Mijn voeten zakken weg in het mulle zand. Even sta ik stil, wat is het duinlandschap toch wonderschoon. “Oh Bas, kijk, daar achter is de zee! Wow, de route gaat gewoon naar het strand!” “Ja mam, dat zie ik ook hoor”, is het nuchtere antwoord van mijn 14-jarige zoon. En ik? Ik ben als een kind zo blij en vrolijk ploeg ik verder door het zand.