Het is zondag 6 uur en mijn wekker gaat. Helaas niet omdat ik zelf ga lopen. Een paar weken geleden heb ik mijn enkel verstuikt. De dokter zei: “Na vier weken kan je waarschijnlijk weer rustig beginnen met lopen en het ziet er naar uit dat het na zes weken hersteld is.”
De zondag voor de verstuiking had ik sinds lange tijd weer een halve marathon (de Stevensloop) gelopen (wat een kou!). De motivatie was weer terug en ik had me voor allerlei loopevenementen opgegeven. Ik had me voorgenomen om een blog schrijven over de Stevensloop, maar net toen verstuikte ik mijn enkel. Dit gebeurde met een rare beweging mijn hak zat vast tussen een drempel, maar ik liep verder. Hierdoor kwam ik raar op mijn andere voet terecht. Ik voelde me heel ellendig, ik wilde heel graag lopen. Om over de Stevensloop te schrijven terwijl ik met een dikke en blauwe enkel zat, kon ik niet opbrengen. De volgende zondag zou ik in het Business Team van Anita tijdens de Zandvoort Circuit Run meelopen. Ik was enorm aan het balen, hier kon ik dus ook niet aan meedoen. Gelukkig had ik wel een goede vervangster gevonden.
Inmiddels gaat het wel beter met mijn enkel alleen heb ik, nog wel pijn bij sommige bewegingen. Wanneer ik weer kan hardlopen weet ik niet. Het is helaas niet anders, ik moet me erbij neerleggen. Ik weet nu wat het is om flink geblesseerd te zijn.
De dag van de support
Afgelopen zondag was de dag van de support van alle helden van de NN Marathon Rotterdam. Dus ik doe mijn brace om mijn enkel en op naar Rotterdam. Het is prachtig weer, alleen geen marathonloopweer. Toch wel een beetje warm. Ik ga net als vorig jaar op de Erasmusbrug staan op het 27,4-kilometerpunt. Dit jaar is de start verplaatst, dus op dit punt komen de lopers een paar honderd meter na de start voor de eerste keer voorbij. Ik hoor Lee Towers, het zal nu niet lang meer duren voordat ze van start gaan. Ik schrik van een enorme knal. De toppers zijn van start. Jemig, wat lopen ze hard.
Team aanmoediging
Veel bekenden van mij, die meelopen zitten verdeeld over de startwaves. Ik probeer elke keer een bekende te spotten, maar het gaat te hard en het is te druk. Helaas heb ik niemand gezien. Inmiddels zijn er nog meer vrienden naar Rotterdam gekomen om aan te moedigen. Al snel vind ik Marjolein en mijn loopmaatjes, die vandaag ook bij het supportteam horen. De toplopers worden al snel weer verwacht.
Marathon-app en lopers spotten
De toplopers komen op een hoge snelheid langs. Op de marathon-app zijn we iedereen aan het volgen. We weten dan een beetje wanneer we iemand kunnen verwachten. We hebben het hartstikke druk, soms komen er zoveel mensen in één keer voorbij dat we moeite hebben om mensen te herkennen. Gelukkig maken we met zijn allen wel aardig wat herrie en hebben we meerdere paar ogen bij ons.
Oververhitte hoofden en supporters
Het wordt steeds warmer, je ziet steeds meer oververhitte hoofden voorbij komen. Velen hebben het wel zwaar. Het is mooi om te zien dat je bij het aanmoedigen toch elke keer een lach op iemand zijn gezicht tovert, hoe zwaar sommige lopers het ook hebben. Uit ervaring van de TCS Amsterdam Marathon weet ik dat support enorm belangrijk is. Het geeft zoveel energie. Ik ben mijn supporters nog steeds dankbaar dat ze er waren in Amsterdam.
Amper kunnen lopen en de bezemwagen
Ik zie lopers voorbij komen die amper meer kunnen lopen. Ik heb het met ze te doen, ik twijfel bij sommige wel of ze die laatste vijftien kilometer wel gaan halen. Inmiddels is het meeste publiek op de Erasmusbrug alweer vertrokken. Tussen het aanmoedigen door houden we alle bekende lopers op de marathon-app in de gaten. Wat we op de app zien is dat veel lopers vanaf de 30-35 kilometer een langzamer tempo hebben. We blijven op het 27,4-kilometerpunt staan totdat de bezemwagen voorbij komt. Heel sneu om te zien hoe lopers ingehaald worden en hun marathonavontuur op moeten geven.
Marathon Rotterdam tot volgend jaar!
Helaas heb ik meerdere lopers gemist die ik graag had willen aanmoedigen. Gelukkig wisten ze wel dat ik aanwezig was. Ondanks dat ik vandaag niet kon lopen heb ik een fantastische dag gehad. Dank aan alle bekende en onbekende marathonlopers! Jullie mogen allemaal trots zijn op jezelf! Volgend jaar ben ik er vast weer. Als support of toch? Eerst mijn enkel maar goed laten genezen. En dan hopelijk op naar mijn tweede marathon die ik in september in Berlijn wil volbrengen.
Femke de Jager
Enthousiast en ontdekken staat hoog in het woordenboekje van Femke (34). Naast gek op hardlopen is ze ook gek op Duitsland. Een kleine 3 jaar woonde ze in Berlijn en daarnaast heeft ze jarenlang vele plekjes in Duitsland mogen ontdekken, tijdens haar werk als inkoper Duitsland, Luxemburg, België en de Franse Elzas in de reisbranche. Soms hoef je helemaal niet ver te reizen om leuke plekken te ontdekken. Trek je schoenen aan en ga een keer linksaf in plaats van rechtsaf!
Follow Me:
