Ik ben op bekend terrein, tot mijn 18e jaar woonde ik namelijk op nog geen kilometer afstand van waar ik nu sta. Ik ben op het NDSM-terrein in Amsterdam-Noord. Dit is een oude scheepswerf die uit 1915 dateert. Ooit werd de NDSM wereldwijd gezien als een zeer succesvol en vooruitstrevend bedrijf in de scheepvaartwereld. Door de oliecrisis, politieke spelletjes en concurrentie moesten ze helaas in 1984 de deuren sluiten. Ik ken deze plek voornamelijk nog als plek met leegstaande grote vervallen hallen met veel graffiti, wat garages en een kleine bootwerf.
Van doodlopend paadje met een boer tot het hippe NDSM-terrein
In de omgeving was verder heel veel land en ergens verderop een boer. Later werd dit aardig bebouwd en woonden we ook ineens niet meer aan een doodlopend paadje. En nu, anno 2019, zijn we ineens op het hippe NDSM-terrein. Het terrein wat vandaag het decor is van de KLM Amsterdam Urban Trail. Al snel heb ik Esmar gevonden en drink ik nog een kop koffie met liefde gemaakt door een barista bij het KLM Running House.
Ready for take off
Voordat we het weten moeten we alweer richting startvak. “Ready for take off”, horen we door de speakers. Snel nog een foto met loopmaatjes en daar gaan we! Al vrij snel lopen we door een soort sjieke kringloopwinkel, Neef Louis Design. Het is een vintage winkel, dus ze zullen de naam kringloopwinkel niet leuk vinden, maar ja, het doet me er wel aan denken. In ieder geval een leuke winkel om eens doorheen te gaan, maar dan op een iets langzamer tempo.
Haspels met touwen bij Rien de Wolf
Voordat we het in de gaten hebben komen we bij Rien de Wolf, inmiddels uitgegroeid tot onder andere de buitensportspecialist. Onze hele straat kende Rien de Wolf wel, alle buren, allemaal woonboot-/ark-bewoners kwamen daar. Deze man had altijd heel veel spullen voor boten. Wat ik me als kind nog kan herinneren zijn heel veel haspels met grote touwen. Leuk dat deze zaak nog bestaat en zo groot geworden is.
Bier om 10.00 uur en de Shell-toren
Al snel lopen we door een leuk restaurantje Dish aan de Kade en daarna door Rolling Rock Kitchen met bier op de bar en uiteraard rockmuziek. Het bier laat ik om 10.00 uur toch nog maar even staan. We komen bij het Eye Filmmuseum. Het nog vrij nieuwe museum is inmiddels al heel erg bekend door onder andere zijn opvallende bouw. We lopen over het terras en gaan dan langs de A’dam Tower. Je weet wel, de toren met bovenop die beroemde schommels (best eng, heb ik ervaren!). Ik vertel aan Esmar dat mijn vader nog in dit gebouw gewerkt heeft toen Shell hier nog in zat. Het heette dan ook de Shell-toren.
Door de Tolhuistuin, via de fietsenzaak naar het Mosveld
We lopen de Tolhuistuin in, een restaurant en plaats voor concerten, festivals etc. Hier at mijn vader vroeger zijn lunch, want dit was namelijk de kantine van Shell. Dan komen we aan in het Hyperion Lyceum, waarin de aula een megaglijbaan staat. Omdat het nogal druk is, besluiten Esmar en ik door te lopen. We lopen nog door een fietsenwinkel en over het Mosveld, de markt waar we in het verleden nog wel eens kwamen maar die nu eigenlijk volgebouwd is. Ook zien we het NH Hotel, dit was vroeger een ziekenhuis waar mijn vader nog een afgezaagd topje duim er weer aan heeft laten zetten. Wanneer ik dit allemaal vertel moet Esmar lachen, het is een hele andere sightseeing dan alleen de Urban Trail.
De Ceuvel, grond zuiveren en veel te grote radijzen
We komen aan bij de Ceuvel, dit is een tijdelijke plaats voor creatieve en sociale ondernemers op een voormalige scheepswerf aan het Van Hasseltkanaal in Amsterdam-Noord. Oude woonboten zijn met fundering en al op een zwaar vervuild terrein geplaatst en verbouwd tot duurzame werkplekken. Rondom de boten krijgen bodemreinigende planten vrij spel om de vervuilde grond te zuiveren. Na de Ceuvel komen we al snel op de Klaprozenweg, ter hoogte van de schooltuintjes, ze zijn er nog. Ik vertel Esmar dat ik hier vroeger met zakken veel te grote radijzen en sla met een kilo zand erin naar huis ging. Laat ik de groentesoep die we bij de schooltuintjes hadden gemaakt met slak maar vergeten.
Zijkanaal I, vlotten bouwen, zwemmen en confetti bij Noorderlicht
We lopen inmiddels over de brug van het Zijkanaal I, de plek waar ik tot mijn 18e jaar heb gewoond. De buurt is wel heel erg veranderd in de loop der jaren. Ik heb de mooiste herinneringen aan het zwemmen in het kanaal, vlotten bouwen, met de boot varen en schaatsen in de winter. Al snel zijn we weer terug bij het NDSM-terrein waar we via de Containerwoningen richting het Veronicaschip lopen. Het Veronicaschip waar vroeger de radiouitzendingen vanaf de Noordzee werden uitgezonden is nu omgetoverd tot locatie voor toffe evenementen. Met de luide muziek en discolampen maakt het schip zeker een indruk. Na het Veronicaschip rennen we via de Y-helling, waar vroeger de schepen ter water gingen, naar het Noorderlicht waar ons nog een verrassing met onder andere confetti wacht, wat een feest!
Na het Noorderlicht is de finish alweer in zicht. Wat een leuke maar vooral gezellige loop. Bijkletsen, ondertussen veel dingen zien en dan nog sportief bezig zijn ook. Ik kijk alweer uit naar een volgende KLM Urban Trail! KLM, bedankt voor de superorganisatie!
Enthousiast en ontdekken staat hoog in het woordenboekje van Femke (39). Naast gek op hardlopen is ze ook gek op Duitsland. Een kleine 3 jaar woonde ze in Berlijn en daarnaast heeft ze jarenlang vele plekjes in Duitsland mogen ontdekken, tijdens haar werk als inkoper Duitsland, Luxemburg, België, Nederland en de Franse Elzas in de reisbranche.
Soms hoef je helemaal niet ver te reizen om leuke plekken te ontdekken. Trek je schoenen aan en ga een keer linksaf in plaats van rechtsaf!
