Terwijl we van het station naar de Grote Markt lopen – de plek waar we ons startnummer moeten ophalen – word ik alweer een beetje verliefd op deze mooie stad. De grachten, de statige gebouwen, de details op de gevels… En dat allemaal versierd met de prachtige kleuren van de herfstbladeren die op het punt van vallen staan. Dit belooft veel goeds voor de eerste editie van Haarlem Urban Trail.
Startnummer ophalen, tassen afgeven en dan wachten tot we van start mogen. Omdat het stiekem toch nog wel een beetje koud is zorgen Fieke, de vriendin waarmee ik ben, en ik ervoor dat we tussen de andere enthousiastelingen gaan staan. We schuifelen naar voren in het startvak en als we bijna vooraan staan begrijpen waarom: direct na de start duiken we door het lage poortje de kelder van de Vleeshal in! Hier is het Archeologisch Museum, waar we langs opgegraven objecten rennen en zo in een flits een klein stukje van de geschiedenis van Haarlem zien.
Een selfie in de gevangenis
We rennen verder over de Gravestenenbrug, onder de Amsterdamse Poort door naar het Jan en Piet Museum. Van tevoren had ik de route niet gecheckt, dus alles is een verrassing. Zoiets als dit hadden we nooit kunnen raden. Is het een museum, een werkplaats of gewoon een persoonlijke verzameling? Er staan schilderijen, surrealistisch vormgegeven poppen en random meubelen. We kijken onze ogen uit.
Dat een Urban Trail Run niet om snelheid gaat, wordt wel duidelijk wanneer we de leegstaande Koepelgevangenis binnenkomen. Elke hardloper staat zich te verwonderen aan dat prachtige plafond, maakt een selfie of bekijkt uitgebreid hoe zo’n cel eruit ziet. Wij kunnen natuurlijk niet achterblijven.
In de rij voor…
Een deel van de route gaat langs de Bolwerken langs de Schotensingel die ooit Haarlem moesten beschermen tegen het gevaar van buitenaf. De herfstige kleuren en het lint aan hardlopers voor me maken dit zo’n heerlijk Nederlands idyllisch plaatje. De volgende locatie, een statig advocatenkantoor met daarvoor een mooie oprijlaan, past precies bij dat beeld. Er staat een enorme rij voor de ingang.
Mijn verwachtingen zijn hoog. “Hier is vast iets bijzonders te zien”, zeggen Fieke en ik tegen elkaar. Gelukkig hebben we genoeg om over bij te kletsen en vinden we het wachten niet erg. Als we bijna binnen zijn, blijkt dat iedereen hier met een drietal advocaten op de foto gaat. Waarom? We hebben geen idee. Maar we hebben erop gewacht, dus ook wij willen even op de foto!
De mooie locaties blijven elkaar maar opvolgen. We rennen door het poppodium Patronaat, waar op dat moment de beats van Yung Felix klinken. Tjoe tjoe, loco locomotief, tjoe joe. We doen even een klein dansje en vervolgen onze weg. Door de bioscoop en de bibliotheek om vervolgens tot stilte gemaand te worden. We lopen namelijk dwars door de Doopsgezinde Kerk, die helemaal vol zit met toeschouwers. De een moedigt ons klappend aan, de ander lacht ons vriendelijk toe.
De eindsprint
De Grote Markt komt nu weer in zicht, maar we zitten nog lang niet aan de 10 kilometer. Na een omweg door onder andere het Stadhuis en de Toneelschuur zetten Fieke en ik de eindsprint voor de finish in en ze verslaat me met gemak!
Ondanks dat de Urban Trail geen snelheidsrace is, voelen we onze benen toch wel als we even later met een kopje koffie genieten van ons ontbijt. Dit evenement is ons goed bevallen. Onderweg naar huis zoeken we direct op Google naar onze volgende Urban Trail. Zie ik jullie daar?
1 reactie