Ik moet eerlijk bekennen dat ik de afgelopen tijd in een hardloopdipje zat. Iets meer dan twee maanden geleden liep ik de Rotterdam Marathon. Dat ging ontzettend goed, maar daarna kon ik de motivatie om te rennen maar lastig vinden. Gelukkig had ik elke week een hardloopdate gepland staan en moest ik wel. Maar echt goed trainen voor de LadiesRun Rotterdam zat er niet in.

Toen ik me inschreef stelde ik mezelf als doel de 5 km binnen de 25 minuten te rennen. Vorig jaar liep ik de LadiesRun in 26:36, dus ruim anderhalve minuut moest ik eraf trainen. Was dat wel haalbaar met deze ‘slechte’ voorbereiding? Al snel besloot ik deze tijd uit mijn hoofd te zetten. Hardlopen moet leuk blijven, dus gunde ik mezelf de loopdip en trainde ik gewoon op een tempo waar ik me prettig bij voelde. Geen geforceerde intervaltrainingen, gewoon lekker lopen. En dat deed ik.

Roze, roze en nog eens roze

Het is 11 juni en ik sta al vroeg aan de start van de LadiesRun naast Ahoy Rotterdam. Ik heb mijn roze hardloopshirt aangetrokken en ook mijn nagels voor de gelegenheid roze gelakt. Ik blijk niet de enige. Waar ik ook kijk, ziet het roze. Roze schoenen, roze shirtjes, roze hardloopshorts. Alles is roze.

Wel of niet een pr

Het is pas half 12 ’s ochtends en de temperatuur is al flink opgelopen. Het is ruim 24 graden en de zon staat hoog aan de hemel. Veel te warm om voor een pr te gaan. Tegen mijn zusje, met wie ik samen loop, zeg ik dat ik de eerste twee kilometer op een tempo ga lopen waarmee ik mijn pr kan verbreken. Daarna besluit ik of ik zo doorga of mijn tempo flink naar beneden schroef, afhankelijk van hoe ik me voel. “Ik ga voor minimaal één seconde sneller dan vorig jaar”, zeg ik tegen haar voordat het startschot gaat. Daar gaan we!

Enorm heet

Zoals elke wedstrijd ga ik weer veel te snel van start. Iets in me wil altijd harder. Mijn eerste kilometer loop ik met een pace van 5’00 en de tweede met een pace van 4’57. Zo hard heb ik nog nooit gelopen. Ik zit helemaal in de wedstrijd en vergeet zelfs om me heen te kijken. Ik mis de kilometerbordjes, heb geen idee waar we precies in het Zuiderpark lopen en ben ook mijn zusje kwijt. Ineens ben ik me bewust van de enorme hitte. Waar we in het begin nog stukjes in de schaduw liepen, lopen we nu al een hele tijd in de volle zon. Het zweet prikt in mijn ogen en mijn shirt is doorweekt. Ga ik dit wel volhouden? Ik laat mijn tempo iets zakken, maar houd een pr nog in mijn achterhoofd.

Laatste helft

Halverwege de wedstrijd besluit ik zelfs even te wandelen bij het drinkpunt. Ik moet dat bekertje water binnenkrijgen, anders houd ik het nooit vol. Ik tel tot twintig en begin aan de laatste helft van de wedstrijd. Helaas lopen we de volgende kilometers ook in de volle zon, maar het publiek maakt veel goed. Ik krijg altijd zoveel energie van het gezellige publiek. De laatste kilometer staat vol met supporters. Pas net voor het einde herken ik de route weer van vorig jaar. Hier gaan we de bocht om en hebben we nog zo’n honderd meter tot de finish in Ahoy. Ik heb geen idee hoe hard ik loop en of ik dat pr wel of niet ga halen, maar geef alles tot de laatste seconde.

Medaille ophalen

Wat ben ik blij dat het erop zit. Wat was het warm! Deze vijf kilometers voelden nog zwaarder aan dan de 42 km van twee maanden terug. Twee bekers water en een flesje AA later loop ik naar de stand om mijn medaille te laten graferen met mijn definitieve netto tijd. Zal ik, ondanks deze enorme hitte, toch een pr hebben gelopen? Ik krijg mijn medaille terug en schiet in de lach als ik mijn eindtijd zie: 26:35. Exact één seconde sneller dan vorig jaar.

Heb jij ook de LadiesRun gelopen? Welke afstand en wat was jouw eindtijd?

Eleni Hoefsloot

Na een baan als redacteur bij een reisvakblad en een wereldreis van zeven maanden kan je wel zeggen dat Eleni (28) graag de wereld ontdekt. Het liefst op hardloopschoenen natuurlijk. Haar grote droom: de New York Marathon samen met haar zusje uitlopen.

More Posts

Follow Me: