Hardlopen in Bedoin aan de voet van de Mont Ventoux -

Bedoin is een lieflijk dorpje in de Provence. Het plaatsje staat bekend als een van de drie startpunten om de legendarische Mont Ventoux te beklimmen met de racefiets. Dat Bedoin meer te bieden heeft dan de kale berg blijkt uit de gezellige terrasjes, pittoreske straatjes en de restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Vandaag ga ik hardlopen in Bedoin, niet op de berg, maar aan de voet van de beroemde berg.

Hardlopen in Bedoin

Als ik ’s morgens wakker word, voel ik spierpijn. Gisteren heb ik met de racefiets de kale berg bedwongen. Ik hou van fietsen, maar 22 kilometer continu klimmen, gaat mij niet in de koude kleren zitten. Na een ochtendwandeling met mijn oudste zoon om de spierpijn er wat uit te lopen, besluit ik hetzelfde rondje van zo’n zeven kilometer nogmaals af te leggen, maar dan rennend. Ik ga hardlopen in Bedoin.

Rennen en genieten

Vanuit onze sprookjesachtig mooie bed & breakfast La Bastide au Ventoux, sla ik rechtsaf een geel zandweggetje in. Het is inmiddels rond het middaguur en bloedheet, maar dat mag de pret niet drukken. Een nieuwe omgeving inspireert mij om actief bezig te zijn. Stilzitten kan altijd nog.

Recht voor mij zie ik in de verte het witte topje van de kale berg dat extra goed opvalt door de strakblauwe lucht op de achtergrond. Ik ren op een rustig tempo met aan beide kanten van de weg geel droog gras, groene wijngaarden en af en toe een klein huisje. Wat is het toch heerlijk om hardlopend een omgeving te ontdekken, denk ik bij mezelf. Door COVID-19 was de motivatie om hard te lopen af en toe een beetje weg, maar hier op dit mooie plekje, lijkt het virus even niet te bestaan en vind ik mijn motivatie terug. Ik wil alleen maar rennen en genieten.

Rode rotsen

Snel werp ik een blik op het door gastheer Pol getekende routekaartje. Het pad gaat over in een nog zanderiger paadje waar ik linksaf moet slaan. Alles is dor en ik verwonder me over de frisgroene wijngaarden. Maar als ik goed kijk, zie ik dat overal waterleidingen lopen en de druivenplanten in deze sprookjesachtige omgeving geen dorst hoeven te lijden. Bedoin staat niets voor niets ook bekend om de AOC-wijnen Cote de Ventoux (AOC is een belangrijk wijnkeurmerk). Het zand onder mijn voeten wordt ruller en het lopen wordt steeds zwaarder. De kleur verandert van geel naar okergeel en oranje. Het is muisstil, op het geluid van krekels na en ik loop beschut door bomen op een paadje dat kronkelend van links naar rechts gaat. Na nog een bocht kom ik aan bij een open plek en sta voor oranjerood gekleurde rotsen die lijken op miniaturen van de beroemde Ayers Rock in Australië. Ik verbaas me over de aanwezigheid van de opvallende rotsen die ik totaal niet verwacht had in deze omgeving. Na een fotostop en wat slokjes water klim ik omhoog over een met steentjes bezaaid pad tot ik niet meer omringd ben door bomen en op een asfaltweg sta.

De naam Bedoin

De weg gaat nu licht naar beneden richting het centrum van Bedoin. Het voelt heerlijk als mijn benen bijna vanzelf bewegen. De harde wind zorgt voor de nodige verkoeling en ik ren langs nog meer wijngaarden en door middeleeuwse straatjes met typisch Franse huisjes in pasteltinten. De tuinen zijn kleurrijk en ik bewonder de prachtige roze en rode rododendrons. Links in de verte zie ik op de heuvel de kerk Saint-Pierre. Een van de verklaringen voor de afkomst van de naam Bedoin is dat het een koppeling is van de woorden ‘bed’ (verhoging in het landschap) en ‘duno’ (klein fort) en als ik de kerk op de heuvel zie, vind ik dat een hele plausibele verklaring.

Ik kom aan bij het officiële startpunt voor de klim naar Bedoin waar ik gister mijn fietsavontuur begon. Het is vrij rustig in het normaal door toeristen overspoelde dorpje. Ik geniet rennend door de schaduwrijke straatjes langs restaurantjes, winkels voor fietsenverhuur en verlaten terrasjes. Een enkeling loopt met mondkapje, maar officieel is het alleen verplicht als je een restaurant of winkel in gaat. Als ik een fontein zie, moet ik meteen aan de altijd dorstige Femke denken. Die had hier zeker even een slokje water genomen! Ik verlaat het dorpje via de licht klimmende weg die richting de top gaat. Gelukkig hoef ik niet zover te klimmen, want La Bastide au Ventoux is op een kleine kilometer vanaf het centrum gelegen.

Rennend die berg op

Als ik na een verkoelende douche een welverdiende plons neem in het zwembad heb ik nog meer spierpijn dan vanmorgen. Maar het belangrijkste is dat ik me blij en voldaan voel van dit heerlijke rondje hardlopen in Bedoin. Ik neem me voor om de volgende keer dat we hier weer naar toe gaan, ik echt rennend die berg op moet. Bedoin is meer dan de Mont Ventoux, maar die kale berg heeft toch wel een magische aantrekkingskracht!