Runninggirl van de maand: Monique Veldhuizen (@mo69instasport) -

Waar spreek je af met een van de fitste ladies van Heerhugowaard? In de sportschool natuurlijk! Nadat we ons allebei een uurtje in het zweet gewerkt hebben, is het tijd voor een beetje rust. Ik ben heel benieuwd naar het hardloopverhaal van runninggirl Monique Veldhuizen, de positieve hardloopster die altijd vrolijk felgekleurde, lange sokken draagt.

“Haha, ja die sokken”, lacht Monique. “Ik denk dat ik inmiddels wel vijftig paar in de kast heb liggen. Ik draaf gewoon een beetje door.”

Meer over runninggirl Monique Veldhuizen

Monique is gelukkig getrouwd met Frank en moeder van drie lieve jongens van 16, 22 en 24 jaar. Ze werkt als trainster bij Fit4lady waar ze net zo bloedfanatiek is als tijdens het hardlopen. “Dus of iedereen blij is dat ik er volgende week weer ben na mijn blessure?”, grinnikt Monique. Monique geniet van fitnessen en skiën en heeft samen met haar man ook nog een eigen bedrijf Alembo, waar ze onder andere de klantenservice voor grote bedrijven regelen in het buitenland.

De eerste hardloopmeters

Monique begint vlak voor ze zwanger is van haar jongste zoon met hardlopen met Bianca van Diepen (moeder van TeamNL-atleet Tony van Diepen). Na haar zwangerschap heeft ze last van haar bekken en kan ze een jaar niet hardlopen. Daarna pakt Monique het hardlopen serieus op en gaat ze ook meedoen aan wedstrijden. “Het lag me wel”, vertelt Monique. “Ik was niet de allersnelste, maar ik vond het gewoon heerlijk.” In de jaren die volgen wil Monique vaak voor die hele marathon gaan, maar er komt steeds wat tussen. En uiteindelijk twee jaar geleden, daagt iemand haar uit: ‘Als jij de Dam tot Damloop en Disney kunt lopen, kun je ook met mij de marathon lopen.’ “En drie weken later liep ik toch eindelijk de marathon in Amsterdam”, straalt Monique.

Andere hardlopers helpen

Monique gaat beginnende hardlopers helpen richting de Dam tot Damloop. Ideaal omdat ze dan zelf veel kilometers maakt in een voor haar rustig tempo. En dat is perfect, omdat ze lang last houdt van gescheurde enkelbanden. Jarenlang haast ze op deze manier allerlei mensen en de laatste jaren gaat het zo lekker dat zo soms zelfs een PR loopt. “Dat verbaast me dan. Het hoeft niet meer, maar is natuurlijk wel leuk.”

Hardlopen op reis

Haar hardloopschoenen gaan altijd mee op vakantie en het liefst loopt ze dan zo vroeg mogelijk. “Dit jaar ben ik voor mijn vijftigste verjaardag een weekje naar New York geweest en daar moest ik van mezelf ook gewoon om 06:15 uur rennen in het Central Park.”

Monique moet even nadenken als ik haar vraag naar haar gelopen wedstrijden in het buitenland. “Eh, ff graven hoor! Afgelopen jaar natuurlijk in New York the Pride Run. Ik heb meerdere keren mee gedaan aan Antwerp 10 miles, de 20 km door Brussel en ook Disney heb ik al drie keer gelopen. Ik ben alweer druk bezig met het regelen van Disney voor volgend jaar hoor”, lacht ze. “Oh ja, en natuurlijk Hamburg met Simone, Yvonne en Miranda dit jaar, dat was ook ontzettend leuk.”

Vervelende knieblessure

Afgelopen weekend liep Monique ondanks een knieblessure toch de halve marathon in Disney. “Mensen om mij heen zeiden: ‘Waarom doe je dat?’ Maar ik ben niet bezig met wat ik niet kan doen, maar juist met wat ik wel kan doen. Mijn fysio in Amsterdam gaf groen licht voor die halve. Als hij had gezegd dat het niet kon, dan had ik het ook echt niet gedaan. Ik heb echt 100 procent vertrouwen in hem. Door de slijtage in mijn beide knieën mag ik niet alles meer doen. Nooit meer squats bijvoorbeeld, maar ik heb alternatieve oefeningen gekregen voor die bilspieren hoor!”

Hardlopen en ouder worden

“Ik moet gewoon niet meer dan drie keer in de week lopen, een training van 5 kilometer, een intervaltraining rond de 10 kilometer en een lange duurloop. That’s it en meer moet ik niet doen, dan is mijn lichaam gewoon kapot. Ik zie anderen die dat wel doen en enorm vooruit gaan qua tijd, maar ik hoef niet meer sneller. Ik ben blij dat ik het allemaal kan en merk dat ik de lange duurlopen steeds fijner ga vinden. En als ik dan oudere stellen zie hardlopen denk ik alleen maar: dat wil ik ook! Hardlopend oud worden dus.”

Monique merkt wel dat haar herstelperiode langer duurt. “Ik vind eigenlijk dat ik best fit ben, maar na een marathon bijvoorbeeld moet ik echt even rustig aan doen. Enne, ik zit nu ook in een nieuwe leeftijdsgroep, V50 dus ben benieuwd of daar nog wat te halen valt”, lacht Monique.

Mijn derde marathon

“Zou je mee willen doen aan de marathon van Parijs?”, vroeg mijn zwager onlangs aan me. “Nou, dat wilde ik wel natuurlijk”, glimt Monique. “Dus volgend jaar loop ik in april gewoon de marathon van Parijs. Dat wordt na Amsterdam en Rotterdam, mijn derde marathon. Van mijn man mag ik eigenlijk geen marathons lopen in verband met de belasting, maar hij heeft nu gezien dat ik er twee keer goed doorheen ben gekomen, dus het is goed. Ik kan nu alweer uitkijken naar dat euforische gevoel op de finishlijn…”

Hardlopen is…

“Hardlopen is het hele gevoel. Door hardlopen kan ik veel dingen even vergeten. Ik loop, kijk om me heen en er gaat van alles door mee heen en eigenlijk ook weer niks. Soms heb ik even moeite om de deur uit te gaan, maar als ik eenmaal loop dan is het zo lekker. Ik vind het ook zo fijn om startende hardlopers te stimuleren om door te gaan zodat ze dat heerlijke gevoel ook ervaren. Als ik dan berichtjes krijg van mensen: ‘Jij bent altijd zo positief, dankzij jou ga ik door’. Dat doet me echt goed”, vertelt Monique stralend.

Positief in het leven staan

Monique heeft een enorme drive om positief in het leven staan. “Ik benader iedereen positief en word daar enorm blij van. Dat zeg ik ook altijd tegen mijn zoons: ‘Altijd positief blijven en jezelf zijn.’ Zo help je anderen, maar tegelijkertijd ook jezelf want je krijgt het weer terug.” (Ik moet lachen, want ik had dit zelf precies zo kunnen zeggen.) “Als je tijdens je blessure zoveel lieve kaartjes en berichten krijgt van je Insta-vriendinnetjes, dan voel je je zo rijk en geliefd.”

Geen 200 procent Monique

Onze runninggirl Monique heeft alweer aardig wat loopjes op de planning staan. “Nu ik afgelopen weekend die halve in Disney heb kunnen lopen, voel ik me weer alsof ik alles aankan. Maar ik doe rustig aan hoor. Mijn fysio zei gisteren ook: ‘Monique, niet meteen 200 procent hoor.’ En daar slaat hij de spijker op zijn kop, want zo ben ik wel. Ik appte ook al naar mijn werk dat ik volgende week weer kwam werken. Mijn baas appte al terug dat ik misschien beter eerst met twee uurtjes kon beginnen. Haha, het is moeilijk voor me, maar het moet. Als ik maar kan blijven lopen”, zucht Monique met een gelukzalige blik.