Het zonnetje prijkt net achter Ljubljana Castle vandaan. Ik ren het kasteel tegemoet en herinner me die zonnige dagen die ik hier als student gehad heb. Op ditzelfde plein staat het universiteitsgebouw dat mij zes jaar geleden naar deze stad lokte. Een half jaar woonde ik als uitwisselingsstudent in de Sloveense hoofdstad Ljubljana. Sindsdien ben ik er niet meer geweest. Tot nu dan. Vandaag ga ik hardlopen langs al die mooie plekken uit mijn herinnering.
Dankzij mijn lieve Sloveense vrienden hebben wij een gratis slaapplaats in de dorms van Rožna Dolina. Het is een groot complex met wel 14 flats waar alleen maar studenten wonen. Je kunt je dus wel voorstellen dat ik hier vaak feestjes heb meegemaakt. Zelf woonde ik hier niet. Je kon hier namelijk alleen maar kiezen voor een gedeelde kamer en als Nederlandse ben ik teveel gehecht aan mijn privacy.
Ik ren het studentencomplex af en ga richting het centrum. Wat is het fijn te merken dat ik geen Google Maps nodig heb. Ik ken de plattegrond van deze stad nog steeds uit mijn hoofd. En nu ben ik dus op Kongresni Trg. Trg betekent plein, een van de eerste woorden die ik leerde tijdens mijn taalcursus. Het voelt gek als een woord alleen medeklinkers heeft, maar in de Sloveense taal komt dat best vaak voor.
Študentksi boni
Zal ik de heuvel oprennen richting het kasteel? Ik twijfel, maar besluit toch dat ik dit bewaar tot later op de dag. In plaats daarvan volg ik de rivier de Ljubljanica richting het volgende plein: Prešernov Trg. Aan mijn linkerkant zie ik onder het poortje door Cantina Mexicana, een van mijn favoriete restaurants. Studenten in Slovenië (en ik dus ook toen ik hier studeerde) krijgen van de regering veel korting om te eten bij restaurants. Oh, wat heb ik toch genoten van študenski boni. Voor een paar euro kreeg ik een drie- of viergangendiner! Nu moet ik helaas de volle pond betalen, maar dan nog is het in Ljubljana prima te doen qua prijzen.
Dan verschijnt achter het gebouw het standbeeld van de beroemde Prešeren. Alhoewel, beroemd? Ik durf te wedden dat haast geen enkele lezer ooit van deze dichter gehoord heeft. Voor de Slovenen is hij een grootsheid: een gedicht van hem is het volkslied van Slovenië geworden en het centrale plein van hun hoofdstad is naar hem vernoemd. Zijn standbeeld is een punt om af te spreken met vrienden en vaak zitten hier dan ook jongeren te wachten. Maar niet op dit tijdstip. Op dit trg vind je ook de opvallende roze Franciscuskerk en de drie bruggen. Nu is het hele centrum van Ljubljana voetgangersgebied, maar deze brug is ooit ontworpen om de voetgangers van het rijdend verkeer te scheiden.
Zmaski most – drakenbrug
Ik steek de rivier over om langs de markt op Krekov trg te rennen. Wat is het al druk hier. De terrassen zitten vol en de meeste mensen kijken me vreemd aan als ik langs ze heen ren. Wat houd ik toch van die mentaliteit. Lekker rustig je dag beginnen met een kopje koffie buiten de deur. Dat is heel wat anders dan dat Nederlandse gehaast van mij om de trein te halen. Verderop zie ik de Nederlandse vlag wapperen. Daar zit namelijk de Nederlandse ambassade waar ik ook nog stage gelopen heb. Ik steek rechtsaf weer de rivier over via de Dragon Bridge.
De draak is hét symbool van Ljubljana. Volgens de legende versloeg de Griekse held Jason een draak die in de rivier de Ljubljanica woonde. Deze Jason werd vervolgens de eerste inwoner van de stad. De draak zie je overal terug: hier op de brug, op de vlag van de stad en de snackbar vlakbij mijn huis is er ook naar vernoemd.
Vrije kunst in Metelkova
Aan de overkant ga ik rechtsaf en ren ik het centrum uit. Hier zit die ene kapper die toen mijn haar zo raar geknipt had. En dat ene falafelrestaurant waar we zo vaak naartoe gingen en waar die knappe man werkte. Behalve mijn persoonlijke herinneringen is er hier voor de toerist weinig te beleven, maar ik maak dit omweggetje toch om even langs het huis te gaan waar ik gewoond heb. Door de Trubarjeva cesta, waar ik een muurschildering van de Pony tegenkom. Een van de populairste fietsmerken in Slovenië heet Pony. Het zijn kleine, simpele fietsjes en we hadden het altijd liefkozend over het rijden op onze Pony. In fietsstad Ljubljana was hij zes maanden lang mijn beste vriend!
Ik ga verder, langs het ziekenhuis en de Aldi en dan zie ik ‘mijn’ appartementencomplex. Een snelle blik en ik zie dat het omgebouwd is tot een bed and breakfast. “Gelijk heeft hij”, zeg ik tegen mezelf. De laatste jaren is het aantal toeristen in Ljubljana hard gestegen en mijn voormalige huisbaas kan hiermee vast veel winst behalen.
Ik draai me om en ga naar de – wat mij betreft – leukste plek in deze stad: Metelkova. Een voormalig militair terrein waar nu creatievelingen de baas zijn. Het is een hippe kunstenaarswijk waar je je ogen uitkijkt. De ene muur is versierd met mozaieken van spiegeltjes en oude koffiekopjes, op de andere zijn er prachtige schilderingen van vissen en kwallen. Je vindt hier allerlei culturele instellingen en ’s avonds is dit dé plek voor een leuk feestje!
Het roze kerkje in Park Tivoli
Het wordt steeds warmer, maar ik heb nog lang geen genoeg van hardlopen door deze prachtige stad. Daarom besluit ik ook nog een stukje van Park Tivoli mee te nemen. De laatste keer dat ik hier was lag er een dik pak sneeuw. Meerdere keren heb ik hier een zondagswandeling gemaakt. Toen ik in Ljubljana woonde, liep ik immers nog niet hard. Het leuke aan dit park is dat het zo dicht bij het centrum is, maar dat het gelijk voelt alsof je midden in de natuur bent. Ik herinner me dat schattige roze kerkje bovenop de heuvel. Hoe kwam ik daar ook alweer? Na wat twijfelen volg ik Cankanjev vrh op de bordjes, omdat ik me meen te herinneren dat vrh iets als heuvel betekent. (Google translate check: het betekent top.) Ondertussen schieten er twee eekhoorntjes voorbij. Ik probeer een foto te maken, maar ze zijn natuurlijk te snel.
Om bij dat mooie uitkijkpunt te komen moet ik natuurlijk ook de nodige meters klimmen. Het zweet gutst van mijn voorhoofd en elke keer hoop ik dat ik er bijna ben. Ineens herken ik het weer en ik weet: na deze bocht heb ik de top gehaald! Een restaurant met houten bankjes ervoor, uitzicht over de vallei en iets verderop mijn geliefde roze kerkje. Ik mag van mezelf even uitrusten en genieten van deze plek. Bij het bankje ervoor staan twee champagneglazen. Waarschijnlijk heeft een stelletje hier gisteren een romantische avond gehad.
Ik heb bijna 10 kilometer in de benen. Het is wel weer genoeg geweest. Ik ga terug naar het studentencomplex en hoef gelukkig nu alleen maar heuvelaf! Later die dag lopen we nog een keer door het park en dan ontdek ik dat er onwijs veel hardloopgroepen zijn die hier een goede work-out doen. En natuurlijk wil ik jullie dit prachtige droneshot niet onthouden!
Naast alle genoemde plekken heb ik nog wat extra tips voor als je op city trip naar Ljubljana gaat:
- Langs de rivier zijn er veel restaurantjes en terrassen waar je lekker in de zon kunt zitten.
- De lekkerste ijsjes haal je bij Vigo. Tip: bestel twee halve bolletjes (of drie ;)) in plaats van hele. De bolletjes zijn hier namelijk enorm! Ik beloof je: het is de moeite waard om in de rij te gaan staan. Ben je te ongeduldig? De ijsjes van Cacao zijn ook lekker.
- De allerlekkerste taartjes ooit heb ik gegeten bij Lolita!
- Voor pannenkoeken in alle maten en smaken ga je naar Cafe Romeo.
- Zin in een pizza? Ga naar Foculus!
- Wil je juist uitzicht op het kasteel? Bezoek Klub Top Six. Neem de lift naar boven en daar kun je overdag wat drinken en genieten van de skyline.
- Slapen kun je bijvoorbeeld in hostel Celica, in Metelkova. Hier zijn gevangeniscellen omgetoverd tot slaapkamers. Gezellig, toch?!
- Een dagje naar het meer van Bled mag niet ontbreken. Je kunt het beste de bus nemen om vervolgens daar te wandelen. En rondje rondom het meer duurt ongeveer een uur en er zijn verschillende plekken waar je omhoog kunt hiken voor een beter uitzicht. Vergeet met goed weer niet je zwemspullen!
3 reacties