Eindelijk is het zover. Vandaag loop ik na een lange tijd weer een officiële halve marathon. En wel in Amsterdam, tijdens de TCS Amsterdam Marathon. Het afgelopen jaar heb ik zonder schema, puur op gevoel en op laag tempo gelopen. Dat het vandaag geen PR gaat worden, is zeker. Het moet een GR (geniet record) worden, want genieten is wat ik wil vandaag. Natuurlijk houd ik wel in mijn achterhoofd dat alles mogelijk is, want hardlopen is ook je moment pakken als het daar is…

Start van mijn halve marathon

Aangekomen bij het oranje startvak neem ik afscheid van loopmaatje Selly. Zij staat in het groene startvak, we gaan vandaag onze eigen race lopen. Toch een beetje zenuwachtig stap ik het startvak in. Mijn nieuwe playlist gaat aan en ik geniet van mijn favoriete muziek, terwijl ik wat rek- en strekoefeningen doe. Als het startschot bijna daar is en we met alle lopers meeklappen met de dj, ervaar ik direct het heerlijke evenementengevoel dat ik zolang heb gemist. ‘You got a higher power”, zingt Chris Martin in mijn Aftershokz. Blij start ik mijn halve TCS Marathon Amsterdam.

Snelle start

Direct heb ik een, voor mijn doen, pittig tempo. 5.14, zie ik op mijn Garmin na de eerste kilometer. Oeps, dat is echt te snel en ik neem direct wat gas terug. Maar zoals altijd bij een evenement, geven het publiek en de andere lopers je de adrenaline om sneller te lopen dan je wilt. Ach, denk ik bij mezelf, ik zie wel waar het schip strandt. Wie weet zit er dan toch een snelle eindtijd in. Bij de drinkpost rond de vijf kilometer, wandel ik een klein stukje om mijn bekertje water te nuttigen. Vervolgens ren ik vrolijk verder. De nieuwe playlist stemt me vrolijk, maar ik bedenk wel continu dat het nog best een stukje rennen is tot de eindstreep. Het Amsterdamse publiek moedigt de lopers enthousiast aan en ik krijg meerdere positieve reacties op mijn outfit. Het hardlooprokje van Running Rocks ziet er niet alleen tof uit, maar zit ook ontzettend fijn en is gemaakt van duurzaam materiaal. Dat laatste past ook perfect in de stad die ernaar streeft de groene koploper van Nederland en Europa te worden.

Het stemmetje

Als ik het tien kilometerpunt nader, gaat het vervelende stemmetje in mijn hoofd mij lastig vallen. “Je moet nog een heel eind, je mag best even een stukje lopen”, zegt het stemmetje. Ik weet dat mijn zwakke moment op de halve altijd rond de twaalf, dertien kilometer ligt, dus ik negeer het stemmetje en loop door. Na twaalf kilometer zit ik nog steeds niet in een fijne flow en ik besluit een stukje te wandelen om mezelf te herpakken. Ik weet dat dit het begin van het eind kan zijn, maar mijn voeten branden in de schoenen waar ik (niet slim) nog maar twee keer op gelopen heb en ik ben er klaar mee. Ik neem een gelletje voor wat extra energie en hoop er maar het beste van.

Helaas heeft het gelletje niet het gewenste effect en de viertiende kilometer moet ik echt even lopen om mijn maag tot rust te laten komen. Dit herhaalt zich ook op zestien kilometer, maar ik kan echt niet anders dan even lopen. Aan de ene kant baal ik van mezelf, maar aan de andere kant kan het me op het moment niet veel schelen. “Kom op Esmar, je kunt het”, joelt een vrolijke dame vanaf de zijkant. “Dank je”, zeg ik, en ik ga weer rennen. Zoals altijd peppen de aanmoedigingen van het publiek me toch weer op.

Berouw komt na de zonde

De laatste kilometers van deze halve marathon staan steeds meer mensen enthousiast te gillen langs de lijn. Als ik het mooie Vondelpark inloop, weet ik dat het stadion nabij is. Hoever mijn motivatie gezakt is, blijkt als ik zelfs hier een klein stukje ga wandelen. Totaal onnodig, maar de wil is gewoon helemaal weg. Het herinnert mij aan de laatste kilometers van de halve marathon op Curaçao  drie jaar geleden, toen liep ik ook een stukje vlak voor de eindstreep. De muziek wordt luider en eindelijk draaien we de bocht om naar het Olympisch Stadion. Zonder op mijn horloge te kijken probeer ik nog iets te versnellen voor het halve rondje in het prachtige stadion waar alle vlaggen gehesen zijn. Had ik dat maar wel gedaan. Maar dat besef ik me pas al ik mijn tijd zie, 2.00.16, net geen sub twee…

Het grote genieten is uitgebleven, maar de medaille van deze halve TCS Amsterdam marathon is binnen. Dat moet volgende keer anders. Sowieso maar weer een schema oppakken en ook snellere trainingen doen. Wat is jouw tip?

Esmar van Langen

Esmar is 40-plusser, moeder en verslaafd aan hardlopen en reizen. Ooit gaat ze de hele marathon lopen...

More Posts

Follow Me: