Wie zijn eigenlijk die meiden die blogs schrijven op Girls Run The World? Deze maand stellen Eleni, Esmar, Femke en Marjolein zich in 10 vragen aan jullie voor. Wat is hun favoriete plek om te hardlopen en wat staat er nog op hun bucketlist? Vandaag is het de beurt aan Marjolein.
Even stop ik en kijk door de spijlen van de witte Zubisuribrug heen naar het paradepaardje van Bilbao, het Guggenheim. Nu zie ik duidelijk de staart van een vis in het silhouet van het museum. Mooi dat dit ultramoderne gebouw zich zo verbindt met de Baskische geschiedenis van vissers en walvisjagers.
Geregeld komen we online mooie verhalen tegen. Vrouwen die ons inspireren, hardloopverhalen met een bijzondere bestemming, nieuwe initiatieven of gewoon iets wat ons opvalt. Dit delen we graag met jullie, want hardlopen en mooiste plaatsen ontdekken doen we samen. Girls runnen niet alleen de wereld, maar ook online laten we van ons horen. April was wat dat betreft een prachtige maand waarin hardlopen en vrouwenrechten met elkaar verbonden zijn.
“Het is nog maar 8 graden als ik om 6 uur ’s morgens op de fiets stap. Ik moet 9 km fietsen naar de start die om 7 uur gepland staat, een ideale warming-up. Als ik langs het strand rijd, word ik getrakteerd op een prachtige zonsopgang. Een mooier en meer ontspannen begin van deze halve marathon op Cyprus kan ik me niet wensen”.
Ik heb kriebels in mijn buik van de spanning. Mijn zusje, vriend en ik lopen startvak 5 in en blijken helemaal achteraan te staan. Iets voor tienen klinkt Lee Towers’ ‘You’ll never walk alone’ uit de speakers op de Coolsingel en er ontstaat kippenvel op mijn armen. Exact om tien uur klinkt het kanonschot. De toplopers mogen van start. Ruim een half uur later ben ik aan de beurt en gaat mijn langste loop ooit beginnen. Mijn deelname aan de Rotterdam Marathon is gestart.
