Pling! Een Whatsappberichtje van Rosanne. Of ik mee wil doen aan de Zeeuwse Obstacle Run in Goes. Ik heb zoiets nooit eerder gedaan, maar het lijkt me een leuke reden om weer eens richting Zeeland te gaan. “Het worden wel je langzaamste 8 kilometers ooit hoor”, waarschuwt Rosanne me. Gelukkig gaat het bij een obstacle run niet om de tijd, maar in ons geval om een leuke ervaring en gezelligheid.
Na een intensieve warming-up mogen wij in de eerste groep starten. We vertrekken vanaf Fitland Goes en er komen allemaal herinneringen naar boven. “Zat hier niet vroeger de bowlingbaan en daar verderop de soos?” vraag ik aan Rosanne. We zijn al vriendinnen sinds de basisschool en hebben ook samen in Goes op de middelbare school gezeten. Het parcours is dus bekend terrein, maar het is wel lang geleden dat ik hier geweest ben.
Burpees
Na wat heuveltjes komen we bij een voor ons onmogelijk obstakel: de Monkey Bars. Doordat hij te hoog is voor ons allebei en we zelfs met elkaar omhoog tillen niet bij de handgrepen komen, kunnen we verbloemen dat we dit eigenlijk helemaal niet kunnen. Dan maar tien burpees. Dat is de afspraak als je een obstakel niet ziet zitten.
Na wat houten klimmuren en de eerste keer tijgeren gaan we van dit terrein af. Nadat we de weg oversteken komen we eerst op een industrieel terrein. Hoewel de vrijwilligers ons goed de weg wijzen, denk ik een fractie van een seconde: “Hee, daar kan ik niet langs”. Maar heel snel valt het kwartje: dat is het idee van een obstacle run! Dus trotseren we allerlei heuvels van zand en grint en trainen we onze kuiten nog even extra.
Zweven over water
Het is gelukkig mooi weer, want we moeten meerdere keren het water in. De eerste keer moet dat over een brug van pallets die aan elkaar vastgebonden zitten. Je moet snel rennen, anders zak je in het water. De een na de ander voor ons lukt het niet en moet verder zwemmen naar de overkant. Wij zijn vastberaden zo ver mogelijk te komen. Als ik aan de beurt ben focus ik me goed en jawel hoor, zeker tot aan het een-na-laatste pallet zweef ik over het water! En Rosanne zweeft achter me aan.
We rennen nu richting het terrein van de Hollandse Hoeve, waar ik vroeger altijd met mijn ouders naar de kinderboerderij en de speeltuin ging. Hier moeten we voor het eerst door een vies slootje en op dat moment weten we nog niet wat ons nog meer staat te wachten in die categorie. Door de gymzaal, over hekken, over muurtjes, door het weiland en uiteindelijk in de bagger. Met een autoband door een modderige sloot. Blij dat het maar een klein stukje is, geven we de autoband weer terug aan een van de vrijwilligers. “Nee, je moet het hele rondje maken!” zegt hij. We kijken elkaar aan en lachen. Dachten we er vanaf te zijn, moeten we nog minstens vier keer zo ver!
Slurpend door de modder
Met goede moed gaan we verder, maar elke keer weer denk ik dat mijn voet nu toch écht vast blijft zitten in de modder. Met een slurpend geluid trek ik hem er weer uit. Wanneer we uit de modder klimmen is er weinig roods meer te zien aan mijn shirt. Met zompende schoenen rennen we door en gelukkig is er niet heel veel later een mogelijkheid om weer helemaal schoon te worden: namelijk een sprong vanaf een container die boven de gracht hangt!
Ondertussen heb ik absoluut geen idee hoe lang we bezig zijn en hoe ver we al hebben gelopen, maar het lijkt erop alsof we in de richting van de finish gaan. Eerst nog een keer het water in, nog een keer tijgeren en dan komt Fitland weer in zicht. Voordat we klaar zijn moeten we eerst nog over een bouwstellage heen klimmen en dan eindelijk kunnen we rennend de finish over!
De Zeeuwse Obstacle Run is echt super goed georganiseerd. Het is een gezellige, kleine loop, met fantastische vrijwilligers die goed helpen. Ook het starten in kleine groepen is fijn, waardoor we eigenlijk nooit hoefden te wachten bij een obstakel. Daarnaast is 16.048 euro ingezameld voor Stichting Jayden, een stichting die geld inzamelt voor onderzoek naar kinderkanker.
En mijn tijd? 1:47:22. Inderdaad, mijn langzaamste 8 kilometer ooit.
2 reacties
Wat leuk om te lezen,lijkt me lastig om met natte schoenen te lopen.
Bedankt! En ach, die natte schoenen.. Op een of andere manier wen je daar ook weer snel aan!