De ene na de andere hardloopfoto op Sri Lanka komt voorbij op Instagram. Het lijkt wel alsof Doris (@do_runs_) op hardloopvakantie is. “Nee, hardlopen was niet het doel”, lacht ze. Ze is ‘gewoon’ op vakantie, maar loopt nog steeds veel en hele snelle kilometers. Deze runninggirl, die afgelopen jaar haar eerste twee marathons liep (Rotterdam en Utrecht met een PR van 3:46:48) weet alles van hardlopen op een van de mooiste plekjes van de wereld.
“Ja ik mis Sri Lanka wel hoor, het is hier weer zoveel kouder en natter”, zegt Doris. Maar ze is natuurlijk wel blij haar verloofde weer te zien na deze mooie vakantie. “Hij houdt niet zo van lange reizen, maar dat weerhoudt mij er niet van het wel te doen. Ik was met een goede vriend op vakantie.”
Ondanks dat Doris op Sri Lanka nog steeds meer kilometers maakte dan ik in een normale week, was het voor haar wel echt vakantie. “Het lijkt misschien alsof ik alleen maar aan het hardlopen was, maar in Nederland loop ik elke keer op dezelfde plekken. In de polder en in Amersfoort. Omdat ik hier steeds mooie dingen tegenkwam en echt aan het genieten was, én ook omdat het zo heet was en ik af en toe pauze nam, dan heb je iets meer beeldmateriaal om te delen.”
Hoe bereid je jezelf voor? Stippel je een route uit of ga je op de bonnefooi?
“Ik checkte van tevoren even op maps.me of ik een weg kon vinden die wat verder doorliep. En ik probeerde zo doodlopende weggetjes of drukke wegen te vermijden. En dan na 5 of 6 kilometer kijk ik waar ik ben en hoe ik leuk terug zou kunnen lopen. Ik loop eigenlijk altijd wel hard op reis. In China en toen ik een half jaar aan het reizen was in Zuidoost-Azië. Toen liep ik nog niet zo frequent als nu. Ik vind het echt een uitdaging om op elke locatie waar ik ben een rondje hard te lopen.”
Van haar 14e tot haar 18e had Doris te maken met een groeiblessure aan de onderkant van haar voet. “Ik dacht altijd: als het weer kan, dan ga ik hardlopen. Want ik was altijd jaloers op mensen die dat deden. Die vrijheid, dat leek me zo mooi.” Hoewel ze altijd nog oppast dat de blessure niet terugkomt, loopt Doris nu alweer behoorlijk wat jaren hard. Niet gelijk zo snel als dat ze nu is. “Dat moest ik echt heel erg opbouwen. Toen ik net naar Utrecht verhuisde ging ik meedoen met Girls Running Squad. Er zat geen logica in mijn trainingen. Ik deed het echt om een beetje te bewegen en om rust in mijn hoofd te krijgen.” Zelf loop ik ook regelmatig met deze groep mee, maar ik stroomde pas in nadat Doris haar woonplaats had ingewisseld voor Amersfoort, waar ze vaak met de 033 Running Crew rent. “Mijn frequentie is omhoog gegaan, ik loop verder en doordat ik ook ben gaan intervallen, loop ik nu ook veel harder.”
Hoe kan het dat je zelfs in het warme Sri Lanka nog zo hard kon lopen?
“Het verbaasde mij ook. Eerst dacht ik dat mijn Garmin misschien stuk was. Ik dacht: wat is er aan de hand, want ik loop belachelijke tempo’s. En dat terwijl de luchtvochtigheid erg hoog was en de rondjes echt niet vlak waren. Ik denk dat door de hitte, doordat mijn hartslag zo snel boven de 160 kwam, ik door de adrenaline heel snel ging lopen. Ook stonden er elke keer heel veel mensen langs de kant die me aanmoedigden. Er loopt daar natuurlijk bijna niemand hard en als je er dan een beetje fit uitziet denken ze dat je een Olympiër bent. Dan durf ik natuurlijk ook niet stil te staan.”
Wat vond je reisgezelschap ervan dat je zoveel ging hardlopen?
“Ik had het wel van tevoren gezegd, maar toch vond ik het de tweede keer wel even lastig. Ik ging vaak aan het einde van de middag, vlak voordat de zon om 6 uur onderging. Dan is het vaak net gezellig in het hostel. Maar we hebben het besproken en hij wilde graag zijn boek uitlezen en dat kon dan precies op de momenten dat ik ging hardlopen. Dan doe je beide iets voor jezelf, iets waar je energie van krijgt.”
Doris laat op Instagram ook wel eens doorschemeren dat ze een beetje verslaafd is aan hardlopen. En hoewel ik als geen ander begrijp dat je ook op vakantie deze sport wil uitoefenen, vraag ik me toch ook af of ze wel genoeg ontspannen heeft. “Ja, ik heb minder gelopen dan in Nederland hoor”, lacht ze. “Maar omdat we aan het rondreizen waren en we telkens in een nieuwe omgeving kwamen, won mijn nieuwsgierigheid. Hoe zien die wijkjes en achterbuurten eruit? Of de velden daarachter? Met backpacken kom je toch vaak in de standaard dorpen, maar loop je een kilometer verder, dan zie je gelijk zoveel nieuwe dingen.” Doris spreekt mijn taal, ik ben het helemaal met haar eens. Ook benadrukt ze het voordeel van hardlopen na een lange busreis. “Dan ben je vaak moe en brak, maar als je dan even gaat lopen, ben weer fris en krijg je weer energie.”
Voelde je je wel eens onveilig tijdens het hardlopen?
“Ik heb me niet onveilig gevoeld. Mensen roepen je wel na en een keer ging een groepje jongens naast me fietsen, maar dat was alles. Ik had wel altijd een lamp mee en zorg ervoor dat ik op het laatste stuk van mijn weg geen moeilijke paadjes neem. Wel neem ik altijd mijn mobiel met internet mee en wat lokaal geld. Zodat ik elk moment een Uber kan bestellen of in een tuktuk kan stappen. En als ik tempo’s ging lopen, dan zorg ik dat ik in de buurt van de zee ben. Als ik dan oververhit raak, kan ik zo het water in duiken. Ik heb ook standaard ORS bij me voor na het hardlopen, want je verliest echt bizar veel vocht. En ik hield er qua voorbereiding ook al rekening mee door veel te drinken. Ik denk dat ik daarom ook op reis zo makkelijk hard en ver kon lopen.”
Doris, super bedankt voor dit leuke verhaal en de nuttige tips! Ik blijf met bewondering naar jouw Instagram kijken en blijf je volgen voor hardloopinspiratie.
1 reactie