Wie Sydney zegt, zegt Bondi Beach en dat is precies de plek waar ik ga hardlopen in Sydney vandaag. Of eigenlijk, waar ik mijn hardlooprondje eindig. Ik start bij Coogee Beach en ren zo’n zes kilometer naar het bekendste strand van heel Australië.
Stranden, dorpjes, een kerkhof en prachtige uitzichtpunten
De route van Coogee Beach naar Bondi Beach is een mooie en fijne hardlooproute. De kustroute is zo’n zes kilometer lang en redelijk vlak. Het is af en toe een klein stukje klimmen en dalen, maar zeker geen lastige route. De route is niet aangegeven met bordjes, je volgt gewoon het pad langs de kust. Het is begin november, wat het begin van de zomer betekent in Sydney. Het weer is helaas een stuk slechter dan we de afgelopen zes weken gewend zijn langs de oostkust van Australië (6 weken terug rende ik in Cairns met volger Olga, leestip!). Maar na twee regenachtige dagen schijnt vandaag de zon en is het tijd om Sydney’s mooiste wandel-(en voor mij hardloop-)route te ontdekken. De bus zet ons af bij Coogee Beach vanwaar we meteen rennen richting het volgende strand.
We lopen vanaf Coogee Beach langs de kust richting Clovelly Beach. Dit kleine strand ligt in een grote inham en daarom is het water er erg rustig. Het weer is opgeknapt en er liggen aardig wat mensen op het strand. Stiekem een klein beetje jaloers rennen we toch maar door. Vervolgens komen we langs kleine kustdorpjes en even vraag ik me af of we hier niet gewoon moeten blijven wonen. Altijd het strand voor de deur is toch een droom?
Het kerkhof aan zee
Onderweg naar Bronte Beach blijf ik maar naar de zee staren. De uitzichten zijn prachtig en stiekem hoop ik ergens een dolfijn te spotten. Helaas heb ik vandaag geen geluk. Er is geen dolfijn die zich laat zien. Doordat ik steeds maar één kant op kijk, zie ik niet wat er zich links van mij afspeelt. Bovenop de kliffen aan het water staan duizenden, misschien wel tienduizenden, grafstenen. Het is een bijzonder gezicht. Het een is nog opzichter dan het ander. Hier kunnen niet anders dan leden van rijke families liggen. In het Waverly-kerkhof zijn niet alleen grafstenen te vinden, maar ook gigantische standbeelden en kleine, prachtige huisjes boven de graven.
Kunst op Bondi Beach
We rennen op een rustig tempo door en komen langs Tamarama Beach. Vanuit daar is het nog maar een klein stukje naar Bondi, het magische Bondi waar ik echt naar uitkijk. Esmar liep precies een jaar terug hard bij Sydney’s andere bekende strand: Manly en daar denk ik even aan terug. Esmar is zo enthousiast over Sydney en ik snap goed waarom.
De naam Bondi komt van het woord ‘branding’ in de taal van de Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië. Aboriginals wonen al 60.000 jaar in Australië. In 1770 ontdekte de Britse kapitein James Cook de oostkust van Australië en toen ontstond het idee in Engeland om alle Engelse gevangenen te verschepen naar Australië. De eerste gevangenenkolonie vestigde zich op de plaats die tegenwoordig Sydney heet. Ik blijf het zo’n gek idee vinden dat veel mensen die hier wonen afstammen van gevangenen uit Groot-Brittanië.
Surfstrand Bondi
Bondi Beach staat bekend om zijn surfcultuur en de stoere reddingslui die vaak voorkomen in films. Ik heb wel eens foto’s gezien van dit strand, maar vandaag is het er helemaal niet zo druk zoals die foto’s lieten zien. Er is geen surfer te bekennen, slechts een aantal zonnebadende mensen op het strand. Aan het strand ligt een lange boulevard waar ik prima kan rennen. Rechts heb ik uitzicht op het strand en links kijk ik uit op een hele lange graffitimuur. De Bondi Beach Graffiti Wall staat hier al sinds de jaren zeventig. Het spuiten van graffiti is verboden in Australië, maar de politie maakt voor deze plek een uitzondering. Het wordt zelfs aangemoedigd en wauw, wat zijn het mooie kunstwerken. Het een is nog mooier dan het ander. Vooral het kunstwerk met de gekleurde unicorns uit de baard van een man valt me op. Het is zo kleurrijk. Hier moet ik echt mee op de foto. Die foto blijkt een mooi einde van mijn route en daarmee kan ik hardlopen in Sydney eindelijk van mijn bucketlist strepen.
Eleni Hoefsloot
Na een baan als redacteur bij een reisvakblad en een wereldreis van zeven maanden kan je wel zeggen dat Eleni (28) graag de wereld ontdekt. Het liefst op hardloopschoenen natuurlijk. Haar grote droom: de New York Marathon samen met haar zusje uitlopen.
Follow Me:
