Zie dit voor je: honderden in het roze geklede vrouwen, heel veel modder en vijftien obstakels op het parcours. Jep, tussen die vrouwen stonden Femke en Eleni afgelopen weekend. Als onderdeel van team #anitamuddyangels (ons lievelings-sportbhmerk) gingen wij heel ver uit onze comfortzone. Heel ver!
#anitamuddyangels
Als hoofdsponsor van de Muddy Angel Run vroeg Anita Nederland ons of wij mee wilden lopen met deze modderrace. “Ja, leuk”, zeiden we meteen, zonder eigenlijk te weten wat dit inhield. En dat hebben we geweten. De Muddy Angel Run is namelijk niet zomaar een hardloopwedstrijd…
Vandaag is roze
Aangekomen op het terrein in Spaarnwoude ziet het roze van de vrouwen. Overal is het roze: het parcours is afgezet met roze linten, de obstakels zijn roze en iedereen is in het roze gekleed. Het is meteen een gezellige bende met alle deelnemers uit ons team. Niet alleen de roze kleur van onze kleding is een overeenkomende factor, zo goed als iedereen is zenuwachtig. Zenuwachtig voor een 5-kilometerrace? Dat is raar, zal je zeggen. De Muddy Angel Run is niet zomaar een race, het is een obstakelrun door de modder. En laat dat nou net voor zo goed als iedereen de eerste keer zijn.
Door het water
Hoewel het de hele week geen goed weer is geweest, komt vandaag de zon door. Die kunnen we goed gebruiken, want van door de modder rollen worden we niet warm. Als om 11.00 uur het startschot van onze wave klinkt, gaan we vol goede moed op weg. Na zo’n honderd meter staan we alweer stil. Het eerste obstakel! We moeten meteen door een bak water, ijskoud water. Als kleintje ben ik meteen tot mijn middel aan nat. De toon is gezet, we gaan ervoor, vies worden we toch wel.
Klimmen en klauteren door de modder
Elke paar honderd meter komen we een obstakel tegen. Klimmen over een schuine muur, rennen door autobanden, klauteren door een touwenparcours. Die gaan ons makkelijk af. Maar als er een grote bak met modder verschijnt, moeten we toch even slikken. “Hup, gewoon gaan”, hoor ik naast me en daar luister ik braaf naar. Even die drempel over en stiekem is het dan ook gewoon heel erg leuk. Op handen en voeten klauteren we door de modder. Iedereen komt helemaal bruin de andere kant van de bak uit. En als je nog niet vies genoeg bent, dan zorgen een aantal meiden uit ons team daar wel voor. Dansend en springend zorgen ze dat iedereen onder de spetters zit.
Claustrofobisch
En dan komen we aan bij een grote bak water met een raster eroverheen. Ik zet een stap in het water en draai me om, zodat ik me aan het raster achterwaarts door het water heen kan trekken. Je gezicht komt zo nog net boven het water uit. En dan bekruipt me een claustrofobisch gevoel, opgesloten onder een raster in het water. Doorzetten, Eleni, gewoon gaan. Helaas maakt het me alleen maar banger en ik besluit dat dit het enige obstakel is dat ik oversla. Hup, door naar de volgende!
Door de wasstraat
Het een na laatste obstakel is in zicht: een buikschuifbaan het water in. Met een flinke aanloop springen we op de baan en plonzen we in het water. Iets schoner dan we waren komen we het water uit en gaan we op weg naar het allerlaatste obstakel. Een echt obstakel kun je het niet noemen, want het is de wasstraat! Metershoog schuim moeten we doorlopen. Heerlijk! Bijna zijn we weer schoon, bijna.
Dankjewel lieve Marjon van Anita Nederland. Wij vonden het fantastisch en kijken enorm uit naar deel 2: de Muddy Angel Run in Eindhoven op 29 juni. Wil jij met ons meelopen in hetzelfde startvak en net zulke toffe foto’s krijgen van je race? Dan hebben we een leuke kortingscode van 25% voor jou. Bestel jouw startbewijs via deze link. Foto’s door: @raymond_hess en @ritchieriekerk
Eleni Hoefsloot
Na een baan als redacteur bij een reisvakblad en een wereldreis van zeven maanden kan je wel zeggen dat Eleni (28) graag de wereld ontdekt. Het liefst op hardloopschoenen natuurlijk. Haar grote droom: de New York Marathon samen met haar zusje uitlopen.
Follow Me:
