Er heerst een oorverdovende stilte over Wadi Dana. We horen alleen het tsjirpen van de krekels. Met het gekraak van onze deur kondigen we onze hardloopronde aan. Het is nog vroeg in de ochtend, maar de warmte is de dag alweer ingeslopen. In Jordanië rond deze tijd van het jaar zit er niets anders op dit te negeren. Hetzelfde geldt voor alle heuvels. Ik kijk al een week uit naar hardlopen in dit land, maar nu het zo ver is weet ik niet meer zo zeker of dit een goed idee is.
Verlangend kijk ik bij het koffiebarretje naar binnen. Italiaanse mannen in pak en dames in stijlvolle jurkjes drinken snel een espresso. Staand aan de bar lezen ze vluchtig de krant. Ik ren door. Tien meter verder opent de basiliek haar deuren. Niet voor kerkgangers, maar voor bezoekers. De San Petronio is bijna zo groot als de Sint-Pieterskerk in Rome en ik zou graag even naar binnen lopen om de fresco’s te bewonderen. Maar ik vermoed dat de bewakers niet gecharmeerd zijn van mijn korte hardloopbroekje. Dus ren ik verder. Onder de rode portico’s – de typisch Bolognese zuilengalerijen – en door de smalle straten van het middeleeuwse marktdistrict.
Stel je voor: een woestijn. Overal waar je kijkt zand en rotsen in alle kleurschakeringen tussen rood en geel. Hier en daar een zandduin of een wat hogere rots, door de wind en het zand uitgesleten in de mooiste vormen. Af en toe een eenzame bedoeïen op of naast zijn kameel op weg naar de tenten van zijn groep in de schaduw. Een romantischer beeld van het leven in de woestijn bestaat er niet. Maar het bestaat echt – in Wadi Rum in Jordanië. En dat is voor velen de perfecte plek voor een marathon.
Wat prijs ik mezelf toch gelukkig met zoveel vriendinnen die in het buitenland wonen, werken of studeren. Hierdoor boek ik tickets naar steden waar ik normaal niet zo snel naartoe zou gaan en ontdek ik daar plekjes die níet in de reisgids staan aangegeven. Deze keer ben ik bij Floortje in Kopenhagen, Denemarken. Floortje loopt ook hard en ik ga mee op één van haar wekelijkse routes.
Wie zijn eigenlijk die meiden die blogs schrijven op Girls Run The World? Graag stellen Eleni, Esmar, Femke en Marjolein zich in 10 vragen aan jullie voor. Wat is hun favoriete plek om te hardlopen en wat staat er nog op hun bucketlist? Vandaag is het de beurt aan Esmar.
