Wedstrijdverslag: alle seizoenen in de duo Marathon Nice-Cannes

Ik sta samen met andere Marathon Nice-Cannes deelnemers na een onrustige nacht vol met onweer, storm en regen in een natte ontbijtzaal. Door de storm en regen is de ontbijtzaal ondergelopen. Ik zie dat het buiten nog steeds aan het flitsen is en ik hoor het ook nog steeds donderen. Ik denk aan Esmar die zo meteen richting de start van de Marathon Nice-Cannes moet gaan lopen. Esmar zal om 8 uur starten en zal de eerste 21.1 kilometer lopen, waarna ik de tweede 21.1 kilometer zal gaan lopen. Gisteren liepen we nog in een t-shirt in de zon en nu lijkt er een kraan open te staan.

Met de trein naar mijn startpunt

Om kwart voor 8 loop ik richting het station om de trein richting het station Gare de Biot te nemen. Voorbereid met poncho en wel stap ik naar buiten. Tot mijn verbazing is het ineens opgehouden met regenen. Op het station aangekomen is het geen zoektocht naar welke trein ik moet nemen. Gewoon de hardlopers volgen.  Het 21.1 kilometerpunt ligt tussen twee stations in, ik moet sowieso een stukje lopen richting het wisselpunt. Ik zit in de trein en zie de druppels weer op de ramen. Ondanks de regen vind ik het een mooi ritje zo langs de kust.

Nice Cannes Marathon
Klaar om naar buiten te gaan!

Dan is daar het station Gare de Boit en het regent weer pijpenstelen. Ik stap de trein uit en duik meteen in het treinhokje. De straat lijkt een rivier geworden, de flitsen vliegen me om de oren en het dondert als een gek. Ik krijg door dat de start wordt uitgesteld. Hoe lang het uitgesteld wordt weet ik nog niet, er wordt gespeculeerd dat er pas om 10.00 uur gestart gaat worden, maar al snel krijgen we de tijd van 8.30 uur door. Samen met 3 andere relaylopers uit Polen en Italië blijven we door de hevige regenval nog een half uur in het hokje staan. Het scheelt dat het totaal niet koud is. We zijn nu wel heel erg op tijd.

Bruggen bouwen met nieuwe vrienden

Na een half uur stopt het met regenen en gaan we op pad naar het wisselpunt. Ik krijg een popup in mijn telefoon dat Esmar van start is gegaan. Het volgende probleem dient zich meteen aan, want onder het viaduct is de straat ondergelopen. Met mijn inmiddels nieuwe vrienden hebben we een plan bedacht dat we van een stuk afzetting dat aan de kant stond een soort bruggetje over het water bouwen. Dit lukt vrijwel met droge voeten (voor zover ze nog droog waren).

Mijn bucketlijstje wordt nu steeds langer

Als een van de eerste komen we aan bij het wisselpunt. Al snel heb ik mijn spullen ingeleverd, want ook al hebben we soms een enorme bui, het is niet koud. Wel ben ik heel blij met mijn poncho. Het is een mooi gezicht die buien, die over de zee trekken.  Langzaam komen er steeds meer mensen bij de startvakken en spreek ik met veel verschillende mensen. Het weer en verschillende marathons in diverse landen zijn vaak het hoofdonderwerp. Ik weet nu wel dat ik nog meer marathons op mijn bucketlijstje heb staan.

De Toppers en onze eigen topper “Yvonne”

Na het lange wachten komen de toppers voorbij. Na de toppers komt er lang niemand voorbij, dan komt er één persoon en na een tijdje nog een klein groepje lopers. Langzaam wordt het drukker op het parcours en komen ook de eerste duolopers bij het wisselpunt.
Er komt weer een enorme bui aan maar onder mijn poncho blijf ik prima droog. Ik zie een pacer voor de hele marathon van 3 uur voorbij komen. Yvonne van het Frans verkeersbureau in Nederland is ook mee met deze Famtrip vanuit Cote D’Azur Marathon Nice-Cannes en ze heeft eerder één marathon gelopen en die in een geweldige tijd van in 3 uur 15(!). Waarschijnlijk zal deze topper zo snel voorbij komen. Het is best lastig te zien met al die verregende mensen, maar ineens zie ik haar. Ik schreeuw haar naam en gelukkig ziet ze me nog net.

Nice Cannes Marathon

Aanmoedigingen in het Frans

De vrijwilligers noemen soms de nummers op van de duolopers die eraan komen. Alleen met al die lange startnummers die in de Franse taal worden omgeroepen gaat het me toch te snel. Er komt iemand aan maar die kan haar 2e loper niet vinden. Al snel roept iedereen: “Jeremy!” Na 15 minuten duikt hij gelukkig ergens op en onder luid applaus begint hij aan zijn 21.1 kilometer. Dat zou toch ook erg zijn als Esmar aankomt en ik daar niet sta, denk ik bij mezelf.

Inmiddels sta ik op het hek om zo wat meer in de gaten te houden of ik Esmar zie. Na tien minuten op het hek te staan zie ik Esmar als een verzopen kat aankomen. Ik duw de poncho in haar hand en pak de band met ons nummer aan en ren weg. Onderweg klik ik de band vast en zet ik mijn klokje aan.

Le Fort Carré

In de verte zie ik boven op een rots Le Fort Carré, dit Fort is gelegen bij de grootste jachthaven van Europa. Het Fort was vroeger de grenspost van Frankrijk. Er schijnt zich hier in het verleden veel af te hebben gespeeld. Ik word nieuwsgierig naar dit verleden, volgende keer maar iets langer naar de Cote d’Azur om dit te gaan ontdekken.
Ik loop langs Stade du Fort Carré, het stadion van Antibes dat voor het Fort gelegen is. Hier werd ooit maar één WK-wedstrijd gespeeld. Dit was in 1938. Ondertussen ben ik aangekomen bij de jachthaven. Na een dag in Nice kijk ik van al die prachtige jachten niet meer op. De één nog mooier dan de andere. De zon breekt door en ik heb het meteen warm.

Historische stadsmuur, klimmetjes en Picasso

We lopen door een stadspoort van de historische stadsmuur van Antibes. Wat een knus en gezellig plaatsje. Heel goed om me heen kijken kan ik niet, want ik loop in smalle straatjes die hartstikke steil omhoog gaan en daarnaast gaat de route links, dan weer rechts en dan weer naar links.
We klimmen verder omhoog, het uitzicht over de zee is prachtig. Mijn ademhaling is ver te zoeken. maar ik probeer toch even rustig op adem te komen. Ondertussen loop ik langs het kasteel Château Grimaldi, in dit kasteel heeft Pablo Picasso gewoond. Sinds 1966 is in het kasteel het Picasso museum gevestigd. 

Ik loop inmiddels weer langs mooie stranden onder andere het Plage de Salis bij het 25 kilometerpunt. Ik ben blij als ik een drinkpost zie en gooi meerdere bekers water over mijn hoofd. Ik heb nog maar vier kilometer gelopen en nu heb ik al moeite met de zon. Ik maak me een beetje zorgen om de zeventien kilometers die ik nog moet gaan lopen. Maar al snel maakt deze gedachte plaats voor hoe gaaf het is dat ik hier loop. De dag is tot nu toe al een hele belevenis. De kustlijn maakt een bocht en ik zie dat de lopers daar weer omhoog lopen. Onderweg bij een verzorgingspost neem ik een chocolaatje mee. Het valt me op dat de organisatie heel veel verschillende dingen aanbiedt. Van diverse soorten fruit tot verschillende chocolaatjes.

Verrassende hoogtemeters

We verlaten de kustlijn en ik zie een enorme klim voor me. “Jeetje mina”, zeg ik hardop. Ik had wel vernomen dat het tweede deel van het parcours zwaarder is. Maar eerlijk gezegd had ik geen rekening gehouden met zoveel hoogtemeters. Ik lees me vaak niet goed in, want ik vind het altijd leuk als het parcours me verrast.

Fransen roepen in het Frans en Rotterdam Marathonners

Er staan wat Fransen aan de kant en die roepen van alles in het Frans. Ik heb geen idee wat ze roepen, maar ik lach naar ze terug. Het einde van deze heuvel zie ik niet. Voor mijn gevoel blijft de weg omhoog kronkelen. Wat ik wel zie zijn prachtige villa’s en veel bomen.
Ik loop nog hard, nou ja hard wil ik het niet noemen. Veel lopers hebben besloten om een stuk naar boven te wandelen. Langzaam haal ik wat wandelaars in. Ineens herken ik twee groene Rotterdam Marathons shirtjes.  Ik haal deze lopers in en we hebben even kort een praatje. Altijd leuk om Nederlanders tijdens een loop in het buitenland tegen te komen.

Haarspeldbochten, storm, regen en prachtige uitzichten

Uiteindelijk komt er dan toch een einde aan deze helling en volgen er haarspeldbochten naar beneden. Ik baal hier wel een beetje van want dat afremmen kost alleen maar extra energie. De prachtige uitzichten maken het wel enorm goed. De twee Rotterdam Marathonners halen me weer in en we wensen elkaar veel succes.
Als ik bij het 30 kilometerpunt ben is het gaan stormen en heel hard gaan regenen. Ik ben op de route van richting veranderd, dus waarschijnlijk heeft het daar mee te maken.  De wind komt uit zee en de zee zelf is enorm ruig. De golven beuken tegen de rotsen en ineens krijg ik een lading zeewater over me heen. Ik begin te lachen en ik denk bij mezelf: kan het nog gekker worden? Naast mij liep ook een loper die getroffen was door deze golf en ik geloof dat deze persoon er hetzelfde over dacht. Het zoute water prikt in mijn ogen. Gelukkig komt er snel een post waar ik het zout een beetje kan weghalen van mijn gezicht.

Na regen komt zonneschijn

Juan-Les-Pins is de volgende badplaats waar ik doorheen loop. De regen heeft inmiddels weer plaatsgemaakt voor de zon, maar de harde wind is nog wel steeds aanwezig.  Daarentegen zitten de terrasjes wel aardig vol. Ik denk dat het inderdaad heerlijk uit te houden is uit de wind in je t-shirtje in de zon.
Inmiddels zit ik op veertien kilometer en loop ik weer voorbij prachtige jachten. Dit keer in Golfe-Juan.

jachthaven in Cannes

De trein rijdt voor een groot deel langs de kust. Als er een trein voorbij komt wordt er luid getoeterd door de machinist.  Ik denk dat dit een leuk treinritje zou zijn met uitzicht op zee.

Route de Cannes

Ik zie op een straatnaambordje dat ik op de Route de Cannes zit. Dat klinkt in ieder geval goed.
De laatste loodjes zijn het zwaarst, denk ik bij het zien van weer een volgende helling omhoog.  Eerst een aardig steil stuk en daarna gaan we iets naar beneden om vervolgens vals plat weer omhoog te gaan. Ik voel dat mijn linkerbil wel iets op gaat spelen. Ik heb er niet heel veel last van, maar ik zal het na de finish wel even voelen denk ik bij mezelf. Ik ben aangekomen in Cannes en zie Palm Beach aan mijn linkerhand. Een chique casino/uitgaansgelegenheid waar in het verleden al veel sterren zijn geweest.

Lérins eilanden en een chique Boulevard

Als ik naar de zee kijk zie ik in de verte de Lérins eilanden, Sainte-Marguerite & Saint-Honorat. In 20 minuten varen, bereik je deze eilanden. De eilanden staan bekend om hun rust en natuur. Sainte-Marguerite heeft een oude gevangenis die veel bezoekers trekt. Het andere eiland Saint-Honorat staat bekend om zijn wijngaarden en de monniken die op dit kleine eiland leven. Hier zullen we morgen heen gaan en ook de beroemde wijn gaan proeven. Ik loop weer langs een haven met prachtige boten en op de boulevards staan de mooiste en grootste hotels. Het is heel erg indrukwekkend. Cannes staat internationaal vooral bekend om het filmfestival waarbij alle grote filmsterren aanwezig zijn. Het is ook wel terug te zien aan de winkels, alle dure merken zijn hier gevestigd.

Filmfestival

Ik hoef nog maar 600 meter, het lijkt alsof ik zelf in de film zit. Wat een publiek en wat een herrie maken ze. Ik zie ook het chique Martinez hotel dat de marathon finish gewoon voor de deur heeft liggen. Ik trek nog een klein sprintje en finish in de zon in 2 uur 21. Dik tevreden met mijn tijd aangezien de route prachtig, maar wel zwaar was. Al snel hoor ik mijn naam en zie ik Esmar aan de andere kant van het hek staan. Ik haal onze medailles op en wandel als een pinguïn naar Esmar. Wat een bizarre maar geweldige ervaring!

We praten na in onze geweldige kamer met uitzicht op de finish in het chique Martinez hotel waar we dus alle lopers nog kunnen zien binnenkomen.

Marathon des Alpes Maritimes Nice-Cannes - medaille
In Cannes met de geweldige medailles

Dank aan Martine Nobar en Visit Côte d’Azur voor de uitnodiging voor deze geweldige reis en deelname aan de Marathon des Alpes Maritimes Nice-Cannes. Wat een prachtige reis! Ook dank aan onze reisgenoten uit Kroatië, Rusland en Italië (onze bucketlijst met marathons is nu nog langer). Met potlood hebben Esmar en ik alweer een Marathon Nice-Cannes tripje voor 2020 in onze agenda staan (en dan voor de hele marathon:-). Heb jij ook  interesse om met ons mee te gaan? Laat het ons even weten via info@girlsruntheworld.nl Dan gaan we kijken of we een mooie marathonreis in samenwerking met Marathon Nice-Cannes en Visit Côte d’Azur kunnen aanbieden.

Lees in Esmar haar blog de eerste 21.1 kilometer van de Nice-Cannes Marathon.

Officiële marathonfoto’s copyright Benjamin Becker.

Femke de Jager

Enthousiast en ontdekken staat hoog in het woordenboekje van Femke (34). Naast gek op hardlopen is ze ook gek op Duitsland. Een kleine 3 jaar woonde ze in Berlijn en daarnaast heeft ze jarenlang vele plekjes in Duitsland mogen ontdekken, tijdens haar werk als inkoper Duitsland, Luxemburg, België en de Franse Elzas in de reisbranche. Soms hoef je helemaal niet ver te reizen om leuke plekken te ontdekken. Trek je schoenen aan en ga een keer linksaf in plaats van rechtsaf!

More Posts

Follow Me:
FacebookLinkedIn

Dit vind je vast ook leuk om te lezen

1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *