Hardlopen in Heerhugowaard: het Meer van Luna en de polder -

Ondanks dat het weerbericht een grijze dag heeft voorspeld, is het zonnig als ik de deur achter me dicht trek. Vandaag ga ik hardlopen op het fijnste plekje van de wereld, gewoon thuis in Heerhugowaard. Ik ga mijn eigen vertrouwde rondje eens met andere ogen bekijken voor een inspirerende blog over hardlopen in Heerhugowaard.

Hardlopen in Heerhugowaard

Heerhugowaard ligt in de provincie Noord-Holland. Vroeger was heel Heerhugowaard een meer dat via het grote meer De Schermer afwaterde naar zee. In 1631 werd het meer drooggelegd omdat het hoge water het economisch belangrijke Alkmaar bedreigde. Inmiddels is Heerhugowaard uitgegroeid tot een gemeente met meer dan 55.000 inwoners. Mijn favoriete plek om te rennen is in en om het park van Luna, een recreatiegebied van 180 hectare met veel groen, strand en een prachtig meer.

Het Meer van Luna

Ik ren rustig richting het Meer van Luna op een paar minuten afstand van mijn huis, dat ik beschouw als mijn eigen zwembad. Als het weer het straks toelaat, zal ik hier weer meerdere keren per week een duikje nemen. Het water is altijd schoon doordat het een eigen zuiveringssysteem heeft en het meer afgesloten is van het omringende polderwater. Het eerste stukje pak ik het zandpad langs de witte fitnesstoestellen die het hele jaar door bezoekers van het park stimuleren actief te zijn in de frisse buitenlucht. Het pad langs het meer gaat over in asfalt en recht voor mij zie ik de windmolen die op de dijk langs het meer als een majestueuze reus aan de ene kant uitkijkt over het meer en aan de andere kant over de langsrijdende auto’s over de N242.

Groepen gakkende ganzen

Het is nog rustig en op een paar wielrenners en collega-hardlopers na kom ik alleen een heleboel watervogels en vooral grote ganzen tegen die samenscholen in het water en op het strand. Ik houd altijd gepast afstand van de groepen ganzen. Ooit kwam ik onbewust te dicht bij een moedergans en haar kroost en kreeg ik de luid gakkende gans achter me aan. Het was een leuk stukje interval, maar ik houd de beesten liever te vriend. Het geluid van de kwakende eenden, meerkoeten en andere waterdieren geeft me altijd wel het echte buitengevoel.

Kunst in het Park van Luna

Aan het einde van het strand staat het grijs-witte toiletgebouw. Het is ontworpen door kunstenaars en is een replica van het toiletblok in het hoofdgebouw van de Verenigde Naties. Het toiletgebouw heeft in 2011 zelfs een grote internationale ontwerpersprijs gewonnen. In het Park van Luna vind je meerdere kunststukken die vertaald zijn in gebruiksvoorwerpen. De bedoeling is dat je het natuurgebied en de kunst als een geheel ervaart.

Noord-Hollands polderlandschap

Ik sla rechtsaf, het fietstunneltje onder de N242 door en ren langs de autosloop richting het Hengelaartje waar je in de zomer bootjes kunt huren. Dit is een prachtig stukje echt Noord-Hollands polderlandschap: dobberende bootjes aan de waterkant, wuivende goudbruine rietkragen en in de verte een molen. Ik hoor het rustgevende geluid van peddels in het water en rechts van mij glijdt een roeiboot over de Ringvaart.

Rennen in de polder

Het fijne van de polder vind ik dat het er altijd zo rustig is. Als ik hier ren, kan ik altijd mijn hoofd leegmaken. De bollenvelden staan er nu kaal en grauw bij, maar het zal niet lang duren totdat we weer met z’n allen kleurrijke foto’s maken van de fleurige tulpen. “Mogguh, lekker bezig meissie”, groet een oude man met klompen op een fiets. Ik lach en groet de man vrolijk terug. Bij de witte houten brug keer ik om, anders word mijn rondje te lang. Via een ander viaduct ren ik onder de autoweg door richting het park van Luna.

Rechts zie ik de achterkant van het Poldermuseum waar ik ooit getrouwd ben. Het gebouw dateert uit 1877 toen het dienst deed als gemaal. In het museum vind je alles over de drooglegging van het gebied in 1631 en kun je de oude pompen zien.

De brug van Heerhugowaard

Voor mij doemt ‘de brug’ van Heerhugowaard op. Even lach ik in mezelf, met een beetje fantasie lijkt deze brug eigenlijk best wel op de indrukwekkende Koningin Julianabrug die Femke en ik moesten bedwingen tijdens de (halve) marathon van Curaçao. Natuurlijk is de versie in Heerhugowaard een stuk kleiner en lager, maar de vorm is echt hetzelfde. Met kleine snelle pasjes die ik geleerd heb tijdens de loopscholing van Lopen met een Lach sprint ik de brug op en ren ik rustig weer naar beneden. De grote stenen in het groen naast mij zijn niet willekeurig neergelegd, maar zijn “zwerfstoelen”, gemaakt uit betonnen blokken. Ook deze stenen zijn onderdeel van de kunststukken in het Park van Luna.

De skyline van Heerhugowaard

Twee mannen met indrukwekkend grote camera’s om hun hals maken foto’s van de watervogels met op de achtergrond een stukje skyline van Heerhugowaard. De schaapjes blaten in de wei en twee paarden kijken mij met hun trouwe bruine ogen goedkeurend aan als ik langs ren.

Honderd procent genieten

Dan kom ik weer bij mijn geliefde meer van Luna. De waterskischool Skeef ligt er stil en verlaten bij. In het voorjaar zullen hier weer veel sportievelingen met hoge snelheden over het water vliegen op ski’s. Het laatste stukje loop ik altijd over het strand. Lekker rennen op het zachte zand langs het water, de wind door mijn haren, rode wangen, een grote glimlach en honderd procent genieten. Hardlopen in Heerhugowaard is een feestje.