Exact om 10.00 uur komen de laatste deelnemers aan op station Gouda. Een paar bekende gezichten en meer onbekende gezichten. Wat een eer dat we weer een volle groep hebben die met ons Gouda wil ontdekken. Een grote groep en een heerlijk zonnetje, het belooft veel goeds. En dat blijkt: wat een topdag staat op ons te wachten!

“Vertel even wie je bent en wat je doelen zijn”, zegt onze trainer John in het Van Bergen IJzendoornpark. Het is wel zo leuk om elkaar te leren kennen voordat we aan de warming-up en loopscholing beginnen. Van op lekker tempo een halve marathon lopen tot zeven spectaculaire marathons lopen. Van de Dam tot Dam uitlopen tot Afke: “Hoi, ik ben Afke en ik weet eigenlijk niet waarom ik loop”. De toon is gezet en na deze lachbui zullen er vandaag nog vele volgen.

Onze vaste trainer John leert ons de kneepjes van het hardlopen. Loophouding, cadans en de juiste armzwaai, het komt allemaal aan bod. In het park mogen we het vervolgens in de praktijk brengen. Iedereen loopt op eigen tempo rondjes om het park. De een loopt er één, de ander loopt er zes en weer een ander blijft lekker hangen in de zon in de speeltuin. Alles mag en alles kan 😉

Lunch in de tuin van Museum Gouda

Hardlopen maakt hongerig. Gelukkig staat er een lunch op het programma op een prachtige locatie: in de tuin van het Museum Gouda. Aan de ene kant het museum, aan de andere kant het Lazaruspoortje uit het jaar 1609. Het was de toegangspoort naar het toenmalige huis voor patiënten met lepra in Gouda. Wandelend door de poort zie ik onze gereserveerde tafel al klaarstaan. Niet alleen de lange gedekte tafel verraadt dat het voor ons is, ook prijkt er een bordje met “Who run the world? GIRLS!” op tafel. Wat ontzettend leuk en attent. Drie overheerlijke belegde broodjes later hebben we genoeg energie voor het volgende deel van het programma: de sightseeingroute door de stad.

Concert in het museum en kaas proeven en uitdelen

De route begint op de plek waar we hebben gegeten. Rennend gaan we de ene kant van het museum in en na een geïmproviseerd concert van Dave op de piano en een kijkje in de verschillende zalen, rennen we er aan de achterkant weer uit. De route brengt ons op de leukste plekjes van Gouda. Onderweg horen we meerdere keren dat we een dag te laat zijn. De eerste keer kijken we gek op, maar dan snappen we het. Een avond eerder werd de Singelloop georganiseerd in Gouda. Die hebben we gemist, dus vandaag rennen wij door de stad. We rennen onder andere langs de Sint-Janskerk (die maar liefst 123 meter lang is!), de Waag en het Stadhuis naar het kaaswinkeltje, waar een schaal vol kaasblokjes voor ons klaarligt. Gouda zonder kaas is als girls zonder world. Onmogelijk! Eten lijkt naast hardlopen ook wel een groot thema vandaag, want ook onze volgende stop heeft iets met eten te maken.

Siroopwafels

Ja, je leest het goed: siroopwafels, geen stroopwafels. Bakker Robbert de Rooij van Kamphuisen Siroopwafel op de Markt in Gouda legt het piekfijn uit: “Stroopwafels zijn maar een slap aftreksel van de siroopwafel.” Terwijl alle deelnemers een stukje knapperige koek proeven vertelt hij het verschil. “Een siroopwafel bestaat uit twee dunne krokante koekjes met siroop ertussen. De stroopwafel is een dikke, niet-gare koek, doormidden gesneden met stroop ertussen. Dat hoort op een pannenkoek.” Voordat ik een stukje proefde leek het vooral een mooi praatje. Ik ben gek op stroopwafels, dus mij kan hij niet van de wijs brengen, dacht ik nog. Maar, eerlijk is eerlijk, ik moet hem gelijk geven. Na een hapje ben ik om, wat zijn die siroopwafels lekker!

Extra lus

Typisch voor ons hebben we, ondanks onze goede voorbereiding, in het begin van de route een lus gemist. Het Hofje van Letmaet hebben we overgeslagen. Die plakken we er aan het einde wel aan en dus gaan we op zoek naar het hofje. Links, rechts? Moeten we dit steegje door? Esmar begint een beetje zenuwachtig te worden, want zoveel stelt het hofje niet voor. Het hofje bestaat zelfs niet meer, alleen de gevel staat er nog. Gouda is gelukkig maar klein en lang zoeken hoeven we niet. Na Esmars uitleg over het hofje pikken we nog een extra hofje mee: het Hofje van Cinq. Dit bestaat nog wel en we mogen zelfs even binnenkijken vanwege Open Monumentendag.

Pizza is geen eten

Na de laatste stop is het tijd om afscheid te nemen van een deel van de groep, maar niet voordat we iedereen blij maken met een goedgevulde goodiebag. Dankjulliewel Anita Nederland voor de prachtige buff, Barebells voor de lekkere eiwitreep, Vitamin Well voor het gezonde drankje in de nieuwste smaak, VVV Gouda voor alle hulp en Kamphuisen voor de overheerlijke siroopwafels. Met 13 overgebleven hardlopers wandelen we richting een Italiaan in het centrum van Gouda voor een pasta voordat we naar huis gaan. Eenmaal voor de deur van het restaurant staan we gek te kijken, want het bordje “gesloten” staat op de deur. Ik heb gereserveerd, dus iets klopt er niet. Gelukkig doet er al snel iemand open en mogen wij toch plaatsnemen. Dit voorval blijkt een voorproefje op de avond. Als Dave vraagt of ze ook pizza’s serveren, krijgt hij een boze “Pizza is geen eten, wij zijn een Italiaans restaurant” naar zijn hoofd geworpen. Als wij per persoon willen afrekenen en dezelfde vrouw roept “Ik krijg hoofdpijn van jullie” heb je de poppen aan het dansen. Zonde, want het eten was verrukkelijk. Gelukkig laten wij ons niet uit het veld slaan, kunnen wij er flink om lachen en gaan we met een heel positief gevoel naar huis. Niet zonder stop bij een andere Italiaan, namelijk voor een ijsje.

Dankjulliewel lieve Erwin, Dave, Elvy, Silvia, Peter, Wendy, Denise, Afke, Ron, Christien, Nadia, Ferwin en Annette. Met speciale dank naar onze trainer John. Jullie zijn fantastisch!

Eleni Hoefsloot

Na een baan als redacteur bij een reisvakblad en een wereldreis van zeven maanden kan je wel zeggen dat Eleni (28) graag de wereld ontdekt. Het liefst op hardloopschoenen natuurlijk. Haar grote droom: de New York Marathon samen met haar zusje uitlopen.

More Posts

Follow Me: