Hoe dichter ik bij de Ponte Luis I kom, hoe meer toeristen ik zie. Wat is er eigenlijk zo bijzonder aan deze brug? Het stalen gevaarte doet me denken aan de Eifeltoren en die gedachte is zo gek nog niet. Hij is namelijk ontworpen door Theophile Seyrig, die jarenlang compagnon was van meneer Gustave Eiffel. Net als de Eifeltoren heeft ook deze Luis I-brug een soort aantrekkingskracht. Ik weet niet of ik hem mooi vind, maar ook ik blijf hier even staan om te genieten van het uitzicht op Porto en toch ook voor een foto.
Deze ochtend sta ik iets eerder op voor mijn hardloopronde. Hardlopen op reis doe ik erg graag. Maar een warm bed verlaten terwijl mijn vriend nog heerlijk ligt te slapen, dat voelt dan toch alsof ik iets niet goed doe op vakantie. Gelukkig vervaagt dat gevoel snel als ik eenmaal naar buiten ren.
Villa Nova de Gaia
We verblijven in een behoorlijk luxe Airbnb, waarbij zelfs een zwembad en een kleine sportschool inbegrepen zijn. Enige nadeel is dat het uitzicht een lelijke snelweg is en dat we blijkbaar niet in Porto zelf zitten, maar in Villa Nova de Gaia. “Het is als één stad”, verzekert onze host Joao ons. Joao is een hele aardige man, met een grote, enthousiaste hond, maar met slechte uitlegvaardigheden. Gisteren moesten we survivallen langs de snelweg, omdat we de weg naar het appartementencomplex, ondanks de instructies van Joao, niet konden vinden. En ook nu weer heb ik eindeloos zitten kijken op Google Maps hoe ik langs de rivier de Douro naar die bekende brug de Ponte Luis I kan lopen.
Uiteindelijk doe ik maar wat ik vaak doe: gewoon gaan. Langs de snelweg, onder de snelweg door, langs de autoweg, de heuvel af en dan ben ik zo dichtbij het water dat ik het kan aanraken. Langs de kade loopt een houten pad, wat ideaal is voor mijn hardloopronde. En het leuke aan verblijven in Villa Nova de Gaia is dat ik vanaf hier het uitzicht heb op de karakteristiek gekleurde, oude huizen van Porto.
Quinta’s in de Dourovallei
Dat Porto en Villa Nova de Gaia eigenlijk bij elkaar horen, wordt wel duidelijk als ik op de plattegrond kijk naar alle Portkelders die aan deze kant van de rivier te vinden zijn. Graham’s, Ramos Pinto, Taylor’s, Offley, Sandeman. De bekendste portmerken vinden hun oorsprong hier. De namen verwijzen naar de familie die de port verhandelde. Vandaar dat veel namen Brits zijn en soms zelfs Duits en Nederlands.
Port, de sterke, zoete wijn, is vernoemd naar de havenstad Porto. Deze wijn wordt gemaakt van de druiven uit de Dourovallei, die verderop in het land ligt. Gisteren was ik in deze vallei. Terwijl ik de eerste zonnestralen van deze zondagochtend op mijn gezicht voel, denk ik terug aan dat bijzondere en unieke landschap. Wijngaarden (quinta’s) zijn hier op de hellingen van de heuvels gebouwd. Dat is in terrasvorm gedaan om te voorkomen dat alles wegstroomt tijdens regenval. Wijnboeren weten helaas uit ervaring dat dit kan gebeuren en hebben hun quinta’s daar op aangepast.
Wijnkelders langs de oevers
Terwijl ik langs de oevers van de Douro loop, kom ik veel vissers tegen. Deze groep mensen tref ik vaak in het buitenland tijdens mijn ochtendloopjes. Op dit aangelegde houten looppad zijn zelfs standaarden ingebouwd om de hengel vast te zetten. Terwijl ik de vissers met een bochtje naar rechts probeer te ontwijken, groeten we elkaar. Vroege vogels op de zondagochtend zijn toch altijd een beetje elkaars vrienden.
Aan de traditionele bootjes in het water zie ik dat ik dichterbij de port én het centrum van Porto in de buurt kom. Vroeger werden deze boten gebruikt om de Port naar Porto te brengen, waar ze verder de wereld in verhandeld werd. Doordat de bisschop van Porto ooit een monopolie eiste op deze handel, zitten de meeste wijnkelders nu aan deze kant van de rivier, in Gaia de Vila Nova.
Onontdekte parel
Nu zijn de bootjes eigenlijk alleen nog maar decoratie voor de toeristen. Zodat we ze samen met de beroemde brug en de mooie huizen aan de overkant op de foto kunnen zetten. Ik ben zelf onderdeel van het massatoerisme dat ik in gedachten bekritiseer. Terwijl ik weer huiswaarts keer, ben ik blij dat ik hardlopend door Porto even aan de drukte kon ontsnappen. Mijn rust heb ik ook gisteren gehad, toen ik een wandeling van een uur alleen door de quinta in Pinhao maakte. In dit kleine dorpje, waar de Portugezen al eeuwenlang wijn maken, leer je het ontstaan van port wijn kennen en het is een heerlijke afwisseling voor tijdens deze citytrip. Een nog onontdekte parel, die we gezamenlijk een beetje geheim moeten houden. Helpen jullie mee?
