Vier weken geleden plaatst Annemerel een bericht op haar Instagram dat ze op zoek is naar deelnemers aan de Subway Running Club. Samen met negen hardlopers gaat ze de CPC halve marathon rennen. Dat lijkt me leuk! En het past ook nog eens goed in mijn schema voor de Rotterdam Marathon op 9 april. Ik gaf me op en bleek, samen met mijn zusje, een van de gelukkige winnaars. Op 12 maart was het zo ver: ik stond aan de start van mijn tweede halve marathon ooit.
Voor de start
Afgelopen dagen zag de weersvoorspelling er niet goed uit. Er is regen voorspeld voor de dag van de CPC. Ik ben dan ook verbaasd dat het zonnetje schijnt als ik opsta. Het is nog niet heel warm buiten, dus ik besluit toch een lange hardloopbroek aan te trekken. Spoiler: dat blijkt achteraf een slechte keuze en dus veel te warm! We spreken om 12 uur af bij de Subway in Den Haag met de hele groep om een broodje te eten en al snel gaan we richting het Malieveld om onze startbewijzen op te halen. De zenuwen beginnen een klein beetje te komen.
0 – 5 km
We zijn ingedeeld in startvak B, wat een redelijk snel vak blijkt te zijn. De pacers van 1.45 staan ruim achter ons. Een tijd waarbij ik niet eens in de buurt ga komen. Als het startschot gaat, ga ik veel te snel van start. Leer ik dat dan echt nooit? Mijn eerste kilometer is de snelste van de heel race: die ren ik met een pace van 5’10. Ik laat mijn tempo iets zakken en laat een hoop lopers aan me voorbij gaan. Ook mijn zusje raak ik na een kilometer of twee kwijt in de drukte. Haar PR is ruim een kwartier sneller dan dat van mij, dus ik had ook niet verwacht dat we de hele race samen zouden lopen.
Omdat ik nu alleen loop, kijk ik eens goed om me heen. Ik ken Den Haag alleen van de winkelstraat in het centrum, maar nu lopen we door straten vol prachtige herenhuizen. In de Groot Hertoginnelaan staan de mooiste. De afleiding doet me goed. Het vijf-kilometerpunt kom ik over a na 28:58, prima lijkt me.
6 – 10 km
Aan het einde van deze vijf kilometer begin het zwaar te krijgen. De zon is toch wel erg fel en ik kijk al kilometerslang met mijn gezicht in de zon. Ook is de omgeving iets minder inspirerend dan hiervoor. De huizen zijn moderner en langs de kant staan minder mensen. Wel heb ik een fijn tempo gevonden en het lukt om de eerste tien kilometer niet te wandelen.
11 – 15 km
Bij het tweede waterpunt gun ik mezelf dertig seconden wandelpauze om genoeg water binnen te krijgen. We zijn inmiddels gekeerd en met de zon op mijn rug is het beter vol te houden. Het is warm, maar het gaat. Het tempo zit er lekker in en ik bereken dat als ik niet inzak, ik nog onder de twee uur kan finishen. Optimistisch? Ja, misschien. Maar ik ga ervoor.
16 – 20 km
Ik krijg het zwaarder en zwaarder. Als ik op de boulevard in Scheveningen besluit om een minuutje te wandelen, weet ik dat ik het finishen onder de twee uur moet laten varen. Mijn vorige halve marathon liep ik in 2:08:17, dus een sub 2 uur is erg optimistisch. Een PR zit er wel in. Het is druk aan de kant van de route en dat motiveert enorm. Kinderen, ouders, opa’s en oma’s genieten van de zon op het strand. Even baal ik dat ik aan het rennen ben en niet net als hen op het strand smul van een ijsje. Het lijkt wel een mooie zomerdag, terwijl het officieel nog niet eens lente is. Net als ik mijn tempo iets laat zakken, roept een andere loper: ‘Doorzetten, je kan het! Niet opgeven!’ Hoewel mijn lichaam voelt als of het echt niet meer kan, zet ik de laatste kilometers nog een kleine versnelling in.
20 – 21,1 km
De skyline van Den Haag doemt weer op. De hoge, moderne gebouwen rondom het Centraal Station zijn niet te missen. Zo’n honderd meter voor de finish zie ik mijn ouders, tante, oom en nichtje langs de kant. Dat motiveert enorm. Ik ben er bijna! De laatste meters lijken eeuwig te duren. Ze gaan in een fijne slowmotion voorbij. Waar is dat verdomde Malieveld, waar is de finish? Uiteindelijk eindig ik met een tijd van 2:04:51, bijna 3,5 minuut sneller dan de vorige keer. Yes, wat voelt dat goed!
Dankjewel Annemerel voor het startbewijs en dankjewel CPC voor deze fijne run. Ik heb ervan genoten. Heb jij ook de CPC gelopen? Wat was jouw eindtijd?
Eleni Hoefsloot
Na een baan als redacteur bij een reisvakblad en een wereldreis van zeven maanden kan je wel zeggen dat Eleni (28) graag de wereld ontdekt. Het liefst op hardloopschoenen natuurlijk. Haar grote droom: de New York Marathon samen met haar zusje uitlopen.
Follow Me:
2 reacties