De trein zit weer overvol met hardlopers en supporters. In de AH to go vraagt iemand of ze wc-papier verkopen. Onderweg naar het startgebied zie ik een moeder het startnummer opspelden bij een jonge man van een jaar of 25. Het duurt nog ruim een half uur voordat de kwart marathon van start gaat, maar de muziek klinkt al hard en de eerste zenuwachtige lopers staan al klaar in het startvak. Wat is Rotterdam toch een prachtstad voor de marathon en daar ga ik vandaag een klein beetje van proeven!
Ik heb de mazzel dat Eleni erg dicht bij de start woont en dat ik mijn spullen bij haar kwijt kan. Hoewel ik eigenlijk in startwave 1 ben ingedeeld, ga ik gezellig met Eleni en haar vader mee in startwave 3. Dat wachten vind ik altijd het vervelende van zo’n wedstrijd en samen is het toch een stuk gezelliger. Ik ben net nog naar de wc geweest, maar moet alweer en dus sta ik bijna 20 minuten in de rij te wachten. De mensen om me heen worden met de minuut zenuwachtiger, maar ik weet dat ik nog genoeg tijd heb.
Als ik terugkom staan Eleni en haar vader nog op dezelfde plek en ik ben precies op tijd voor de start van onze wave. We vragen Eleni’s vader om nog even een foto te maken, wat een leuk drieluik oplevert:
Wat heb ik toch altijd veel bewondering voor de mensen die zo’n evenement aan elkaar praten. Met zijn eindeloze energie maakt deze man me weer helemaal enthousiast voor deze race. We gaan van start en ik besluit Eleni en haar vader direct achter te laten en op eigen tempo te lopen.
In Rotterdam loop je voor de sfeer
De kwart marathon staat erom bekend dat hij erg druk is en ik kan dat helaas alleen maar bevestigen. Ik kan niet echt lekker doorlopen, totdat de weg wat breder wordt. We zijn dan alweer bij het Kralingse Bos, dé plek waar het voor de lopers van de hele marathon zo zwaar is. Drie jaar geleden, nog voordat we deze blog begonnen, liep ik hier de hele marathon. Toen was er groot gebrek aan support op dit deel van de route. Nu staat het vol met enthousiastelingen die iedere loper toejuichen. En dat maakt de drukte op de route ook meer dan goed. Deze 10 kilometer loop je niet voor een pr, maar voor de sfeer van Rotterdam.
Herinneringen aan de marathon
Op den duur zie ik rechts van me de skyline van Rotterdam opdoemen. Ik kan me dit helemaal niet herinneren van toen ik de marathon hier liep. Misschien heb ik het verdrongen, omdat ik op dit punt er behoorlijk doorheen zat. Nu voel ik me, ondanks de warmte, nog erg fris, maar ik denk alvast aan al die duizend bikkels die hier straks al ruim 35 kilometer hebben gehad.
Het mooiste van deze loop is misschien nog wel dat ik op de Coolsingel mag finishen. Ruim acht jaar heb ik in deze prachtige stad gewoond en nu ik hier weer ben kriebelt het overal weer. Ik geniet van de grootsheid en voel me ergens trots dat ik een klein beetje een Rotterdammer ben. En natuurlijk kriebelt het om hier ooit weer de hele marathon te gaan lopen. Misschien volgend jaar? Nu eerst nog maar eens even Femke en alle andere bekenden aanmoedigen!
