Over de ongelijke steentjes en langs de zoveelste pub slalom ik door de mensenmassa heen. Ik ben in Edinburgh en in augustus vindt daar het Fringe Festival plaats. De Schotse hoofdstad is afgeladen met toeristen. Op elke straathoek vind je een act en elke horecagelegenheid is omgetoverd tot festivallocatie. Mijn missie van vandaag is om even de stad te ontvluchten en Edinburghs heuvel Arthur’s Seat op te rennen.
Al eerder ben ik in Edinburgh geweest voor een weekendje, maar deze keer ben ik op bezoek bij Rebecca, een vriendin uit Nederland die alweer een aantal jaar in Schotland woont. Het leuke aan een tweede keer een plek bezoeken is dat ik minder druk voel ‘alles’ te zien. Ik heb immers al bijna alles gezien en heb nu uitgebreid de tijd voor bezienswaardigheden buiten de toeristische routes om. En tijd genoeg om hard te lopen!
Artiesten op de Grassmarket
Om vanaf Rebecca’s huis bij Arthurs Seat te komen, kan ik precies mooi door het historische centrum lopen. Eerst kom ik langs de Grassmarket, een plein met veel pubs en restaurants met op de achtergrond het beroemde kasteel van Edinburgh. Ik herinner me nog dat we de vorige keer in de buurt van dit plein een gefrituurde marsreep geprobeerd hebben. Schijnbaar is het een lokale delicatesse, maar voor mij was het eens en nooit meer. Op deze zaterdagochtend is het al erg druk op de Grassmarket. Allerlei kraampjes verkopen verse lekkernijen en meerdere mensen staan te flyeren voor de shows die deze maand spelen.
Tijdens het Fringe Festival kun je allerlei theater- en cabaretvoorstellingen bezoeken, maar er is ook van alles te zien en te doen op straat. Aan het einde van de Grassmarket wordt mijn aandacht getrokken door een straatartiest en ik houd mijn pas in om te kijken wat hij aan het doen is. Een snelle loop ging het toch al niet worden, dus ik kan gerust even blijven kijken. Een man uit het publiek ligt op de grond en met veel bravoure gooit de artiest een hakbijl in zijn richting.. Het publiek klapt, zowel voor de artiest als de vrijwilliger, die toch maar even zijn leven geriskeerd heeft.
Tijd om verder te lopen. Ik kom langs het beroemde hondje Bobby en Bedlam Theatre, de plek met de goedkoopste biertjes van Edinburgh en dus de plek waar wij deze week meerdere keren te vinden zijn! Ik besluit het drukste gedeelte van de Royal Mile toch maar over te slaan. Esmar rende hier ook al eens en schreef allerlei leuke weetjes over deze straat en de omgeving daarvan. Aan het einde van de Royal Mile doemt Arthur’s Seat op. Vanaf hier ziet hij er toch hoger uit dan ik me herinner. Maar ik ben vastberaden om naar boven te gaan.
Omhoog naar Arthur’s Seat
En zelfs hier is het druk! Het is ook een van de mooiere dagen deze week, dus ik begrijp wel dat iedereen naar boven wil voor een frisse neus en een mooi uitzicht. Al snel lukt het me niet meer om te rennen en schakel ik over op snelwandelen. Ik denk weer aan mijn bezoek aan Edinburgh een aantal jaar geleden. Ik weet nog dat we toen ook op Arthur’s Seat waren en dat ik mensen hier zag hardlopen. Ik verklaarde ze voor gek, maar achteraf geef ik ze groot gelijk. Ik realiseer me ook dat ik toen helemaal niet naar de top van deze heuvel ben gegaan, maar dat we een lager gelegen punt toen al meer dan genoeg lichaamsbeweging vonden.
Arthur’s seat is ongeveer 250 meter hoog en dankt zijn naam waarschijnlijk aan de legende van King Arthur. Het is een enorme drukte bovenop, maar toch heerst er ook een soort stilte. Dit is precies wat ik wilde. Via de andere kant ga ik weer naar beneden en deze keer ren ik via The Meadows, een groot park, terug.
Water of Leith Walkway
Eerder deze week liep ik ook al hard in Edinburgh en die route wil ik jullie toch ook niet onthouden. Langs een groot deel van Water of Leith ligt namelijk een hardloopvriendelijk pad, genaamd Water of Leith Walkway. Je kunt in ieder geval vanaf de botanische tuinen tot voorbij Deans Village langs het water lopen.
Welke route zou jij het liefst nemen? The easy way langs het water of naar boven op Arthur’s Seat?
