Met een onvervalst Dordts accent neemt Maaike de telefoon op: “He Es, leuk!” Ondertussen zoekt ze samen met haar dochter Sofie op YouTube een liedje uit om op te dansen. Want kinderen gaan voor alles, zelfs voor hardlopen. Graag stel ik aan jullie voor: onze runninggirl van deze maand: Maaike Portenge!
Onder onze voeten klotst het water van de Perzische Golf. Het is net gestopt met regenen en de wind lijkt ook steeds minder hard te waaien. Dan mogen we eindelijk van start! Onder luid gejoel van de Iraanse vrouwen rennen we de pier van Kish Island af, op weg naar een voor ons onbekende route. En ik realiseer me: ik doe nu écht mee aan de marathon in Iran.
In hardloopoutfit, gecombineerd met een hippe muts en comfortabele snowboots, komt ze aanlopen. “Hoi, ik ben Manon”, lacht ze. Wat me direct opvalt is dat ze kleiner is dan ik me had voorgesteld. Ze is ‘in het echt’ wel net zo knap als op de foto’s. Het mooiste vind ik echter haar krachtige en zelfverzekerde uitstraling. Dus dit is de vrouw die een paar weken geleden nog 180 kilometer rende in het Midden-Oosten, wow.
Pff, het is toch warmer dan ik dacht, denk ik bijna hardop. Van tevoren wisten we dat het weer in november op Mallorca wisselvallig kon zijn. De vooruitzichten waren dan ook alleen regen, regen en nog eens regen. Maar nu schijnt ineens de zon! Mij hoor je niet klagen, maar tijdens het hardlopen ben ik toch erg blij dat ik verderop wat bomen met schaduw zie.
Een half uur later dan gepland, sta ik met mijn bosje zonnebloemen voor Janneke’s huis in Hilversum. De deur zwaait open en daar staat een stralende vrouw met een brede glimlach en sprankelende ogen. We beginnen met kletsen en stoppen niet meer tot ik anderhalf uur later weer in de auto naar huis zit, onder de indruk van het inspirerende verhaal van deze sportvrouw.
