Eindelijk zijn we in Cuba! Het land van de salsa, cocktails, sigaren, de revolutie en de oldtimers. Het eiland in de Caribische Zee stond al jarenlang bovenaan mijn bucketlist en nu mag ik er ruim drie weken van genieten. We starten onze reis in de hoofdstad Havana, waar ik het natuurlijk niet kan laten om ook de hardloopschoenen aan te trekken voor een rondje. Of nou ja, rondje. Ik loop in een lange lijn over de Malecon, de boulevard en stadsader van Havana.
Als ik iets na 7 uur ’s ochtends de deur uit ga voor een rondje hardlopen in Havana is het nog vrij rustig op straat. Wat kinderen in uniform lopen richting school en her en der gaat de deur open om naar het werk te gaan. Wij verblijven in Centraal Havana, een levendige wijk die minder toeristisch is, maar wel vol zit met casa particularas. Het is eigenlijk zoals AirBnB ooit bedoeld was: je verblijft tegen betaling bij iemand thuis en deelt op die manier ervaringen met elkaar. De casa’s zijn wel gereguleerd. Je moet een vergunning krijgen van de overheid.
De Malecon is een kilometerslange boulevard die de het oude en nieuwere gedeelte van Havana met elkaar verbindt. Gisteravond zat het hier vol met jonge stelletjes en een enkeling die op zijn gitaar wat deuntjes speelde. Nu staat het hier vol met vissers die hopen op een goede vangst. Ik moet oppassen waar ik mijn voeten zet, want her en der ligt er een vers gevangen vis te spartelen. En ik moet ook oppassen voor de gaten in de stoep. Ik denk dat het beton is aangetast door het zoute water van de zee dat af en toe over de rand klotst. Verder is deze boulevard ideaal voor hardlopers: geen stoplichten en af en toe een heerlijk briesje vanuit de zee. De uitlaatgassen van auto’s die voorbij razen moet je dan maar voor lief nemen.
Tranquillo
Pff, jeetje wat is het warm! Hoewel dit tijdstip absoluut beter is dan later op de dag, zweet ik me nog verloren. Ondertussen brandt de zon op mijn rechterarm. Gelukkig ga ik straks precies dezelfde weg terug, anders zou ik misschien aan een kant gebruind zijn. Het is maar waar je je als hardloper druk om kunt maken.
En mezelf druk maken is iets wat ik nu juist niet moet doen. Tranquillo, zeg ik tegen mezelf. Rustig. Dat is ook altijd een van de eerste dingen die me weer opvalt als ik in landen rondom de evenaar ben. Het warme weer dwingt je om rustiger aan te doen. Elke stap, elke handeling, alles vertraagt. Ik vraag me af hoe ze dat hier doen wanneer er hardloopwedstrijden zijn. Zouden die nóg vroeger in de ochtend starten?
En terwijl ik met een tomatenhoofd mezelf door de warme lucht heen zwoeg, krijg ik toch nog knipogen van een aantal vissers. Muy bien! Very good! Tijdens de eerste dag dat ik in Havana rondliep merkte ik al dat mannen (en vrouwen) hier wel houden van een flirt. Zelfs wanneer ik hand in hand over straat loop met mijn vriend wordt er naar me gefloten.
Cuba verandert
Vrijwel alle stereotypen over Havana zijn waar. De Amerikaanse oldtimers zijn hier in overvloed aanwezig en ze zijn prachtig. Hoewel ik ervan geniet, is de reden dat ze hier rondrijden minder leuk. Het is een gevolg van de revolutie in 1959, toen Fidel Castro, onder andere met behulp van de bekende vrijheidsstrijder Che Guevara, zichzelf tot premier uitriep. Sindsdien wordt het eiland geregeerd door de communistische partij van de Castro’s, die tijdens de Koude Oorlog Rusland als bondgenoot kiest en daardoor is de relatie met de VS verstoord. Een jarenlange economische ban zorgt ervoor dat Cuba geïsoleerd raakt. De Castro’s streven een socialistische staat na, waarin alles gelijk verdeeld wordt en dingen als onderwijs en gezondheidszorg zijn dan ook gratis. De realiteit is dat machthebbers waar dan ook ter wereld, en dus ook in Cuba, graag net iets meer voor zichzelf houden.
Zoals Eleni al in haar blog van een aantal jaar geleden schreef: Cuba verandert. Hoewel dat voor de meeste Cubanen niet snel genoeg gaat, is een beperkte vorm van ondernemen sinds kort mogelijk en is de bloeiende toeristische sector een bron van inkomsten voor veel gezinnen. Tot nu toe heb ik weinig échte armoede gezien. Misschien krijg ik dat ook niet te zien als toerist. Doordat er weinig informatie beschikbaar is en doordat je als buitenlander met een andere munteenheid betaalt, is het moeilijk om buiten de gebaande paden te reizen.
Wifi-punten
Een andere verandering die langzaam gaat is de wifi. Het is sinds 2018 mogelijk internet op je mobiel te hebben, maar dit is erg duur. Cubanen en toeristen maken daarom vooral gebruik van een soort prepaid internet, waarbij je per uur betaalt. Je kunt daar alleen gebruik van maken op de wifi-punten in de stad en die herken je vaak aan de groepjes mensen die in hun telefoon gedoken zitten.
Cuba is erg veilig
Het leuke aan vakantie Cuba is dat het de vrije sfeer en cultuur van Latijns-Amerika heeft, maar in tegenstelling tot veel van die landen is het hier erg veilig. Toen ik gisteravond aan onze host vroeg of het wel verstandig was dat ik in de vroege ochtend alleen zou gaan hardlopen in Havana, keek ze me aan alsof ik gek was. “Natuurlijk is het veilig”, antwoordde ze. Veilig misschien wel, maar verstandig nog steeds niet in deze hitte.
Ik ben inmiddels bijna op de plek waar ik gisteravond met mijn vriend heb gekeken naar de zonsondergang. Het plan was om tot hier te gaan hardlopen en dan weer terug te gaan, zodat ik ongeveer 8 kilometer zou halen. Ik besluit wel even pauze te nemen, om mijn hartslag wat te laten zakken. Ik vind een plekje in de schaduw en maak een praatje met de visser naast me. Hij heeft nog niets gevangen deze ochtend. “The fish are smart”, vertelt hij me. Ik zou hier nog uren kunnen blijven zitten, maar realiseer me ook dat ik nog wat kilometers terug moet én dat het ontbijt om 9 uur klaar staat.
2 reacties
MET VEEL PLEZIER OVER JE ERVARINGEN IN CUBA GELEZEN HEEL MOOIE ERVARINGEN