg. Ik heb het gevoel dat het voor deze mensen te lang geleden is dat ze hebben gegeten. En dat blijkt ook het geval te zijn. In Cuba kunnen gezinnen eten ophalen met uitgedeelde bonnen en er is niet genoeg voor iedereen. Daar sta ik dan met mijn dure camera. Ik kan even niet meer genieten van mijn vakantie. Het maakt teveel indruk.
Rollercoaster van emoties
Terwijl ik ren, verdwijnen mijn gedachten. Alleen ik, mijn blote voeten, het strand en de zee. De zon komt langzaam op en schijnt in mijn gezicht. Mijn emoties slingeren deze vakantie alle kanten op. Van verdrietig naar verrast en van blij naar gelukkig. Die ochtendrun op Cuba was echt nodig.
Eleni Hoefsloot
Na een baan als redacteur bij een reisvakblad en een wereldreis van zeven maanden kan je wel zeggen dat Eleni (28) graag de wereld ontdekt. Het liefst op hardloopschoenen natuurlijk. Haar grote droom: de New York Marathon samen met haar zusje uitlopen.
Follow Me:
