Ik ben jarig en ga naar Zandvoort! Zandvoort Circuit Run is voor mij een jaarlijks terugkerend evenement. Dit jaar is er naast de 5 km en de 12 km een jubileumafstand, een halve marathon. Vol goede moed heb ik me daarvoor ingeschreven, toen nog niet wetende dat blessures toch nog wel wat roet in het eten zouden gaan gooien.
Zandvoort Circuit Run
Als ik aan de Zandvoort Circuit Run denk, denk ik aan storm, regen en zwaar strand. Afgelopen jaren waren de weersomstandigheden niet echt ideaal om hard te lopen. Maar dit jaar is het anders, de zon is gaan schijnen, vast een cadeautje voor mijn verjaardag! Zenuwachtig en met in mijn achterhoofd: “Ik kan altijd eerder afslaan en de 12 km volbrengen”, kom ik aan bij het Circuit Park Zandvoort. In het startvak kom ik al snel mijn loopmaatje Bonnie tegen. Allebei moeten we een rustig tempo aanhouden en het doel is de finish halen zonder blessures.
Circuit Park Zandvoort
We gaan van start en lopen eerst een ronde van 4 km over het circuit. Het geeft een bijzonder gevoel om over een circuit te rennen. Alsof ik niet te stoppen ben. Het circuit bestaat vanaf 1948 en kent al een rijke geschiedenis van succesvolle tijden met onder andere de Formule 1 en Marlboro Masters . Maar ook slechte tijden zijn voor Circuitpark Zandvoort helaas niet onbekend. Denk aan geluidsoverlast, onvoldoende veiligheid, economische problemen en ongelukken. Tijdens mijn loop denk ik over die geschiedenis na, in het bijzonder over races die hier plaatsgevonden hebben met fatale gevolgen.
Zandvoortse strand
Na 4 km verlaten we het circuit en lopen we 1 km naar het strand. Het strand loopt helemaal niet zwaar, alleen ligt het vol met dode zeesterren, die ik probeer te ontwijken. De 7 km over strand, het gaat mij onder deze omstandigheden wel lukken. Het is hartstikke druk op het strand en de strandtenten zullen niet klagen met zulk mooi weer, zo in het begin van het seizoen. Ooit was het dorp een echt vissersdorp, tegenwoordig is het toerisme een van de belangrijkste inkomstenbronnen.
Zodra de boulevard uit zicht is, zie ik ook meteen minder mensen op het strand. Het loopt wel een stuk relaxter. Na 13 km zie ik welke strandafrit ik moet nemen, deze is van de categorie één stap omhoog drie stappen terug. Dit is niet hardlopend te doen. Jammer, het ging zo lekker! Ik zeg nog tegen mijn loopmaatje Bonnie: “Kijk! Rechtdoor zie je het Grand Hotel Huis ter Duin. Dat is Noordwijk! Daar heb je wel een normale afrit.”
Amsterdamse Waterleidingduinen
In de duinen aangekomen merk ik dat ik die enorme heuvel wel in mijn benen voel. Inmiddels zijn we op de terugweg en herken ik het fietspad waar we op lopen. Vroeger als kind heb ik dit pad vaak gefietst als we vanuit Noordwijk een dagje naar Zandvoort gingen. Ik blijf om me heen kijken of ik wat van de Atlantikwall kan ontdekken. Er zijn namelijk nog tientallen bunkers te vinden, waarvan velen ook onder het zand.
Jeetje, ik was echt vergeten dat het fietspad, naarmate ik meer in de buurt van Zandvoort kom, zo heuvelachtig is. Na 17 km moet ik dan ook mijn tempo aanpassen, die duinen zijn echt zwaar. Prachtig, die Amsterdamse Waterleidingduinen, alleen op dit moment kan ik er niet echt meer van genieten.
Laatste loodjes
Eindelijk kom ik weer in de bewoonde wereld en meng ik me tussen de 12 kilometer lopers. Oei, dat werkt niet echt motiverend, die zien er nog zo fris uit. Nog een paar kilometer op karakter door het gezellige dorp, gelukkig met heel veel aanmoedigingen! Iedereen staat gezellig voor de cafeetjes met een biertje. Na 20 km kom ik weer aan op het circuit, nu echt de laatste loodjes. Ik zie mijn moeder en een vriendin aan de kant staan. Yes, ik heb het gehaald!
Ik begin er toch hevig aan te twijfelen of die titel zwaarste halve marathon van Nederland voor Egmond wel terecht is. Ik zou tot nu toe Zandvoort op nummer 1 zetten. Het is een hele uitdagende en afwisselende loop. Zullen ze deze afstand volgend jaar weer organiseren? De organisatie gaat het overleggen. Zandvoort Circuit Run, tot volgend jaar! En dan hopelijk weer de halve marathon!
Femke de Jager
Enthousiast en ontdekken staat hoog in het woordenboekje van Femke (34). Naast gek op hardlopen is ze ook gek op Duitsland. Een kleine 3 jaar woonde ze in Berlijn en daarnaast heeft ze jarenlang vele plekjes in Duitsland mogen ontdekken, tijdens haar werk als inkoper Duitsland, Luxemburg, België en de Franse Elzas in de reisbranche. Soms hoef je helemaal niet ver te reizen om leuke plekken te ontdekken. Trek je schoenen aan en ga een keer linksaf in plaats van rechtsaf!
Follow Me:
