Al een paar maanden staat hij in de agenda, de halve marathon van Amersfoort. Deze halve marathon maakt onderdeel uit van mijn trainingsschema voor de hele marathon in oktober.
Het is 6.00 uur ’s ochtends en mijn wekker gaat. De meeste verklaren me voor gek om zo vroeg op te staan op een zondag. Ikzelf af en toe ook, maar je moet er wat voor over hebben om je doel te bereiken.

29 graden & bekende

Door de warmte heb ik niet optimaal geslapen, maar toch voel ik me redelijk fit. Dit zal vast de gezonde spanning zijn. Waar ik al 2 weken bang voor was, is werkelijkheid geworden: er staat 29 graden aangegeven voor vandaag. Ik ben geen goede warmweerloper. Ik heb nog voorgesteld of het niet een beter idee was om te gaan barbecueën. Helaas werd het toch gewoon lopen.

Met het openbaar vervoer en een sprintje door Amsterdam Centraal kom ik ruim op tijd in Amersfoort aan. Al snel heb ik mijn loopmaatje Ruud en zijn vrouw gevonden. Ruud (71 jaar), een bekende onder vele hardlopers, gaat vandaag zijn 482^e halve marathon lopen.  Ruud loopt altijd met mij mee als mijn “haas” en we trainen samen voor mijn 1^e hele marathon in oktober.

Het warme weer heeft ook zo zijn voordeel, de toeschouwers zijn ruim aanwezig en de terrasjes zitten gezellig vol. Net voor de start probeer ik nog de man van mijn nicht te vinden, die ook de halve marathon loopt. Ik zie hem helaas niet. Ook mijn nicht moet vlak in de buurt staan, maar ook haar kan ik niet vinden. Dan maar snel een berichtje: succes en tot bij de finish.

Middeleeuwse stad, de polder & rivier de Eem

We zijn vertrokken. We hebben besloten de voorgenomen tijd van 2 uur en 20 minuten uit ons hoofd te zetten, vanwege deze weersomstandigheden. We willen kilometertijden van rond de 7 minuten aanhouden.  Al snel verlaten we het centrum van Amersfoort en lopen we langs rivier de Eem. We lopen een lekker rustig tempo met een klein briesje, dit kan ik wel volhouden. Mijn ademhaling gaat supergoed en ik kijk heel relaxt een beetje rond. Wat is het hier groen en uitgestrekt. Ik ken Amersfoort van de weekendjes weg. Ik ben er al vier keer voor een weekend geweest. De pandjes, oude straatjes en de stadsmuren stralen zoveel historie uit. De kleine details zoals glas-in-loodramen, de bekende kleine muurhuizen, de vele monumenten en de grachten zorgen ervoor dat je de beleving van de middeleeuwse stad, die ontstond in de 13e eeuw nog echt kan voelen. Daarnaast is Amersfoort zeer levendig, heerlijk om op een terras te zitten, er gebeurt altijd wel wat.

Maar nu ben ik ver weg van die leuke cafeetjes, terrasjes en pittoreske pleintjes.
Al snel zijn we bij het 5 kilometerpunt en hebben we de 1^e drankpost gehad. We lopen echt in de polder. Grazende koeien, boerderijen en uitgestrekte akkers. Sommige mensen zijn er echt voor in de voortuin gaan zitten om de lopers luidkeels aan te moedigen.

Bewoonde wereld

Na ongeveer 9 kilometer komen we bij Hoogland aan. Hier is alweer wat meer leven in de brouwerij en op het 13 kilometerpunt staat Lenie, de vrouw van Ruud. Ik heb het heel laat in de gaten maar kan nog net zwaaien voor een foto. Het gaat goed. Ik voel me ondanks de warmte goed en loop lekker door.

Rond de 15 kilometer wijst Ruud me erop dat ik wat rustiger aan moet doen. Afijn, ik luister en volg dat ook op. Ik voel me nog steeds goed al voel ik wel dat de temperatuur steeds hoger wordt en dat ik het lekkere briesje in deze bewoonde wereld wel mis. Maar voor wat extra verkoeling, staan er veel bewoners aan de kant met bekers water, tuinslangen en sproeiers.

Misselijk & het opgewarmde centrum van Amersfoort

Op het 17 kilometerpunt breek ik en het voelt dit keer anders dan de spreekwoordelijke man met de hamer. We zijn nu weer aangekomen in het centrum van Amersfoort en inmiddels is het al rond half één ’s middags. De zon heeft de stad inmiddels al goed opgewarmd en dat briesje is echt nergens meer te bekennen. Ik voel de misselijkheid opkomen. Ik baal als een stekker, onderweg heb ik nog wat suikers genomen omdat ik weet dat dit kan gebeuren. Het ging zo goed.

Ineens zie ik een bekende, Marjon. Of nou ja, ze ziet mij, ze moedigt me aan en heeft spontaan een flesje water voor me. Wat leuk en lief. Terwijl ik de helft opdrink en de rest weer over mijn hoofd gooi gaan er alweer 500 meter voorbij.
Ik geef bij Ruud aan dat ik niet meer harder kan. Hij merkte het al en we gaan ook meteen een tandje langzamer ( 7.10 minuten per kilometer). Ik ben nu voor mijn gevoel aan het overleven, ben misselijk en loop zigzaggend door de stad van sproeier naar bekertjes water en van kinderen met een waterpistool naar mensen met een tuinslang. Wat ben ik die inwoners dankbaar voor die service. Inmiddels ben ik echt zeiknat en loop ik met soppende schoenen.

De finish

Omdat ik echt mentaal en fysiek aan het vechten ben met mezelf, maak ik het deel in het centrum van Amersfoort niet heel bewust mee. Ik zie wel wat herkenningspunten voorbij komen, maar op dit moment telt maar een ding: die finish. Ik hoor mensen zeggen: ‘nog maar 300 meter’. Ik denk 300 meter? Ik weet niet of ik dat ga halen zonder over te geven. Ruud wijst weer met zijn vinger dat ik erbij moet blijven. Ik spreek mezelf toe: ‘concentreren,  niet zwalken’ en ik gooi nog een beker water over mijn hoofd.

We lopen naar beneden onder een bruggetje door.  Natuurlijk moeten we deze meters ook weer omhoog. Hadden ze dat echt niet anders kunnen organiseren?  Ik zie de finish, het is nog een paar stappen. Dan ga ik éindelijk over de lijn, maar stort bijna in. Ik krijg een flesje water en ga even zitten om mijn ademhaling op orde krijgen. Ik zie dat ik niet de enige ben, die helemaal ingestort is. De EHBO is volop aanwezig en controleert of het met iedereen wel goed gaat. Dan zie ik ineens Marjon! Ik spring op (Ik heb geen idee waar ik die energie ineens vandaan haal) en ga naar haar toe om te kletsen en te bedanken voor de aanmoediging en het flesje water wat ze me onderweg gegeven had. Ze maakt nog een foto, op die foto zie ik er best nog fit uit!

We lopen uit het finishgebied en ik kom mijn nicht, haar man en zoontje tegen. Wat leuk! In jaren niet gezien en dan zie je elkaar wanneer je totaal afgepeigerd bent. Hij heeft het ook zwaar gehad. Ik zet me over mijn vermoeidheid heen en we maken nog even een foto, waar het zelfs op lijkt als of we het leuk vinden.
Inmiddels verlangt Ruud naar een softijsje en een milkshake, dus zitten we al gauw in de dichtstbijzijnde snackbar.

Vertrouwen in de volgende duurloopjes

Ondanks die laatste 4 kilometer kijk ik terug op een geslaagde halve marathon. Ik heb mezelf weten te overtreffen met deze temperaturen. Die eerste 17 kilometer gingen zo relaxt.
Dat geeft me weer wat meer vertrouwen voor de volgende lange afstand. Ook complimenten aan de organisatie van de Marathon Amersfoort. Het was super verzorgd. Met een tevreden gevoel kom ik thuis en krijg ik een WhatsApp van mijn zwager, of ik kom barbecueën. Ik moet lachen, toch nog die barbecue.

Femke de Jager

Enthousiast en ontdekken staat hoog in het woordenboekje van Femke (34). Naast gek op hardlopen is ze ook gek op Duitsland. Een kleine 3 jaar woonde ze in Berlijn en daarnaast heeft ze jarenlang vele plekjes in Duitsland mogen ontdekken, tijdens haar werk als inkoper Duitsland, Luxemburg, België en de Franse Elzas in de reisbranche. Soms hoef je helemaal niet ver te reizen om leuke plekken te ontdekken. Trek je schoenen aan en ga een keer linksaf in plaats van rechtsaf!

More Posts

Follow Me: