Venetië: de stad van het water en de bruggetjes. De stad die bekend staat om haar smalle steegjes en het San Marco-plein vol toeristen. De stad waar de marathon vorig jaar overstroomd was en de lopers tot de knieën in het water stonden. Waarom wilde ik, dit wetende, dan in hemelsnaam hier mijn vierde marathon gaan lopen? Al sla je me dood. De inschrijving was het resultaat van een impulsieve actie tijdens Internationale Vrouwendag. En misschien stiekem ook omdat ik het een legitiem excuus vond om vrij te krijgen voor een vakantie.
Toch weer een warme marathon
Dit jaar vindt de marathon van Venetië plaats op 27 oktober. In Nederland is het weer langzaamaan omgeslagen naar herfst en Weeronline geeft regenwolkjes aan voor Venetië. In de week van de marathon veranderen de temperaturen naar temperaturen boven de 20 graden zonder bewolking. Waar ik dagen opzie tegen een onderwatergelopen marathon, lijkt het nu weer een zomerse dag te worden. Niet de meest ideale weeromstandigheden voor een marathon, maar dat zijn regen en storm ook niet. Na tweemaal een warme editie van de Rotterdam Marathon te hebben gelopen, heb ik maar een soort van geaccepteerd dat het precies op marathondagen een graadje warmer lijkt te zijn. Bij aankomst in Venetië zelf merken we weinig van de marathon, behalve dat er constructies op de bruggen werden gebouwd.
Marathonexpo
De marathonexpo is in het San Giuliano-park in Venetië Mestre. Dit is een buitenwijk van Venetië op zo’n vier kilometer afstand vanaf de bus- en tramhalte (Piazale Roma) in Venetië. De expo is in een grote tent in het park, op zo’n vijf minuten lopen van de tramhalte. Nadat we onze startnummers hebben opgehaald, kunnen we een racing goodiebag ophalen. Hierin zit onder andere het officiële marathonshirt, die dit jaar voor mannen blauw en vrouwen roze is. De maat hoef je vooraf niet door te geven, waar ik blij mee ben. De Italiaanse maten blijken namelijk toch wat aan de krappe kant te zijn. De tas zelf is bedoeld om tijdens de marathon je bezittingen in te doen en af te geven. De expo is verder vergelijkbaar met de gemiddelde wat kleinere marathonexpo. Er staan met name Italiaanse kleding- en sportvoedingsmerken. In Venetië zelf hebben ze geen echte sportzaak en op de expo staan dus ook geen merken die bekend zijn in Nederland. Kleine tip is dus om echt driemaal te checken of je al je spullen voor de marathon bij je hebt voordat je naar Italië vertrekt!
Naar de start
Zondagochtend 27 oktober, 4:30 uur en ik ben klaarwakker. Ergens ben ik opgelucht dat de klok vannacht een uurtje is teruggegaan, zodat ik een uur extra slaap heb gehad. Over vijf uur moet ik aan de start staan. Twijfels of ik mijn gewenste tijd ga lopen en of ik überhaupt nog wel kan hardlopen voeren de boventoon deze ochtend. Met moeite krijg ik een ontbijt binnen. Op dit soort momenten vraag ik me af waarom ik het mezelf aandoe. “Je vindt het leuk Em, weet je nog”, zucht ik tegen mezelf. Even niet, even niet.
Om 6:15 uur lopen we naar de busopstapplek in Venetië Tronchetto, wat een kilometer of drie verwijderd is van ons appartement. Lopen ja, fietsen en openbaar vervoer heb je niet in Venetië. Iets wat ik me natuurlijk pas in Italië zelf realiseer. De marathon start in Stra, een kleine gemeente op zo’n 24 kilometer afstand van Venetië. De organisatie heeft heel netjes geregeld dat er vanaf Venetië Tronchetto en Mestre bussen vertrekken om op tijd bij de start te komen. Als sardientjes in een blik vertrekken we naar de start. Onderweg zie ik af en toe een marathonkilometerbordje staan. Terwijl de bus steeds verder van Venetië vandaan rijdt, realiseer ik me pas dat 42 kilometer best een stukje lopen is. “Nou dan maar rennend terug, hè”, grap ik tegen een vriendin die hem ook gaat lopen.
Bij Villa Pisani, een reusachtige oude villa, staan de bussen stil. Met nog een uur tot de start is het druk op het terrein. Mensen lopen zenuwachtig heen en weer. Ze staan in rijen voor de toiletten. In verschillende talen hoor ik mensen met elkaar praten over iets dat klinkt als verwachte eindtijden. Ik trek mijn fleecevest (ja, comfort first!) uit en breng mijn kledingtas naar een van de vrachtwagens die de tassen naar de finish brengen.
Er zijn zes verschillende startvakken. De indeling vindt plaats op eerder gelopen marathontijd. Ik geef mijn maatje een dikke knuffel en neem dan plaats in startvak 2. Om mij heen staan praktisch alleen maar mannen. Afgetraind en uitstralend dat ze fit zijn. Gelukkig, ik spot een vrouw. Zo’n type aan wie je ziet dat ze snel is. “Wat doe ik hier?” In het Italiaans wordt afgeteld tot een startschot klinkt. Plots komt er een golf van rust over me heen. Ik mag gaan lopen.
De marathon
De eerste kilometers vliegen voorbij. Het parcours loopt langs de rivier naar Venetië Mestre, de weg is geasfalteerd en vlak. De temperatuur is warm, maar niet vervelend. Ik sluit aan bij een groepje mannen met een fijne pace. We lopen langs oude villa’s, terwijl we de rivier volgen. Zo nu en dan komen we door een klein dorpje. De inwoners lijken massaal aan de kant te zijn gaan staan als support. Ze roepen “bravo” en “brava”, een bandje speelt er muziek. Het geeft energie voor de relatief lege stukken langs de rivier.
Om de 5 kilometer staan waterposten waar ze flesjes water uitdelen. Ik merk dat de temperatuur oploopt en gebruik het flesje deels ter afkoeling. Tussen de drankposten door staan er bakken met water waar je zelf meegebrachte sponzen in kunt natmaken. Ongeveer halverwege kom je door het centrum van Marghera. Hier loop je door een museum, een stuk over kleine stenen en door een tunnel. Ik kijk op mijn horloge, ik loop op schema, maar ik merk dat het zwaarder wordt. Ik ben me bewust van wat er komen gaat en ik raak gestrest. We komen aan bij het San Guiliano-park en ik merk dat mijn benen stijver worden. Met nog 12 kilometer te gaan is dit eerder dan gepland. In het park staat een massagetafel en delen ze fruit uit. Ik dwing mezelf tot doorlopen, rusten mag later. Dan volgt de Ponte Della Liberta, een ruim vier kilometer lange vlakke brug over het water. Het begin van de brug loopt omhoog en ik merk dat mijn benen niet meer willen zoals ik zelf wil. De brug is inspiratieloos met links het spoor en rechts een autoweg. Ik loop, maar heb niet het idee dat ik dichterbij het einde kom.
Om mij heen zie ik steeds meer mensen gaan wandelen. In mijn hoofd begint het gevecht tussen lopen en wandelen. Ik dwing mezelf tot lopen op een iets langzamer tempo, omdat het einde zoek is als ik ga wandelen. Ik kom wat tot rust en merk dat mijn lichaam na de volgende drankpost wat is afgekoeld. Pols is weer keurig gezakt, maar in mijn hoofd durf ik niet meer harder te gaan. Ik weet dat er nog een klimmetje aan het einde van de brug en dan nog veertien kleine bruggetjes komen. Ik ben bang om te versnellen en besluit dat uitlopen belangrijker is dan stukgaan. Wat volgt na de brug is een kilometer of twee op een industrieterrein en dan eindelijk de laatste kilometers in Venetië. Hier staan de mensen weer te juichen aan de kant. De bruggetjes vallen me alles mee en voor ik het weet heb ik er nog maar vijf te gaan. Kilometer 41 gaat over het San Marco-plein dat overvol staat. “Brava blondie” krijg ik naar me toegeroepen en ik voel dat ik er bijna ben. Op de laatste paar bruggen weet ik nog een aantal mannen in te halen en dan is daar eindelijk de finish. Ik kijk op mijn horloge, 3:26:07, niet waarvoor ik getraind had, maar ik ben tevreden. Deze marathon was warmer en pittiger dan ik had verwacht, maar ook zo’n ervaring. Met een glimlach neem ik mijn medaille in ontvangst en in mijn hoofd vormt zich een plan voor een volgende marathon. Het is namelijk stiekem toch een beetje verslavend.
Good to know
- Inschrijven kan via de officiële marathonsite. Indien je je als toerist inschrijft, moet je een verklaring inleveren dat je je bewust bent van de risico’s. Een gezondheidsverklaring hoeft sinds dit jaar niet meer. Indien je lid bent van een atletiekvereniging kan je je ook daaronder inschrijven. Dan dien je een bewijs van lidmaatschap in te leveren.
- De expo en het vervoer naar de start zijn aan de rand, dan wel buiten het bekende Venetië zelf. Houd rekening met het plannen van je verblijf dat je in Venetië zelf alleen kunt lopen.
- Er is geen livetracking gedurende de marathon, dus mensen kunnen je niet goed volgen, behalve als je dit zelf doet via je horloge o.i.d.
- De verzorging gedurende de marathon is goed, voldoende water en fruit/voeding wordt aangeboden. Er zijn pacers voor tempo’s tussen de drie en vijf uur.
Eleni Hoefsloot
Na een baan als redacteur bij een reisvakblad en een wereldreis van zeven maanden kan je wel zeggen dat Eleni (28) graag de wereld ontdekt. Het liefst op hardloopschoenen natuurlijk. Haar grote droom: de New York Marathon samen met haar zusje uitlopen.
Follow Me:
