Wedstrijdverslag halve marathon van Málaga

De smalle straatjes in het oude centrum van Málaga zijn op deze vroege zondagmorgen overgenomen door sportievelingen met blauwe rugtasjes. Málaga is de geboorteplaats van Picasso, de stad met de mooie stranden en Moorse invloeden en de stad waar je de heerlijkste tapas kunt eten. Maar vandaag is Málaga meer. Het is de stad van de Zurich Maratón Málaga en wij doen vandaag mee aan de halve marathon.

Meer over de marathon van Málaga

De marathon van Málaga wordt dit jaar voor de tiende keer gehouden en er doen 7200 lopers mee met wel 80 verschillende nationaliteiten. Een internationale bedoening dus! Overigens is het pas de tweede keer dat de lopers naast de hele marathon ook kunnen kiezen voor de halve marathon. Het parcours is vlak en op wat vals plat na hoef je niet te klimmen. Een groot deel van het parcours loop je langs wuivende palmen en de azuurblauwe zee. Klinkt super, toch? We vertellen je graag over onze ervaringen.

Esmar:

“Wat is meedoen aan een evenement in het buitenland toch leuk. Ik geniet van alle verschillende nationaliteiten om me heen. De vlaggetjes op de startnummers vertellen waar alle atleten vandaan komen en je praat met iedereen. De eerste kilometers zijn best zwaar door het vals plat, maar het mooie is dat je het vals plat omhoog, ook weer naar beneden krijgt! Ik kijk om me heen en het voelt zo geweldig om hier te mogen lopen. ‘Bravo’, ‘Vamo’, roepen de Spaanse toeschouwers. Ik zet mijn beste glimlach op, want lopen met een lach helpt echt.

Twee keer ga ik even wandelen om rustig van mijn water te genieten bij de 10 en 16 kilometer, want het is warm voor Hollandse begrippen en ik voel mijn enkel. Maar ik ben hier niet voor niets, die finish zal ik halen. Als ik vlak voor de finish de tijd op mijn klokje zie, maakt mijn hart een sprongetje. Juichend ga ik de finish over. Direct komt er een Marokkaanse jongen die al een tijdje achter me loopt, naar me toe. ‘We have the same time, you are a good runner’, zegt hij. Ik ben superblij met mijn tijd van 1.55.14. Nu even rust en dan trainen voor de 30 kilometer in Schoorl!”

Femke:

“Ik vind het altijd geweldig om evenementen te lopen en helemaal op reis. Málaga vind ik een heerlijke stad, dus een halve marathon in Málaga kon niet uitblijven. Mijn doel is om de finish te halen en het zou leuk zijn in een tijd onder de 2.20.00. Al anderhalf jaar blijf ik rond deze tijd hangen en kom ik niet eens in de buurt van mijn PR van 2.05.59. Niet dat ik het heel erg vind, want het lopen is voor mij toch wel voornamelijk genieten zonder enorme tijdsdruk. Ik sta gezellig in het startvak met Charlotte, tot vorige week een onbekende voor me, maar in de week voordat ik naar Málaga vloog berichtte ze me even of ze ook goed kon skeeleren in Málaga. Ze twijfelde om te starten voor de halve marathon omdat ze zo langzaam zou zijn en de limiet misschien niet ging halen. Gelukkig luisterde ze en heeft ze toch haar hardloopschoenen ingepakt in plaats van haar skeelers.

Geweldig vind ik het om langs de palmbomen en de vuurtoren te lopen. Onderweg haalt Lydia mij in, ik dacht: Oh, wat gezellig, ik wist niet dat ze ook naar Málaga ging! We kletsen even wat en daarna laat ik haar gaan. Later klets ik nog even met een jongen uit Zwitserland die als tijdsdoel 2.30.00 heeft. Ik zeg tegen hem dat als hij zo doorloopt daar echt dik onder komt. Na een kilometer merk ik dat hij het tempo van 6.15-6.20 per kilometer niet vol kan houden. Daarna haakt er een Nederlandse vrouw aan die de hele marathon loopt. Ze zegt: “Goed tempo heb je.” Na even gekletst te hebben over diverse marathons laat ik haar los. De felle zon zorgt ervoor dat ik het wel aardig warm heb. Van de waterposten maak ik dan ook dankbaar gebruik en gooi telkens de helft over mijn hoofd. Ik denk aan veel van mijn loopmaatjes die op dit moment in Spijkenisse lopen met hele andere weersomstandigheden.
Ik ga dik onder die 2.20 finishen. Op 150 meter staan Eleni en John me aan te moedigen! Ik trek nog een sprintje en vlak voor me zie ik Lydia finishen. In de tijd van 2.13.25 finish ik. Wat ben ik blij! Er zit weer verbetering in. Esmar ziet me meteen en we gaan snel weer richting parcours om Charlotte binnen te halen op de halve marathon en daarna naar de andere locatie om Nay binnen te halen, de snelheidsduivel op de hele marathon. Wat een geweldig weekend met fantastische mensen!”

Marjolein:

“Blijkbaar had ik hoge verwachtingen van mezelf, want ik sta in het startvak voor onder de twee uur. Ik weet dat ik dat niet ga halen, want ik ben niet fit. Mijn doel is daarom om in ieder geval sneller te lopen dan ik in Sarajevo een paar maanden eerder deed. Ik verheug me wel op deze race, want de omgeving is zo mooi. Gisteren hebben we de stad al hardlopend verkend om foto’s te maken in onze mooie shirts van Pure die we gekregen hebben. We vallen goed op met de lila kleur tussen alle gebouwen in aardtinten. Maar als de weg écht omhoog gaat richting Kasteel Gibralfaro, gaan we wandelend verder. Gelukkig wordt de klim beloond met een prachtig uitzicht over de stad en de omliggende bergen.

Het parcours van de halve marathon is redelijk vlak, maar ondanks dat heb ik het toch zwaar. Vlak voor de vuurtoren hoor ik vanaf de andere kant mijn naam. Het is John, hij is al op de terugweg. Het verbaast me, loop ik maar zo kort achter hem? Maar als ik de vuurtoren voorbij ben, zie ik dat de lus die ik moet maken enorm is. #teamonvoorbereid heeft maar weer eens de route niet gecheckt. Het lopen zelf gaat goed, maar ik heb wat last van mijn hiel en het dixiebezoek onderweg zorgt ervoor dat ik uit mijn ritme raak en veel tijd verlies. Ik overweeg zelfs even om uit te stappen, omdat ik me echt niet goed voel en me afvraag hoeveel finishen me waard is. Maar in de laatste kilometers lijkt het alsof ik de pijn er een beetje uit ren en als ik vlak voor de finish aangemoedigd wordt door Eleni en John, ben ik toch blij dat ik niet heb opgegeven!”

Eleni:

“Omdat een halve marathon voor mij op dit moment iets te hoog gegrepen is, ga ik mee als #teamaanmoediging! En dat is echt ontzettend leuk. Via de app van de marathon houd ik goed in de gaten waar iedereen loopt. Er zijn drie plekken waar ik kan aanmoedigen: bij de start, rond de 8 km en bij de finish. Bij de start lopen alle deelnemers nog zo dicht op elkaar dat ik niet iedereen voorbij zie komen. Hup, op naar het volgende punt dan maar, hopelijk heb ik meer geluk. Voor mijn gevoel komen na een paar minuten al de eerste lopers voorbij. Een groepje Kenianen loopt in een tempo waar je u tegen zegt. Niet veel later is John de eerste die voorbij rent. Ook Esmar, Terence en Nay gaan als een speer voorbij. Mijn ogen duizelen van al die duizenden lopers die ik voorbij zie schieten. Daarom besluit ik even ‘pauze’ te nemen bij een Spaans bakkerijtje. Na een croissantje en een espresso moet ik alweer snel richting het parcours, want John staat op het punt om te finishen. De zon is inmiddels doorgekomen. Wat is dit genieten. Stiekem baal ik wel dat ik zelf niet loop, maar ik weet dat het beter is om nu lekker langs de kant te staan. Die halve marathons komen wel weer. John finisht in een toptijd van 1:47:47 en komt mij vergezellen met aanmoedigen. Een voor een druppelen ze binnen en wij schreeuwen ze naar de finish. Gisteren sloot spontaan een volger van Girls Run The World bij ons aan: Charlotte. Met zijn allen halen we Charlotte binnen. Het is gelukt, iedereen heeft de finish van de halve marathon van Málaga gehaald!”